Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Δημοφιλές γλυκάκι ψυγείου της δεκαετίας του 1970, τότε που η ζαχαροπλαστική μας εδώ, στην επαρχία, άρχισε να αστικοποιείται με τα υλικά βέβαια και τα μέσα που είχε στη διάθεσή της. Παρόλο που τα παραδοσιακά μας γλυκά δεν εγκαταλείφθηκαν ποτέ, ήδη από τη δεκαετία του 1960 στις γιορτές και στις εκδηλώσεις οι νοικοκυρές προσπαθούσαν να πρωτοτυπήσουν και να εντυπωσιάσουν τις φίλες τους με γλυκά «δυτικού» τύπου.

Ίσως να είναι η δεύτερη ή η τρίτη συνταγή με κρέμα γάλακτος στο blog. Πρόσφατα, που την έφτιαξα ξανά, μου έφερε τόσες αναμνήσεις, που σκέφτηκα ότι της αξίζει μια ανάρτηση!

Θα ήμουν δεν θα ήμουν στα 16 και, όπως όλα τα καλοκαίρια, κατεβήκαμε σε παραλία του Λιβυκού για τις διακοπές μας. Τα στέκια μας εκείνα τα καλοκαίρια ήταν κάποια μαγαζιά τύπου καφετέριας στον γιαλό, που σέρβιραν και γλυκά ψυγείου. Η κυρία Β. έφτιαχνε τα καλύτερα! Δεν θυμάμαι ποια ακριβώς σχέση είχε με τη Γαλλία – είχε ζήσει εκεί; είχε μια γαλλική ρίζα; δεν θυμάμαι - αλλά τούτο εδώ το γλυκό ήταν αποκλειστικότητά της και λεγόταν ότι την είχε φέρει από τη Γαλλία. Προσπαθούσε, κατά πώς φαίνεται, να μας προσφέρει κάτι σαν μιλφέιγ...

Συνταγή δεν ζήτησα και δεν πήρα, βέβαια, ποτέ. Άλλωστε εκείνα τα χρόνια, παρόλο που μαγείρευα και έφτιαχνα πολλά γλυκά, αφού η μάνα μου εργαζόταν ασταμάτητα, δεν είχα τον νου μου στο να ζητάω συνταγές. Εδώ που τα λέμε, ούτε τώρα ζητάω συνταγές από επαγγελματίες. Σέβομαι ότι απ’ αυτές «βγάζουν το ψωμί τους». Κάποιες μου έχουν δώσει μόνοι τους αλλά δεν θα τις δημοσιεύσω, βέβαια, χωρίς την άδειά τους. Έτσι, αν μ’ αρέσει κάτι, προσπαθώ να καταλήξω σ’ αυτό αυτοσχεδιάζοντας. Το σίγουρο, λοιπόν, ήταν ότι τα μπισκότα που είχε αυτό το γλυκό ήταν κριμ κράκερς. Η κρέμα όμως, αν και μύριζε βανίλια, ήταν πολύ πιο ανάλαφρη από τη σκέτη με άνθος αραβοσίτου, που χρησιμοποιούσαμε στο σπίτι μας σε πολλά γλυκά ψυγείου τότε. Η επικάλυψη ήταν επίσης βέβαιο ότι ήταν εκείνη η κρέμα που κυκλοφορούσε σε μεταλλικά κουτάκια, ακόμη και σήμερα κυκλοφορεί. Την χτυπούσαμε με το χτυπητήρι των αυγών, όχι το απλό, κάποιο σαν αυτό της φωτογραφίας που έκανε την δουλειά των μίξερ χειρός. Κρέμα γάλακτος ψυγείου για οικιακή χρήση ούτε που φανταζόμασταν ότι υπάρχει. Αργότερα κυκλοφόρησεκαι η «σαντιγύ» σε σκόνη.

Με πειραματισμούς, με διάφορα «μάλλον βάζει και κείνο», «μάλλον βάζει και τούτο», καταλήξαμε σε μια ανάλαφρη κρέμα με άνθος αραβοσίτου. Μετά από αρκετές δοκιμές, η κρέμα που φτιάξαμε με τη μάνα μου πλησίαζε πολύ αυτήν που θέλαμε και την χρησιμοποιούσαμε πια και σε άλλα γλυκά ψυγείου. Ήταν διαφορετική, πιο ελαφριά και δροσερή από τη βουτυρόκρεμα, που έβαζε τότε στο χτιστό (άλλο δημοφιλές της εποχής κι αυτό) και πιο φινετσάτη από την απλή κρέμα με άνθος αραβοσίτου. Το λίγο βούτυρο και τα αυγά την αναβάθμιζαν. Και, όπως είναι λιγότερα από αυτά που περιέχει μια κλασική κρέμα ζαχαροπλαστικής, έχουμε το τερπνόν με το ωφέλιμον. Τουλάχιστον για τα καθημερινά, οικογενειακά μας γλυκά.

Πολύ αργότερα διαπίστωσα ότι το γλυκό που μας σέρβιρε η κυρία Β. ήταν μια αυτοσχέδια δική της συνταγή, που προσπαθούσε να πλησιάσει το γαλλικό μιλφέιγ με τα μέσα και τα υλικά που είχε στη διάθεσή της. Πού να ξέρουμε τότε το αυθεντικό! Πού να ξέρουμε σφολιάτες και πατισερί. Δεν ήταν λοιπόν γαλλικό το γλυκό, αλλά ήταν νόστιμο, ανάλαφρο και στα μέτρα μας (στα υλικά που είχαμε)!

Παρόλο που τώρα πια όλες οι συνταγές του κόσμου έχουν αποκαλυφθεί μπροστά μας λόγω του internet , κάποιες εξακολουθούμε να τις φτιάχνουμε γιατί η γεύση έχει μνήμη! Και τα vintage εδέσματα, αυτά που συνδέονται με όμορφες αναμνήσεις δεν τα εγκαταλείπουμε έτσι εύκολα...

Υλικά:

Για την κρέμα:

Για την επικάλυψη:

Επί το έργον:

Χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια, τα χτυπάμε σε σφικτή μαρέγκα και τα αφήνουμε στην άκρη.

Βάζουμε τις 2 κούπες το γάλα με τη ζάχαρη να κάψει και διαλύουμε το άνθος αραβοσίτου στο υπόλοιπο (τα 2/3 της κούπας). Πριν κοχλάσει το γάλα, προσθέτουμε το διάλυμα του άνθους αραβοσίτου και ανακατεύουμε να πήξει.

Αποσύρουμε από το μάτι και προσθέτουμε στην κρέμα το βούτυρο. Ανακατεύουμε να λιώσει και να «χαθεί» στην κρέμα. Προσθέτουμε τους κρόκους ελαφρά χτυπημένους ανακατεύοντας ζωηρά και τη μαρέγκα, συνεχίζοντας το ανακάτεμα ακόμη πιο ζωηρά να μη κόψει.

Προσθέτουμε και το ξύσμα με τον χυμό λεμονιού και βάζουμε για ελάχιστο χρόνο ξανά στο μάτι την κρέμα, να πάρει μια βράση ίσα ίσα. Την αποσύρουμε οριστικά. Στρώνουμε σε κατάλληλο σκεύος 12 κριμ κράκερς αφού πρώτα τα μουσκέψουμε στο γάλα.

Αδειάζουμε την κρέμα πάνω τους, όπως είναι χλιαρή, και τη σκεπάζουμε με μια δεύτερη στρώση μπισκότα πάλι μουσκεμένα στο γάλα. Αφήνουμε να κρυώσει το γλυκό.

Χτυπάμε σε σαντιγύ την κρέμα γάλακτος με τις βανίλιες και την άχνη και καλύπτουμε την επιφάνεια του γλυκού.

Τρίβουμε τα 6 μπισκότα σε μικρά τρίμματα και πασπαλίζουμε την επιφάνεια του γλυκού. Κοσκινίζουμε και λίγη άχνη από πάνω και αφήνουμε το γλυκό στο ψυγείο σκεπασμένο με μεμβράνη.

Περιμένουμε το λιγότερο 6 ώρες και ιδανικά 12+  πριν το σερβίρουμε.

Παρατηρήσεις:

• Αντί κριμ κράκερς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σφολιατίνια (στις αρχικές εφαρμογές του γλυκού ούτε αυτά κυκλοφορούσαν). Θα γίνει όμως πιο γλυκό.
• Τα υλικά και οι αναλογίες για το γάλα-άνθος αραβοσίτου-ζάχαρη στην κρέμα, είναι αυτές ακριβώς που αναγράφει η συσκευασία της εταιρείας που συνηθίζω. Φτιάχνουμε την κρέμα μας με τις οδηγίες που προτείνει το κουτί και απλά προσθέτουμε τα υπόλοιπα.
• Εννοείται ότι, αντί κρέμα γάλακτος, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κρέμα σε μεταλλικό κουτί. Νομίζω ότι αυτό είναι σαφές από τον πρόλογο της συνταγής. Κι εγώ τα τελευταία χρόνια έχω κάνει την αντικατάσταση...
• Το γλυκό αυτό – ή κάτι σαν αυτό – σερβίρεται ακόμη σε κάποια μαγαζιά. Ταιριάζει σαν επιδόρπιο. Τα άγλυκα κριμ κράκερς το κάνουν ελαφρύ και ιδανικό για το κλείσιμο ενός καλοκαιρινού γεύματος.

*Για επιπλέον φωτογραφίες από τα στάδια της ετοιμασίας δείτε το blog της Βαγγελιώς Κασσαπάκη, Γαστρονομικός περίπλους.