Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όταν τα σταφύλια και τα μήλα έχουν μονοπωλήσει τα blogs και όλοι έχουν αρχίσει να ανεβάζουν συνταγές με μηλόπιτες, μηλομάφινς, μουσταλευριές και μουστοκούλουρα, ομολογώ πως νιώθω λίγο άβολα με τη σημερινή ανάρτησή μου.

Βέβαια τα σύκα αυτά, τα αγόρασα το περασμένο Σάββατο από το μανάβη μου και είναι εκπληκτικά. Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχουν ακόμα, δεν μπορώ να τα θεωρήσω εκτός εποχής, έστω κι αν  ημερολογιακά οδεύουμε προς το τέλος του καλοκαιριού.

Θα σας ευγνωμονώ αν τα δοκιμάσετε με τον τρόπο που προτείνω. Δεν υπάρχει πιο εύκολος και πιο νόστιμος τρόπος να φας το σύκο, για μένα.

Επειδή είναι, όπως έχω χιλιοπεί, το αγαπημένο μου φρούτο μακράν, έχω δοκιμάσει τα σύκα σε όλες τις πιθανές τους εκδοχές, με όλους τους τρόπους, σε αλμυρές και γλυκιές συνταγές. Ε, λοιπόν αυτός ο τρόπος είναι μακράν ο καλύτερος και τυγχάνει να είναι και ο πιο εύκολος! Τρία μόνο υλικά δένουν σε έναν αριστουργηματικό συνδυασμό γεύσεων.

Έχω μεγάλη αγάπη στη σκληρή, παγωμένη κουβερτούρα όπου την πετυχαίνω. Από το παγωτό ξυλάκι που τρελαίνομαι να την ακούω να σπάει στο δόντι μέχρι τα vegan παγωτίνια που έφτιαξα τις προάλλες. Αυτή εδώ είναι άλλη μία ευκαιρία να ακούσετε κι εσείς την κουβερτούρα να σπάει (αν έχετε το ίδιο βίτσιο με μένα) και ύστερα να γλυκαθείτε από το μαλακό και δροσερό σύκο.

Τα λόγια μου, όσα και να είναι, δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν τον ενθουσιασμό μου –κι ας θεωρηθώ υπερβολική – γι΄αυτό το μικρό γλύκισμα. Είμαι γενικώς ενθουσιώδης τύπος, αλλά όταν προτείνω συνταγές έχω πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου την ανάγκη να είμαι ρεαλίστρια και να μιλάω με φειδώ, γιατί αυτό που μπορεί εμένα να με ξετρελαίνει, να είναι η απόλυτη αηδία για κάποιον άλλο. Αλλά σήμερα δεν μπορώ να ελέγξω αυτό το συναίσθημα του άκρατου ενθουσιασμού που με διακατέχει!

Φρέσκα σύκα με σοκολάτα και φιστίκι Αιγίνης

Υλικά για 20 κομμάτια

Μέθοδος

Καθαρίζουμε με ένα βρεγμένο πανάκι τη φλούδα των σύκων με προσοχή να μην τη λιώσουμε. Αν είναι πολύ βρεγμένα τα αφήνουμε να στεγνώσουν εντελώς.

Τα κόβουμε ακριβώς στη μέση αφήνοντας και στα δύο μισά του σύκου λίγο από το κοτσανάκι του γιατί αυτό θα γίνει η λαβή με την οποία θα πιάσουμε το γλυκό μας.

Τα αφήνουμε στην άκρη να περιμένουν.

Στρώνουμε ένα ταψάκι ή μια πιατέλα με λαδόκολλα.

Κόβουμε την κουβερτούρα σε μεγάλα κομμάτια και την λιώνουμε σε μπεν μαρί. Μόλις λιώσει την βάζουμε σε ένα χαμηλό ποτήρι του κρασιού (όχι πάρα πολύ φαρδύ). Θέλουμε όμως να χωράει το σύκο μέσα να το βουτήξουμε. Μεταφέρουμε στο ποτήρι αυτό την λιωμένη κουβερτούρα.

Παίρνουμε ένα – ένα τα κομμάτια των σύκων κρατώντας τα από το κοτσανάκι τους και τα βουτάμε μέσα μέχρι τη μέση ή και λίγο παραπάνω, προσέχοντας να καλυφθούν καλά με την κουβερτούρα μέχρι το σημείο που έχουμε επιλέξει, αλλά καλύτερα όχι μέχρι πάνω – πάνω για να είναι και ευπαρουσίαστα κάνοντας αυτή την όμορφη διχρωμία.

Κατόπιν τα ακουμπάμε με προσοχή πάνω στο ταψί που έχουμε στρώσει με λαδόχαρτο. Κάνουμε αυτή τη διαδικασία για όλα τα κομμάτια σύκου.

Τέλος τα πασπαλίζουμε – στο σημείο που είναι καλυμμένα με την κουβερτούρα – με τα τριμμένα φιστίκια Αιγίνης.

Τα βάζουμε κατευθείαν στο ψυγείο και τα αφήνουμε εκεί μέχρι να σκληρύνει η σοκολάτα.

Σερβίρονται μετά από λίγη ώρα ή ακόμα και την επόμενη μέρα.

Καλή επιτυχία!

*Η Χρυσαυγή Μπόμπολα διατηρεί το blog Food for Thought