Ήρθαν τα ήμερα να διώξουν τα άγρια…
Το αγριολούλουδο που μας βοήθησε να ξεπεράσουμε τις σκοτεινές μέρες του χειμώνα, παρηγορώντας μας με το χρυσό φως του, τώρα έχει πια σχεδόν εξαφανιστεί, αφήνοντας πίσω του τα στιλπνά καταπράσινα φύλλα του σε σχήμα καρδιάς. Την αγριονεραγκούλα δεν την πολυπροσέχουμε στην Ελλάδα, ίσως γιατί τείνει να φυτρώνει σε απόμερες σκιερές γωνιές που διατηρούν την υγρασία.
Εδώ στην Κέρκυρα όμως, όπου η υγρασία δεν κρύβεται στα σκοτεινά αλλά είναι πανταχού παρούσα, από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Μαρτίου η άγρια νεραγκούλα φυτρώνει στους αγρούς, στις άκρες του δρόμου και στους κήπους μας. Έχει το χρώμα και τη λάμψη της ζεστής λιακάδας.
Άλλα λουλούδια απορροφούν το φως, ετούτο το εκπέμπει με γλύκα...
Γι' αυτό και κατά την αγγλική λαϊκή παράδοση, το περίφημο buttercup αποδεικνύει ότι αγαπά το βούτυρο, δίνοντας μια χρυσή ανταύγεια στο δέρμα όταν το κρατάς.
Το επιστημονικό του όνομα είναι Ranunculus ficaria.
Τώρα που μεγάλωσαν οι μέρες είναι η στιγμή να χαρούμε στους κήπους μας και τα βάζα την καλλιεργημένη νεραγκούλα, ίσως όχι τόσο φωτεινή και στιλπνή αλλά με το ζωηρό, δικό της φως και διάφορες χρωματικές αποχρώσεις. Τις «πατάτες» της τις φυτεύουμε το φθινόπωρο, σε γλάστρες ή παρτέρια και από τώρα μέχρι τον Μάιο μπορούμε να την απολαμβάνουμε.