Το ιπποφαές μιας χοιρινής τρούφας
Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να επιστρέψει στην παραγωγή, σωστά; Είναι ο μόνος τρόπος να συνέλθει από την κρίση. Κι επειδή δύσκολα θα ξεφυτρώσουν (με την ταχύτητα που τα χρειαζόμαστε) εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας ή κοιλάδες τεχνολογικής καινοτομίας, θα καταφύγουμε στα προϊόντα της γης μας, σωστά; Τα ‘χουμε ξαναπεί άλλωστε αυτά. Η γη, έσωσε τη χώρα δυο φορές από πείνα τον περασμένο αιώνα. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Επιστροφή λοιπόν πάλι στις πάγιες εφεδρείες μας.
Αυτή είναι η λύση. Τη συζητούν άλλωστε όλο και περισσότεροι. Χρειάζεται όμως περισσότερη δουλειά και λιγότερα λόγια. Χρειάζεται συγκεκριμένο σχέδιο, όχι γενικό γιουρούσι. Εγώ, παρεμβαίνω στις σκόρπιες συζητήσεις που γίνονται σε καφετέριες και σαλόνια, για να πω ευθαρσώς ότι διαθέτω ένα τέτοιο σχέδιο. Δεν διεκδικώ την απόλυτη αλήθεια, ούτε παριστάνω την αυθεντία. Όποιες άλλες προτάσεις υπάρχουν, μπορούν να συζητηθούν με καλή διάθεση και να καταλήξουμε όλοι μαζί σ’ έναν καλό και αποδοτικό οδικό χάρτη. Λοιπόν, για κάθε εκατό άτομα (ή οικογένειες) που θα επιστρέφουν στην επαρχία και στη γη, προτείνω:
Οι πρώτοι δέκα θα καλλιεργήσουν ιπποφαές. Οι επόμενοι δέκα θα βάλουν σπιρουλίνα. Θα ακολουθήσουν αυτοί που θα επιδοθούν στην εκτροφή σαλιγκαριών. Η τέταρτη δεκάδα θα βάλει ρόδια. Η πέμπτη θα φυτέψει φυτά της φαρμακευτικής και της αρωματοποιίας, δηλαδή μέντα, φασκόμηλο, λεβάντα και μελισσόχορτο. Οι επόμενοι δέκα θα βάλουν μύτριλλα. Θα ακολουθήσουν οι καλλιεργητές της βαλεριάνας. Προτείνω για την προτελευταία δεκάδα τα δενδρύλλια γκότσι-μπέρι και για τους τελευταίους δέκα την αρόνια. Κι επειδή ποτέ κανένα σχέδιο δεν έχει απόλυτη επιτυχία στην εφαρμογή του, έχω προβλέψει επαρκείς ρεζέρβες για το μικρό ποσοστό που θα χρειαστεί να μετακινηθεί από το ένα προϊόν σε κάποιο άλλο. Έχω την καλλιέργεια αγριαγκινάρας για βιοντήζελ, την παραγωγή μιας σειράς δευτερευόντων γεωργικών προϊόντων ως πρώτη ύλη για πέλετς, καθώς και την εκτροφή γεωσκωλήκων για λίπασμα. Τέλος, άφησα στην άκρη την περίφημη τρούφα, διότι αποτελεί ξεχωριστή δική της κατηγορία και χρειάζεται ένα άλλο εξειδικευμένο σχέδιο, το οποίο δεσμεύομαι να φέρω συντόμως στο τραπέζι των συζητήσεων.
Κι επειδή ο άνθρωπος δεν πρέπει μόνο να δουλεύει, αλλά χρειάζεται και κάποια χόμπι που του προσφέρουν εσωτερική ικανοποίηση, προτείνω να βάλουν μερικά κοτόπουλα σε κοτέτσι κάτω απ’ το σπίτι, κανένα γουρούνι στο κοντινό χωράφι και πεντέξι ρίζες ελιές. Ότι δίχως κρέας και λάδι, δεν στυλώνεται ο άνθρωπος.