Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όταν έγραφα τη συνταγή για το πηλιορείτικο σπετζοφάι, ρώτησα τη Ντέμη, εξαιρετική νοικοκυρά γέννημα, θρέμμα της Τσαγκαράδας, αν αυτή βάζει πατάτα στο σπετζοφάι. Όχι, μόνο μελιτζάνα, μου απάντησε, αν και το παραδοσιακό σπετζοφάι έχει μόνο λουκάνικο και πιπεριές, τίποτε άλλο. Προβληματίστηκα, τι είναι τελικά παραδοσιακό; Σε αυτή την περίπτωση ποιος ορίζει τόσο απόλυτα την παράδοση;

Πιστεύω ότι στην περίπτωση των φαγητών και των γλυκών, πέρα από τον γενικό και νεφελώδη όρο "παραδοσιακό", υπάρχει η πραγματικότητα της "οικογενειακής παράδοσης", του πως δηλαδή μαγειρεύει την κάθε συνταγή η συγκεκριμένη οικογένεια.  Εδώ έχουμε μια ζωντανή παράδοση, που μεταφέρεται στις επόμενες γενιές όχι σαν συνταγογραφική αναφορά, αλλά σαν γευστική κουλτούρα.

Βέβαια γεννιέται το ερώτημα από ποιόν και για ποιο λόγο πρωτοξεκίνησαν αυτές οι παραλλαγές της παραδοσιακής συνταγής, που αποτελούν σήμερα πια την "οικογενειακή παράδοση", για τη συγκεκριμένη οικογένεια; Οι λόγοι της (παρ')αλλαγής συνήθως χάνονται στο πέρασμα του χρόνου. Κάποιες φορές ήταν η δυσκολία στη διαθεσιμότητα κάποιων πρώτων υλών σε συνδυασμό με την αφθονία κάποιων άλλων ή ακόμα και πιο πεζοί λόγοι, ας πούμε κάποιος πρόγονος με ευαίσθητο στομάχι που επέβαλε την μετατροπή μιας συνταγής  από τηγανητή σε ψητή.

Με βάση τα δεδομένα αυτά ο καθένας μας μπορεί να ξεκινήσει τη δική του παράδοση, "πειράζοντας" μια συνταγή και καθιερώνοντάς τη στο δικό του χώρο.

Σήμερα θα σας μιλήσω για το δικό μου "σπετζοφάι για πρωινό"!
Πάντοτε ήθελα να παρουσιάσω το σπετζοφάι στους φιλόξενούμενους του ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ. Έλα όμως που σερβίρουμε μόνο πρωινό. Φέτος που ξεκίνησα να φτιάχνω για το πρωινό μας αλμυρά κέικ με φέτα και μυρωδικά μια μέρα το αποτόλμησα και έφτιαξα "κέικ σπετζοφάι"

Κέικ Σπετζοφάι

Ανοίγουμε το λουκάνικο, βγάζουμε το εσωτερικό του και το τηγανίζουμε, ώστε να γίνει σαν κιμάς.

Ψιλοκόβουμε τις πιπεριές και τις τηγανίζουμε και αυτές.

Τα κρατάμε στην άκρη.

Χτυπάμε το γιαούρτι με τα αυγά. Προσθέτουμε το ηλιέλαιο και συνεχίζουμε το χτύπημα. Προσθέτουμε όλα τα υπόλοιπα (εκτός από το αλεύρι, υλικά) χτυπώντας. Όταν ομογενοποιηθεί το μείγμα, προσθέτουμε και το αλεύρι ανακατεύοντας με το χέρι, ώστε να έχουμε τελικά ένα παχύρευστο αποτέλεσμα. Το βάζουμε σε μικρά φορμάκια που έχουμε λαδώσει. Η συνταγή είναι για 18 ατομικά κεκάκια.

Ψήνουμε στους 180ο για 20 λεπτά. Το αποτέλεσμα νοστιμότατο. Στέκεται επάξια στο πρωινό και ό,τι περισσέψει συνοδεύει μπυρίτσα το απόγευμα.