Η μακαρονάδα της Πέμπτης: Κόκκινα φανάρια
Κατακόκκινη και ξεδιάντροπη; Και πώς το απέκτησε αυτό το όνομα; Ερίζουν πολλοί. Η μία εκδοχή ισχυρίζεται ότι είναι η μακαρονάδα που οι αγοραίες κυρίες ετοιμάζουν μετά τη δουλειά, με ό,τι υλικά βρίσκονται στο σπίτι, χωρίς να αναγκαστούν να βγουν στα μαγαζιά. H άλλη, ότι την εμπνεύστηκε, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος, ο εστιάτωρ Πέττι, στη δεκαετία του 50, όταν οι αργοπορημένοι πελάτες του επέμεναν να τους ετοιμάσει μια μακαρονάδα για να χορτάσουν: Facci una puttanata qualsiasi!
Μακαρονάδα πουτανέσκα
για 4 άτομα
- 3 - 4 κουταλιές καλό ελαιόλαδο
- 8 αντζούγιες
- 2 σκελίδες σκόρδο
- ½ κουταλιά της σούπας νιφάδες πιπεριάς ή 1 καυτερή πιπερίτσα ψιλοκομμένη
- 1 πακέτο σπαγγέτι της αρεσκείας σας
- 1 κουτί ντοματάκια ψιλοκομμένα (προτείνω ΚΥΚΝΟΣ, ως τα καλύτερα που διαθέτουμε)
- καμμιά 20αριά ελιές μαύρες π.χ. Καλαμών
- 2 κουταλιές της σούπας κάπαρες στραγγισμένες
- μαϊντανό ή βασιλικό φρέσκο για το τελικό πασπάλισμα
- αλάτι και πιπέρι (με φειδώ!)
Όσος χρόνος χρειάζονται τα μακαρόνια για να βράσουν, άλλος τόσος, ίσως και λιγότερος, χρειάζεται η κατακόκκινη σάλτσα που θα τα συνοδεύσει.
Βάζουμε λοιπόν το αλατισμένο νερό να βράσει για τα ζυμαρικά και παράλληλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε ένα βαθύ, απλωτό τηγάνι. Μέτρια φωτιά χρειαζόμαστε, όχι της κολάσεως. Πρώτες πέφτουν οι αντζούγιες, ψιλοκομμένες: με ξύλινο κουτάλι τις ανακατεύουμε πιέζοντας και λίγο. Αμέσως μετά, το σκόρδο ψιλοκομμένο και οι καυτερές νιφάδες της πιπεριάς. Ένα - δυο λεπτά χρειάζονται πάνω στη φωτιά. Βαθιά εισπνοή πάνω από το σκεύος.
Ντομάτες: αν είναι η εποχή που βρίσκουμε ώριμες, νόστιμες κόκκινες ντομάτες, σαφώς τις προτιμούμε – με την προσθήκη και λίγου πελτέ γιατί η πουτανέσκα είναι κατακόκκινη, όχι ροδαλή. Αλλιώς, ντοματάκια του κουτιού, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους. Ρίχνουμε λοιπόν τη ντομάτα, τις ελιές και τις κάπαρες – σιγοβράζουμε για ένα 8λεπτο-δεκάλεπτο συνολικά, ανακατεύοντας ανά διαστήματα. Θα πήξει και θα μελώσει. Αλάτι; Μάλλον περιττό. Οι αντζούγιες έχουν αλμύρα ικανή. Πιπέρι; Σκεφτείτε την καυτερή πιπερίτσα. Αφήστε το για το τέλος, στο τραπέζι. Αν, δοκιμάζοντας, σας φαίνεται πολύ δυνατή η σάλτσα, μπορείτε να την γλυκάνετε με ελάχιστη σκούρα ζάχαρη (½ κουταλάκι του γλυκού).
Κρατάμε ένα φλιτζάνι νερό από το κοχλαστό, αμυλούχο νερό των μακαρονιών. Στο βαθύ, χορταστικό σκεύος μας, φέρνουμε τα σπαγγέτι, τα βρέχουμε με λίγο από το νερό αυτό και ρίχνουμε ανακατεύοντας τη σάλτσα. Βασιλικός ή μαϊντανός ψλοκομμένος, σύμφωνα με τα γούστα μας.
Τυρί τριμμένο; ποτέ δεν λέω όχι, ακόμη κι όταν πρέπει.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: για νοσταλγούς
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: φτωχή μεν, πριγκίπισσα δε
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: της θαλπωρής
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: χειμώνας στο Αιγαίο
- H μακαρονάδα της Πέμπτης: Φελλίνι για πάντα
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: αντίδοτο στην κακοκαιρία
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: σαν χαδάκι σε μάγουλο
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: για ανικανοποίητους
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: θυμωμένη και χορτασμένη
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: η σκορδάτη
- H μακαρονάδα της Πέμπτης: αφιερωμένη εξαιρετικά
- Μεσογειακή κουζίνα: φιογκάκια ολικής πουτανέσκα
- Τα Ιταλικά: Σπαγγέτι α λα πουτανέσκα
- Η μακαρονάδα της Πέμπτης: αγγελοκαμωμένη