Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το αλάτι μάς είναι απαραίτητο. Όχι μόνο γιατί «νοστιμίζει» τη ζωή μας αλλά και γιατί το χλωριούχο νάτριο, που περιέχει, είναι (μαζί με το κάλιο) καταλύτης απαραίτητος για την καλή λειτουργία του οργανισμού. Αλλά ακίνδυνο δεν είναι. Το αλάτι, εξάλλου, είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του νόστιμου φαγητού. Υπάρχει παντού και σε αφθονία. Αποτέλεσμα; Καταναλώνουμε συνήθως τρεις και τέσσερις φορές παραπάνω από όσο χρειαζόμαστε.

«Το σώμα σας χρειάζεται μεν λίγο αλάτι καθημερινά για το χλωριούχο νάτριο που περιέχει αλλά το υπερβολικό νάτριο μπορεί να αυξήσει την πίεση του αίματος και να στρεσάρει την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία» αναφέρει άρθρο στην ιστοσελίδα της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, και ας μην το αγνοήσουμε. Πρέπει να τρώμε λιγότερο αλάτι, λένε οι ειδικοί, πάντα με μέτρο, όμως, αφού διαπιστώθηκε ότι και η πολύ χαμηλή κατανάλωση αλατιού είναι εξίσου επικίνδυνη. Τι προτείνουν; Υγιεινή και  ισορροπημένη διατροφή, βεβαίως, αλλά και κάτι ακόμη βασικό: να διαβάζουμε τις ετικέτες των προϊόντων που αγοράζουμε και να προτιμούμε εκείνα με χαμηλότερη περιεκτικότητα σε αλάτι.

Είναι λοιπόν πραγματικά πολύ σπουδαίο ότι κυκλοφορεί πλέον στην αγορά φέτα με λιγότερο αλάτι, αφού είναι το τυρί που δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι μας. Πρόσφατα δοκίμασα τη φέτα ΔΩΔΩΝΗ με 40% λιγότερο αλάτι. Ναι μεν προϊόν υψηλής διατροφικής αξίας που παρασκευάζεται από παστεριωμένο αιγοπρόβειο 100% ελληνικό γάλα. Αλλά η γεύσης της; Δεν σας το κρύβω ότι έναν δισταγμό τον είχα στην αρχή, την λάτρεψα, όμως, γιατί ταιριάζει στις προδιαγραφές μου: είναι σκληρή με ωραίο λευκό χρώμα και αυθεντική γεύση φέτας, νόστιμη και ισορροπημένη. Και το πιο σπουδαίο: έχει λιγότερο αλάτι χωρίς επιπτώσεις στη γεύση της, το αντίθετο θα έλεγα.

Και άρχισα αμέσως τις δοκιμές.

Ανταποκρίθηκε άψογα στα τυροψωμάκια μου, στο αλμυρό κέικ με φέτα κι ελιές (θρούμπες Θάσου προτιμώ και τις αφήνω δυο μέρες σε νερό να ξαλμυρίσουν), θρυμματισμένη στη γρήγορη μακαρονάδα με μπρόκολο και φέτα, στον τραχανά, βεβαίως, αλλά και στην κολοκυθόσουπα. Εχω, όμως, να σας προτείνω και ένα πρωτότυπο γλυκό για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανη. Γιατί επαγγελματίας μαγείρισσα δεν είμαι, για τους δικούς μου στο σπίτι μαγειρεύω, οπότε όταν κάτι πετυχαίνει και το εκτιμούν οι καλεσμένοι μου, πετάω στα ουράνια. Συνειρμικά μου ήρθε η ιδέα: θυμήθηκα τη γεύση του ανατολίτικου κιουνεφέ και ενός ανάλαφρου λεμονάτου κέζεκουχεν, που έφτιαχνε η σπιτονοικοκυρά μου στο Ανόβερο. Και επειδή γιορτές έρχονται, σας προτείνω να το  δοκιμάσετε.

Τραγανή βάση από κανταΐφι, με κρέμα φέτας, τριμμένο φιστίκι Αιγίνης και μέλι

Υλικά για 6 άτομα

Για πασπάλισμα

Εκτέλεση

Βάζω τα φύλλα της ζελατίνης σε ένα μπολάκι με κρύο νερό να μαλακώσουν για 5-7 λεπτά. Τα βγάζω, τα στύβω με τα χέρια και τα ρίχνω σε ένα φλιτζάνι με ελάχιστο ζεστό νερό. Ανακατεύω καλά μέχρι να διαλυθούν. Πλένω και στεγνώνω το λεμόνι, τρίβω σε ένα μικρό τρίφτη τη φλούδα του και κρατάω το ξύσμα σε ένα πιατάκι. Στίβω το λεμόνι και σουρώνω τον χυμό.

Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάω την κρέμα γάλακτος με τη βανίλια μέχρι να γίνει σφιχτή σαντιγί. Στεγνώνω τη φέτα και τη λιώνω με πιρούνι. Τη χτυπάω στο μίξερ μαζί με το μέλι ή την ζάχαρη, το γάλα και το χυμό του λεμονιού. Ρίχνω την κρέμα φέτας και το ξύσμα λεμονιού στο μπολ με τη σαντιγί, προσθέτω τη ζελατίνη και ανακατεύω απαλά με μαρίζ ή κουτάλα να ενωθούν τα υλικά. Σε μακρόστενη φόρμα στρώνω λαδόχαρτο ή διαφανή μεμβράνη, αδειάζω την κρέμα, σκεπάζω με μεμβράνη και βάζω στο ψυγείο για τουλάχιστον 4 ώρες, και ακόμη καλύτερα όλη τη νύχτα.

Ανοίγω το φύλλο κανταΐφι με τα δάχτυλα ώστε να ξεκολλήσουν οι ίνες. Στρώνω σε μια λαμαρίνα λαδόχαρτο και απλώνω το κανταΐφι έτσι ώστε να πάρει το σχήμα και τις διαστάσεις της πιατέλας που θα σερβίρω το γλυκό και σε πάχος όσο περίπου το 1/3 του ύψους του γλυκού. Ραντίζω με το λιωμένο βούτυρο και λίγο νερό (για να γίνει τραγανό) και ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 150 βαθμούς για περίπου μισή ώρα, μέχρι να ροδίσει καλά.

Βγάζω το κανταΐφι από το φούρνο και το αφήνω να κρυώσει εντελώς.  Περιχύνω με λίγο μέλι. Βγάζω από το ψυγείο τη φόρμα με την κρέμα φέτας που εντωμεταξύ έχει πήξει καλά, την ξεσκεπάζω και την ακουμπάω ανάποδα πάνω στη βάση από κανταΐφι. Περιχύνω με μέλι, πασπαλίζω με τριμμένους ξηρούς καρπούς ή σπόρους (ελαφρά καβουρδισμένο σουσάμι ή μαυροκούκι) ή και (προαιρετικά) με πιπέρι που έχω κοπανήσει ελαφρά στο γουδί και σερβίρω συνοδεύοντας το γλυκό με ένα μπολάκι μέλι για όσους το θέλουν πιο γλυκό.

Εξτρα συμβουλές

• Αν πάρετε κατεψυγμένο κανταΐφι, βγάλτε το από την κατάψυξη και αφήστε στην ψύξη τουλάχιστον 24 ώρες πριν φτιάξετε το γλυκό.
• Την δεύτερη ημέρα η κρέμα φέτας ήταν ακόμα πιο νόστιμη. Οπότε αν κάνετε μεγαλύτερη ποσότητα φυλάξτε τη στο ψυγείο για 1-2 ημέρες αλλά ψήστε φρέσκο κανταΐφι πριν σερβίρετε το γλυκό για να είναι τραγανή η βάση του. Εξίσου ωραίες είναι και οι φωλιές από κανταΐφι που θα τις ψήσετε μέσα σε φορμάκια για cup-cakes. Στην περίπτωση αυτή δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε ζελατίνη.
• Η σαντιγί δίνει στο γλυκό πιο απαλή υφή αλλά δεν είναι απαραίτητη. Αν δεν βάλετε σαντιγί (για να γλυτώσετε θερμίδες), χτυπήστε πολύ καλά τη φέτα με το γάλα και περάστε την κρέμα από λεπτή σίτα, πριν προσθέσετε το μέλι και τη ζελατίνη.
• Σας ξάφνιασε το πιπέρι; Και όμως του πάει τόσο πολύ! Οι καλεσμένοι μου ενθουσιάστηκαν. Οσο για το λεμόνι είναι θέμα προτίμησης αν θα βάλετε λιγότερο ή περισσότερο.