Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το πλαστήρι μου, καινούριο απόκτημα με άλλη διάμετρο από αυτά που ήδη είχα, έπρεπε να δοκιμαστεί. Και τι πιο νόστιμο, εύκολο και γρήγορο από τα μαμαδίστικα μπισκοτάκια κανέλας της σημερινής συνταγής, που ταιριάζουν με καφέ, αναψυκτικό αλλά μπορούν παίξουν και τον ρόλο μπισκότων παγωτού; Από τα πιο βολικά χρειασίδια (χρειαζούμενα- εργαλεία) της κουζίνας, που αντικατέστησε επάξια τους σοφράδες της προηγούμενης γενιάς από τη δική μου. Ο σοφράς ήταν ένα χαμηλό στρογγυλό τραπέζι, που εδώ, στην Κρήτη, δεν χρησίμευε για τραπέζι φαγητού, αλλά για τραπέζι ζυμώματος. 

Το είχαν κρεμασμένο στον τοίχο και κατέβαινε από κει μόνο την ώρα του ζυμώματος. Σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως είδα σε μια πρόχειρη αναζήτηση, οι σοφράδες χρησίμευαν ως τραπέζια. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει εγκαταλειφθεί. Δεν ξέρω καν τι έχει απογίνει ο σοφράς που είχε η μάνα μου κρεμασμένο πίσω από την πόρτα της κουζίνας... Γιατί και η γενιά της μάνας μου -τουλάχιστον στην επαρχία- σε σοφράδες ζύμωνε! Μετά ήρθαν τα τραπέζια της κουζίνας με φορμάικα ή άλλες λείες επιφάνειες και σιγά σιγά εγκαταλείφθηκαν. Μόνο σε κάποια τουριστικά καταλύματα είχα δει σοφράδες σαν έπιπλα πια, σαν τραπεζάκια καθιστικού, στολισμένους με τσεβρέδες και ανθοδοχεία.  

Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν στην αγορά ξύλινα πλαστήρια σε διάφορες διαμέτρους, που είναι πολύ βολικά για ζυμώματα. Πολύ πιο βολικά από τα φύλλα σιλικόνης. Αν βρεθεί στον δρόμο σας, κάντε τη δαπάνη (ασήμαντη). Έχω ήδη τρία, αλλά η πιο βολική διάμετρος είναι στα 55-60 εκατοστά. Αρκετή για άνοιγμα φύλλου και όχι πολύ μεγάλη για να δυσκολεύει την αποθήκευσή του. Επίσης καλό είναι να έχει δυο σανιδάκια για «πατήματα». Ένα μικρό σοφραδάκι είναι. Θα κάνει πιο εύκολα τα ζυμώματά σας!

Για τα μπισκοτάκια μας τώρα. Παρόλο που κανείς δεν απαγορεύει να τα πλάσουμε και σαν κουλουράκια, τα λέω μπισκοτάκια διαφοροποιώντας τα από τα νηστίσιμα μπισκοτάκια κανέλας, γιατί το βούτυρο και τα αυγά που προσθέτω τους δίνουν περισσότερο μπισκοτένια υφή. Η μαύρη ζάχαρη αντικατέστησε τη λευκή της αρχικής συνταγής και το μέλι τους δίνει ιδιαίτερη μελένια γεύση. Ιδανικά για παιδιά θα τα έλεγα...

Υλικά:

Για το τύλιγμα:

Ανακατεύουμε τις ζάχαρες σε μπολ ανάμειξης και το αλεύρι με το μπέικιν, το αλάτι και τα μπαχαρικά σε ένα άλλο. Προσθέτουμε το λάδι και το βούτυρο στις ζάχαρες και χτυπάμε με το χέρι ή με το μίξερ μέχρι (σχεδόν) να διαλυθούν. Προσθέτουμε τα αυγά συνεχίζοντας το χτύπημα. 

Μετράμε την μισή κούπα μέλι, την απογεμίζουμε με το γάλα και ανακατεύουμε να διαλυθεί κάπως και να αραιώσει το μέλι. Το προσθέτουμε στο μείγμα μας. Αφήνουμε το μίξερ στην άκρη και προσθέτουμε το μείγμα του αλευριού στα υγρά μας. Ανακατεύουμε να ενσωματωθεί χωρίς να παραζυμώσουμε. 

Η ζύμη πρέπει να είναι μαλακή. Μπορεί να μην πάρει όλο το αλεύρι ή να χρειαστεί 1-2 κουταλιές ακόμη. Λόγω του μελιού είναι κάπως κολλώδης, αλλά δεν πρέπει να την κάνουμε σκληρή. Αφήνουμε να ξεκουραστεί για ½ ώρα. 

Παίρνουμε ένα κομμάτι σαν μεγάλο πορτοκάλι και ανοίγουμε φυλλαράκι πάχους ½ cm περίπου. Αν χρειαστεί, αλευρώνουμε ελαφρά την επιφάνεια που θα ανοίξουμε το φύλλο. Με κουπ-πατ κόβουμε μπισκότα στα σχήματα που μας αρέσουν και τα αραδιάζουμε σε ταψάκι στρωμένο με χαρτί ψησίματος. 

Πριν τα φουρνίσουμε, τα πασπαλίσουμε με το μείγμα ζάχαρης. Τα ψήνουμε στους 180-190 βαθμούς για 12-15 λεπτά (ανάλογα με το πάχος της ζύμης). Ελέγχουμε αν έχει ψηθεί και ο πάτος τους. Σκληραίνουν λίγο όταν κρυώσουν.

Αντί για μπισκοτάκια, μπορούμε να φτιάξουμε κουλουράκια που και πάλι θα κυλίσουμε σε κανελοζάχαρη. Τότε, όμως, αυξάνει κατά περίπου 10 λεπτά ο χρόνος ψησίματος. Όταν κρυώσουν, τα αποθηκεύουμε σε γυάλινες ή μεταλλικές μπισκοτιέρες για να μην πάρουν υγρασία.

Γίνονται αρκετά, ανάλογα με το σχέδιο και το μέγεθος που θα διαλέξουμε και διατηρούνται για αρκετές μέρες.

Παρατηρήσεις:

• Η δοσομετρική κούπα είναι 250ml.
• Συνηθίζω το μισό - μισό βούτυρο ελαιόλαδο σ' αυτή τη συνταγή, αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εξ ολοκλήρου βούτυρο ή λάδι.
• Για να κολλήσει η κανελοζάχαρη στα μπισκότα μπορούμε να τα περάσουμε με λίγο νερό με τη βοήθεια ενός πινέλου, που θα τινάξουμε ώστε να έχει ελάχιστη υγρασία. Πρέπει όμως να τα φουρνίσουμε αμέσως μετά, για να μη λιώσει η ζάχαρη.
• Η αρχική συνταγή είχε λευκή ζάχαρη (παλιά δεν κυκλοφορούσε μαύρη και είναι πάνω από 20 χρόνια στο τετράδιό μου). Η μαύρη όμως τους πηγαίνει καλύτερα.

* Η Βαγγελιώ Κασσαπάκη διατηρεί την ιστοσελίδα Κρήτη: γαστρονομικός περίπλους