Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Την τελευταία εβδομάδα, ανάμεσα στα τρεξίματα και τις υποχρεώσεις, ανεβοκατέβαινα τη Σοφοκλέους αλλά και τα πέριξ της Πλατείας Κλαυθμώνος για προμήθειες για το ιδιωτικό (προς το παρόν) παρασκευαστήριο και δοκιμαστήριο ελληνικών γεύσεων για φίλους που έχω εγκαταστήσει και λειτουργώ… Όλοι όσοι μετείχαν –λίγοι και καλοί- γνωρίζουν και τις λεπτομέρειες!

Σε μια από αυτές τις συναντήσεις – με οδηγό ένα παλιό αγαπημένο τραγούδι του αείμνηστου Βασίλη Δημητρίου όπου «τα πιο σπουδαία πράγματα/τα είπαμε στ’ αστεία/και βρήκαμε στα τραύματα/την αισιοδοξία»- είχα αποφασίσει να φτιάξω στα άψε σβήσε ένα εντελώς αυτοσχέδιο επιδόρπιο. Είχα προμηθευθεί αυθεντική κρητικής προέλευσης ξινομυζήθρα καθώς και τους συνοδευτικούς συμπατριώτες της, τα σφακιανά ντακουλάκια ολικής άλεσης από κριθάρι. Επιπλέον φρέσκα σύκα από τους πάγκους της αγοράς της Βαρβακείου.

Όλα έγιναν επιτόπου ανάμεσα στα τσίπουρα που συνόδευαν τις απροσδόκητες συναντήσεις του αυγοτάραχου Μεσολογγίου (σε φέτες μέσα σε ηλιέλαιο) με το αποξηραμένο σύκο Κύμης, του σολoμού από τις πηγές του Αγίου Μάμα, ψηλά στον Ταΰγετο της Λακωνίας, με μια σαλάτα από χορταρικά και φρούτα εποχής (με σχετική κυριαρχία των σταφυλιών), του μαρινάτου γαύρου με καπαρόφυλλα Σαντορίνης και ψιλοκομμένο ντοματάκι και του τόνου Αλοννήσου με το πουρέ μοσχολέμονου.

Κατέβασα το τελευταίο σφηνάκι τσίπουρου και έβαλα μπρος το μπλέντερ. Τα ντακουλάκια έγιναν... χώμα και απλώθηκαν στο πιάτο για να υποδεχθούν το αφράτο σώμα από τη ξινομυζήθρα που ήρθε να βοηθηθεί με μια κουταλιά από στραγγιστό γιαούρτι από τον Παλαμά της Καρδίτσας. Στη συνέχεια προστέθηκε βιολογικό θυμαρίσιο μέλι από τα πάτρια εδάφη (προσφορά των φίλων Γιάννη Καρυπίδη και Στέβης Θεοδώρου, το ζεύγος της Vasilissa) και άφθονη φρεσκοτριμμένη κανέλα. Στο πλάι χώρεσαν τα σύκα, τα οποία πέρασαν πρώτα από ένα βάπτισμα στο εξαίρετο κρασί του Απόστολου Μούντριχα, τον «Μελίτη».

Για το επιδόρπιο δεν βρήκα ή δεν θέλησα να βρω ονομασία – μια καλή φίλη το ονόμασε κρητικό cheesecake. Θα πρόσθετα, δίχως άλλο, την επιδίωξη της αρχικής σκέψης. Του αρχικού ερεθίσματος που δεν ήταν άλλο από την αποδόμηση ενός κυρίαρχου τρόπου και την επιστροφή στα θεμελιώδη. Καλά υλικά, πολλή σκέψη και δημιουργικός αυτοσχεδιασμός ικανός να αποθεώσει το συνταίριασμα των ισχυρών γεύσεων. Το αγαπητικό επιδόρπιο της παρέας ήταν έτοιμο. Μια ανοιχτή πρόκληση που δεν έμεινε αναπάντητη...