Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μέχρι χτες πίστευα ότι οι Πηλιορείτες είχαν δοκιμάσει τα πάντα από το φυτικό βασίλειο και έχουν να υπερηφανεύονται για μοναδικές νοστιμιές όπως τα τσιτσίραβλα και οι φτιασδές. Όμως το χτεσινό περιστατικό με προβλημάτισε.

Να εξηγήσω: Χτες, ο φιλοξενούμενος στον ξενώνα κ. Coskun από την Πόλη, μου έφερε περιχαρής ένα μάτσο καστανοκόκκινα βλασταράκια. Όπως μου είπε, τα μάζεψε κατεβαίνοντας στην παραλία του Μυλοπόταμου και ότι στην Τουρκία θεωρούνται καταπληκτική νοστιμιά. Τα ονόμασε Diken ucu ή Merolcan και να τα δοκιμάσω τηγανητά με κρεμμυδάκι, αφού τα βράσω λίγο.

Πριν προχωρήσω στη γευστική δοκιμή και αναγνωρίζοντας το φυτό, που είναι ένα είδος κισσού με αγκάθια και κόκκινους καρπούς σαν σταφύλι, είπα να το ψάξω λίγο. Αφετηρία μου οι δυο τουρκικές ονομασίες. Από τη μετάφραση είδα ότι Diken ucu σημαίνει ‘η κορυφή του αγκαθιού’. Στην τούρκικη Wikipedia βρήκα και την επιστημονική ονομασία, Smilax aspera ή αρκουδόβατο επί το ελληνικότερον.

Σύμφωνα με τα ελληνικά blogs που διάβασα, οι αρχαίοι πίστευαν ότι ο καρπός του μπορεί να θεραπεύσει τη δηλητηρίαση. Όλα όσα διάβασα ήταν καθησυχαστικά. Ελκυστικότερα βέβαια ήταν όσα δεν μπόρεσα να διαβάσω, τα τούρκικα δημοσιεύματα δηλαδή. Εκεί το βλαστάρι είχε την τιμητική του, τι γιαχνί, τι με αυγά μάτια, τι με πιπεριές… χιλιομαγειρεμένο! Προχώρησα κι εγώ στη μαγειρική του. Το έπλυνα και αφαίρεσα κάποια σκληρά κομμάτια. Το έβρασα για 5 λεπτά να μαλακώσει. Το στράγγισα και το έκοψα σε μικρά κομμάτια. Σε ένα τηγάνι έβαλα ελαιόλαδο και τσιγάρισα μισό κρεμμύδι. Πρόσθεσα τα βλαστάρια και τα γύρισα 3-4 φορές με ξύλινη κουτάλα. Σέρβιρα. Το αποτέλεσμα ενδιαφέρον. Το βλαστάρι δεν έχει έντονη γεύση και η γλυκύτητα του κρεμμυδιού κυριαρχεί. Όντως 2 αυγά μάτια θα του πήγαιναν πολύ ή μια ντομάτα τριμμένη και τυρί φέτα. Θα πειραματιστώ κι άλλο με το βλαστάρι του αγκαθιού.

Όταν έδειξα τις φωτογραφίες στον κ. Coskun, μου παρατήρησε ότι έπρεπε να τα κάνω πιο ψιλοκομμένα. Τηγανίζονται σε μπόλικο ελαιόλαδο και προσθέτουμε στο τέλος μπόλικο μαυροπίπερο. Περιμένω από τους τουρκομαθείς περισσότερες πληροφορίες. Παρακαλώ γράψτε τις στα σχόλια.

Κάποιες πληροφορίες για το αρκουδόβατο στο blog laspistasteria.wordpress.com.

Μια ακόμη έκπληξη από τη συμπαθέστατη οικογένεια Coskun ήταν όταν στο πρωινό τους σέρβιρα τα φρούτα των ψαγμένων, τα τζάνερα δηλαδή, και τους ρώτησα πώς λέγονται τουρκικά, μου απάντησαν με μια φωνή «Τζαν ερίκ» (can erik)!