Με άρωμα από μπουγαρίνι
Είναι κάτι μέρες στην ζωή που σε ζουν διαφορετικά. Βάζουν το ανέλπιστο, το απρόβλεπτο, το ξαφνικό, το φαντασιακό μαζί και φτιάχνουν κάτι κράματα για να ακουμπάει η ζωή. Είναι σαν να ανακατεύεις χρώματα που θεωρούνται βίαια και στο τέλος να σου βγαίνει το φως του αποσπερίτη.
- Θα έρθεις το βράδυ;
και πριν απαντήσω, η γλυκιά φωνή της Μαριάννας Φ. πρόσθεσε:
- Το βράδυ, ξέρεις, ξεκινά πριν σουρουπώσει, για ανθρώπους που ξέρουν να το απολαμβάνουν.
Ετσι, πριν ο ήλιος φύγει, τρύπωσα στο σπίτι της, ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στις μυρωδιές από smoky earl grey και τσαντσαμινιού. Πορεύτηκα για τη βεράντα, την ακουμπισμένη πάνω στο κύμα, αφού χαιρέτησα υποκλινόμενος ένα όμποε που καθόταν νωχελικά πάνω στον καναπέ. Έβαλα τα πόδια πάνω στο πεζούλι με επιτηδευμένη ευγένεια, για να ακούσω τις συγχορδίες της θαλάσσης και των βράχων, όταν η φωνή του μεγάλου γλύπτη sir Terry New μου είπε:
- In Chinese philosophy, the concept of yin-yang, is used to describe how seemingly opposite or contrary forces are interconnected and interdependent in the natural world; and, how they give rise to each other as they interrelate to one another.
Γέλασα και τον ρώτησα χαμογελώντας:
- Ομιλείτε για την συνύπαρξη βράχων και κυμάτων και την κυματοειδή αναπαραστασή τους;
Τότε γέλασε κι αυτός και απήντησε αναστενάζοντας σαν τον αγέρα:
- Οχι, μίλησα, για τη μουσική της σχέσης τους.
Ήταν τη στιγμή που το όμποε άρχισε να βγάζει τους πρώτους γλυκούς θαλασσινούς ήχους που ζευγάρωσαν με τους σκληρούς ήχους του πιάνου κι από κάτω η χορωδία των κυμάτων σιγοντάριζε. Τα μάτια χαμήλωσαν και έκλεισαν από σεβασμό στην κατάνυξη και στη σπανιότητα της στιγμής. Τούτο το τραγούδι κράτησε μια ώρα. Δεν το διέκοψε βήχας παρουσίας, ούτε κρυφομιλία, ούτε ηλεκτρονικό κάλεσμα.
Το μόνο που διέκοψε την παρατεταμένη, βουβή ησυχία του τέλους, ήταν ένα αργό δυνατό, παρατεταμένο, χειροκρότημα ενός ψαρά. Δεν ξέρω αν χειροκρότησα μαζί με τους δέκα περίπου καλεσμένους, τους συντελεστές αυτής της βραδιάς ή τον ψαρά. Αλλά αυτό δεν θα το μάθω ποτέ και ούτε έχει καμία σημασία. Ίσως δεν θα θελήσω να παραδεχθώ ποτέ ότι χειροκρότησα τη χαρά που έζησα, κάτι περισσότερο μοναδικό παρά σπάνιο.
Τα απλοποιημένα πράγματα δεν είναι δύσκολα να γίνουν. Ένα πιάνο, ένα όμποε, αγάπη και θέληση να προσφέρεις αυτά που έχεις. Τα υπόλοιπα τα κάνει το yin-yang, αμαλγαμάρει ανθρώπους, σχεδόν άγνωστους μεταξύ τους, που ήρθαν με διαφορετική διάθεση ο καθένας και φεύγουν όλοι χαμογελαστοί.
Συντελεστές:
Κωνσταντίνος Καράμπελας- Σγούρδας
President of the Gina Bachauer international music association
Και οι μεγάλοι
Σωτήρης Λουΐζος στο πιάνο
Χάρης Κουλούρης στο όμποε