Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μεγάλη η απογοήτευσή μου με τα ρόδια μου φέτος. Η τετράκλωνή μου φορτώθηκε από νωρίς με μικρές και μεγάλες χρυσαφιές μπάλες.Κι όσο φθινοπώριαζε, το χρυσαφί τους χρώμα έδινε, ως όφειλε, τη θέση του στην επιθυμητή πορφυρή σκουριά- αλάνθαστο σημάδι ωρίμανσης του φρούτου. Σπάζοντας τους καρπούς ωστόσο- εκείνους που έμεναν στα κλαδιά του δέντρου, διότι πολλοί ήσαν αυτοί που με τη βιάση τους να μελώσουν βάραιναν πρόωρα κι έπεφταν στο χώμα- μόνο ζούφια και σκουληκοφαγωμένα  σπυριά έβρισκα, αντί για τα ολόχυμα και δροσερά των περασμένων χρόνων. Ο παρατεταμένος φετινός καύσωνας θα πρέπει ασφαλώς να ενοχοποιηθεί.

Περισσότερο όμως ίσως ακόμα έφταιξε το αντίδοτο με το οποίο προσπάθησα να τον αντιμετωπίσω. Ενώ ήξερα βέβαια πως η ροδιά είναι από τη φύση της ξερικό δέντρο, δεν άντεξα να τη βλέπω να καίγεται καθημερινά από τον ήλιο και τα παρατεταμένα σαραντάρια, κι ένιωσα υποχρεωμένος να τη δροσίζω τακτικά, με το υφάλμυρο έστω νερό, που είναι ακόμα η μοίρα της καλοκαιρινής Αίγινας. Από εκεί μάλλον και η τόσο απογοητευτική φετινή συγκομιδή μου.

Κατάφερα πάντως να σώσω λιγοστά έστω δείγματα από τον απρόσμενο όλεθρο. Ξανάφτιαξα έτσι και φέτος δυό τρεις φορές με φρούτα του μικρού μου κήπου την απλή αλλά και τόσο ευφρόσυνη σαλάτα εποχής που έχω να σας προτείνω: Το λάχανο- η βάση της σαλάτας μας- θα πρέπει να κοπεί σε πολύ λεπτές φλουδίτσες. Προσοχή, τα φύλλα μόνο θέλουμε, και όχι το σκληρό εσωτερικό κοτσάνι που τα συγκρατεί. Διευκολύνει να κόψουμε το σφαιρικό λάχανο στα δύο ή και στα τέσσερα (αν είναι πολύ μεγάλο),ν’απαλλαγούμε από το κοτσάνι  και να χρησιμοποιήσουμε εν συνεχεία έναν καλό τρίφτη ή, ακόμα καλύτερα, ένα πολύ κοφτερό μαχαίρι, που θα μας δώσει  μακρόστενες, λεπτές απαραιτήτως πάντα, φλούδες Πρωτόλαδο κατά βούληση από πάνω- όχι πάντως να κολυμπάει στο λάδι το ψιλοκομμένο σαλατικό  μας-, αλάτι και φρεσκοκομμένο πιπέρι- άφοβα με αυτό το τελευταίο. Ως όξινο συστατικό, φρεσκοστιμμένο ρόδι με λίγες ενδεχομένως ενισχυτικές σταγόνες λεμονιού. Το λάχανό μας θα το ανακατέψουμε καλά, κατά προτίμηση με τα χέρια, και θα το αφησουμε μισή ώρα τουλάχιστον να πιεί το λάδι και να μαλακώσει.

Σερβίροντας, θα σκορπίσουμε μέσα στη σαλάτα άφθονα σπυριά ροδιού,  και στην κορυφή φυλλαράκια φρέσκου κόλιαντρου (με φειδώ, εν προκειμένω, έχει συχνά ενοχλητική δύναμη το μυρωδικό αυτό).  .