Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τι περίεργα παιχνίδια που παίζει η γλώσσα!

Όταν ξεκίνησα να γράφω, είχα δώσει τον τίτλο «Αποδομημένα λαδερά φασολάκια». Καθώς όμως διάβασα τον τίτλο ξανά, είχα την αίσθηση ότι είτε υβρίζω τα λαδερά φασολάκια που μαγειρεύω χαρακτηρίζοντας τα ως κάτι αρνητικό, είτε γράφω κάτι εξαιρετικά κακόφωνο, αυτές οι τρείς λέξεις μαζί ακούγονται σαν κατεδαφισμένη πολυκατοικία, είτε προσπαθώ να προωθήσω στους ανυποψίαστους αναγνώστες ληγμένα φάρμακα.

Έτσι λοιπόν ό τίτλος άλλαξε σε κάτι που θυμίζει είτε την συνταγή μιας γιαγιάς που είχε ένα πολύ περίεργο όνομα, είτε ενός πιάτου που το τρώμε σε ειδικές καταστάσεις, όπως νηστείες, επιστροφή στη φύση, και τα σχετικά. 

Αυτή η σύγχυση της γλώσσας δεν είναι βέβαια τυχαία όταν μιλάμε για «αποδόμηση». Για παράδειγμα, γιατί να μην μιλάμε για «αποσύνθεση»;

Θα έλεγα ότι η προσωπική μου σχέση με την αποδόμηση είναι μια καθολική σύγχυση, αλλά αυτό βέβαια είναι θέμα για άλλο άρθρο, σε άλλο μπλογκ.

Η συνταγή λοιπόν δεν έχει σχέση με μια φιλοσοφική στάση ή προσέγγιση, αλλά με την απλή εμπειρική παρατήρηση ότι ενώ μου αρέσουν πάρα πολύ τα λαδερά φασολάκια, έχω την αίσθηση ότι και τα φασολάκια χάνουνε την γεύση και το άρωμα τους, και σε λιγότερο βαθμό το ίδιο γίνεται και με την ντομάτα. Το πιάτο λοιπόν γεννήθηκε από την ανάγκη μου να έχω σε ένα μέρος μαζί τα φασολάκια, με την πρωτογενή τους γεύση και άρωμα, τη σάλτσα ντομάτα με τα δικά της αρώματα και τα όξινα όλα, και να μπορέσω να τα συνδυάσω σε μια μπουκιά και τα δυο μαζί.

Υλικά

Η σάλτσα ντομάτας

Η φύση του πιάτου επιβάλλει να φτιάξουμε την σάλτσα με φρέσκες ντομάτες που έχουν τα όξινα στο φουλ. Κόβουμε τα πομοντόρια (πληθυντικός του πομοντόρο, μιας ιταλικής λέξης που σημαίνει «ντομάτα», αλλά εν προκειμένω είναι ποικιλία, στην ελληνική γλώσσα, όπως πολύ σωστά μου θυμίζει ο πολυτιμότατος μανάβης μου) στα δυο και τα βάζουμε σε μεγάλη κατσαρόλα με λίγο αλάτι, πιπέρι, ρίγανη και ζάχαρη για να βράσουν και να μαλακώσουνε και να βράσουνε.

Αφού βράσουν για 45 περίπου λεπτά, σβήνω τη φωτιά και αφήνω το μίγμα να ηρεμήσει.

Στη συνέχεια το περνάω από ένα μεγάλο πλέγμα, για να απομακρύνω όλα εκτός από την υπέροχη σάλτσα ντομάτας.

Επαναφέρω την σάλτσα σε ένα βαθύ μαγειρικό σκεύος και την αφήνω σε σιγανή φωτιά για να φύγουν τα πολλά υγρά. Δεν σας δίνω χρόνο, αποφασίστε εσείς πόσο ζουμερή θέλετε την σάλτσα. 

Αφού γίνει η σάλτσα, την απομακρύνω από την φωτιά και την αφήνω να ηρεμήσει. Χρειάζεται τουλάχιστον δύο ώρες για να ‘δέσει’ και να διαθέτει το μπουκέτο γεύσεων που κάνει μια καλή σάλτσα ντομάτας να ξεχωρίζει.

Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια

Βάζω σε ένα βαθύ μαγειρικό σκεύος το λάδι και το ζεσταίνω σε θερμοκρασία που δεν υπερβαίνει τους 80 βαθμούς Κελσίου. Ρίχνω τα σκόρδα και τα κρεμμύδια και χαμηλώνω τη φωτιά όσο χρειάζεται για να βλέπω μόνο αυτές τις μικρές φυσαλίδες. Είναι πολύ σημαντικό να μην τσιγαριστούν τα σκόρδα και τα κρεμμύδια, αλλά να ‘βράσουν’ στο ελαιόλαδο. 

Τα αφήνω 15 περίπου λεπτά προκειμένου να μαλακώσουν και μετά τα βγάζω από την φωτιά, σουρώνοντας το ελαιόλαδο σε ένα χωριστό σκεύος.

Τα φασολάκια

Με ένα πραγματικά κοφτερό μαχαίρι κόβω τα φασολάκια κατά μήκος σε πολύ λεπτές φέτες, τόσο λεπτές ώστε να είναι σχεδόν ημιδιαφανείς.

Στη συνέχεια τα εμβαπτίζω σε καυτό νερό (το σκεύος δεν πρέπει να είναι επάνω στη φωτιά) για 3 δευτερόλεπτα και  τα απομακρύνω. Ο στόχος είναι να μαλακώσουν και να γίνουν περισσότερο τρυφερά χωρίς να χάσουν την υφή τους. Πρέπει δηλαδή να "βαστάνε", ή για όσες ομιλούν την Ιταλικήν να είναι ‘αλ ντέντε’.

Είμαι έτοιμος για το τελικό στάδιο, το σερβίρισμα.

Σερβίρισμα

Το πιάτο έχει τρία επίπεδα.

Το πρώτο επίπεδο είναι τα σκόρδα και τα κρεμμύδια.

Το δεύτερο είναι τα φασολάκια.

Το τρίτο είναι η σάλτσα.

Αν θέλετε, ρίχνετε πάνω από το τριώροφο λίγο από το λάδι όπου έβρασαν τα σκόρδα και τα κρεμμύδια για άρωμα και νοστιμιά, ή ακόμη προσθέτετε και λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό. Εγώ περιορίστηκα στο ελαιόλαδο που σφύζει αρωμάτων.

Το πιάτο είναι μια συγχορδία αρωμάτων, και υφών.

Αρχίζω με τα φασολάκια, που είναι τραγανά και ευωδιαστά.

Τα σκόρδα και τα κρεμμύδια προσθέτουν μια κρεμώδη αρωματική σαγήνη, και έρχεται η σάλτσα να προσθέσει ένα γλυκόξινο γευστικό περίβλημα που απογειώνει τα πάντα.  

Enjoy!

*Ο Νίκος Μορόπουλος διατηρεί το blog Ευωχία