Ο κήπος του Απρίλη
Μπήκαμε στην εποχή της άνθησης, του χρώματος, της ευωδιάς. Δεν προλαβαίνω να θαυμάζω και να καμαρώνω... αλλά και να γκρινιάζω για την ατέλειωτη φετινή βροχή που δε μ’ αφήνει να τα απολαύσω όλα όπως θα ήθελα. Στην Κέρκυρα είμαστε συνηθισμένοι στη χειμωνιάτικη βροχή αλλά φέτος παράγινε το πράμα. Ήταν τόση η βροχή που οι αγαπημένες μου ντόπιες ίριδες, λευκές και δίχρωμες μωβ ψήλωσαν υπερβολικά και με τον αέρα και τη βροχή πέφτουν δεξιά κι αριστερά σαν πληγωμένοι στρατιώτες και αναγκάζομαι να τις κόψω και να τις βάλω στο βάζο.
Κοιτώντας γύρω μου τι βλέπω;
Την παιώνια γεμάτη φουντωτά ροζ άνθη: Το φυτό αυτό το πήρα από μια γειτόνισσα όταν πρωτοήρθα εδώ πριν 38 χρόνια. Είναι η ανώνυμη ροζ ποικιλία που τη λέμε «κερκυραϊκή» γιατί καμαρώνει ολάνθιστη τέτοια εποχή σε κάθε αυλή, σε κάθε χωριό και στους κήπους της πόλης. Αρχικά, όταν την είδα να ευδοκιμεί έτσι, σκέφτηκα εδώ είναι ιδεώδες μέρος για παιώνιες... Αμ δε! Από τις έξι εισαγόμενες ποικιλίες που ακριβοπλήρωσα (δύο τις έφερα στη βαλίτσα μου από την Ιταλία) μόνο δύο έχουν επιζήσει κι αυτές μίζερες και κατσιασμένες. Η μία βγάζει ένα δύο κακομοίρικα λουλούδια μερικές χρονιές, η άλλη μόνο φύλλα.
Στο φόντο ανθισμένα δέντρα: κυδωνιές και ροδακινιές. Και στον πέτρινο τοίχο οι δύο μηλιές οι «εσταυρωμένες» όπως τις είπα κάποτε, πριν ενδώσω κι εγώ στον πειρασμό του espalier (σύστημα κλαδέματος και στήριξης καρποφόρου δέντρου επίπεδα πάνω σε τοίχο).
Ανθισμένο και το έκιουμ Echium fastuosum. Πριν από εικοσιπέντε χρόνια έφερα το σπόρο από την Καλιφόρνια, όπου είχα δει ανθισμένες πλαγιές δίπλα στην γέφυρα του Golden Gate. Είναι εντυπωσιακό φυτό από το νησί της Μαδέρας, που χάρις στα γκρίζα φύλλα του ταιριάζει πολύ στο τοπίο μας.
Σήμερα το βρίσκουμε εύκολα στα κέντρα κήπου. Εγώ έχω ακόμα τους απόγονους εκείνων των πρώτων σπόρων.
Στα πίσω πλάνα του κήπου και ολούθε στο κτήμα ανθίζει το Cercis siliquastrum, το περίφημο «Δέντρο του Ιούδα,» ιθαγενές, που φυτρώνει άγριο παντού σταμπάροντας με το έντονο ροζ-μωβ χρώμα του την ανοιξιάτικη Κέρκυρα... σκέτη ομορφιά αλλά σε απόσταση! Μην το βάλετε ποτέ σε πλακόστρωτή αυλή... κατά τον Ιούνιο αρχίζει και στάζει ένα σιρόπι που κολλάει στα παπούτσια, μαζεύει τις σφήκες και πολύ δύσκολα φεύγει από τις πλάκες.
Δεν είναι όμως μόνο τα άνθη που δίνουν χρώμα... έχουμε ακόμα και τις φορτωμένες λεμονιές, πορτοκαλιές, νεραντζιές, που σε καμιά δεκαριά μέρες θα έχουν συγχρόνως καρπούς και άνθη.
Προς το παρόν κυριαρχούν τα πορτοκαλιά και τα κίτρινα.
Η σπιρέα, κάτασπρη και φορτωμένη, όπως και ο άλλος λευκός θάμνος, λιγότερο γνωστός στην Ελλάδα, η Choisya με το γλυκό άρωμα, που θα ανθίσει ξανά το φθινόπωρο. Ταιριάζει το κλισέ «σα νυφούλες».
Στους τοίχους η γλυσίνα και πιο μακριά, το κίτρινο χειμωνιάτικο γιασεμί. Το «κινέζικο» γιασεμί έχει γεμίσει ροζ μπουμπούκια που όταν ανοίξουν θα είναι λευκά. Τα τριαντάφυλλα, εκτός από τα πρώτα χασομεράνε ακόμα.
Στα παρτέρια οι διάφορες φρέζιες μοσκοβολάνε. Οι κάτασπρες κάλλες άνοιξαν, οι βιόλες και τα σκυλάκια μπουμπουκιάζουν κι οι χειμωνιάτικοι πανσέδες ακόμα υγιείς και ζωηρόχρωμοι.
Έχω παραλείψει πολλά... και ούτε καν ανάφερα τους αγρούς και τα δάση... Η συνέχεια λίγες μέρες!