Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Το καζαντζίδειο άσμα σίγουρα βρίσκεται στο μυαλό των περισσότερων εξ ημών με το τέλος της εβδομάδας: όχι άλλα προβλήματα, όχι άλλες σκοτούρες· μόνο απόλαυση και ευχαρίστηση είναι τα ζητούμενα. Το πιο εύκολα προσβάσιμο προσωπικό ησυχαστήριο; Ασφαλώς η κουζίνα.

Η κλειστή πόρτα της σε απομονώνει από τους ήχους ενός κόσμου που κυρίως σε παιδεύει, ενώ σώμα και μυαλό γαληνεύουν με τις πρώτες μυρωδιές λιωμένου βούτυρου και ζεσταμένου τυριού.
Είναι η στιγμή που το φαγητό της θαλπωρής, αγγλιστί comfort food, αποκτά την τιμητική του.
Όποιο φαγάκι και αν ετοιμάσεις μεταμορφώνεται σε έναν ορεκτικό ψυχαναλυτή που υπενθυμίζει την αξία των μικρών πραγμάτων. Η ανάπαυλα του σαββατοκύριακου σου δίνει την ευκαιρία να ξορκίσεις όλες τις έννοιες της εβδομάδας με την πιο απολαυστική χειρωνακτική απασχόληση, την παρασκευή της τροφής σου, που απλόχερα θα προσφέρει παρηγοριά και θερμίδες.
Ένα από τα κλασικότερα μαγειρέματα «της θαλπωρής» τα μακαρόνια με τυρί, γνωστά ως macaroni and cheese, που με κάποιες διαφοροποιήσεις δεσπόζουν στα συνταλογόγια και τις καρδιές των Αμερικάνων από τον 14ο αιώνα.

Για μακαρόνια με τυρί αρκετά για τέσσερα άτομα θα χρειαστούμε

Για το γαρνίρισμα

Ξεκινάμε ζεσταίνοντας το νερό που θα υποδεχτεί τα μακαρόνια και συνεχίζουμε στοιβάζοντας τις φέτες από το τσένταρ τη μία πάνω στην άλλη - έστω όσες απέμειναν από το καθιερωμένο τσιμπολόγημα όταν συγκεντρώναμε τα υλικά. Τις κόβουμε κάθετα σε χοντρά κομμάτια σχηματίζοντας τέσσερις λεπτότερους πυργίσκους.
Τρίβουμε την παρμεζάνα και αφού αλατίσουμε το νερό, μόλις είναι έτοιμο, βάζουμε τα μακαρόνια, τα οποία βράζουμε ένα λεπτό λιγότερο από τον αναγραφόμενο στη συσκευασία χρόνο, ώστε να διατηρηθούν al dente.

Σειρά έχει η κρεμώδης σάλτσα μας. Σε μια αρκετά χοντρή κατσαρόλα βάζουμε το βούτυρο και την τοποθετούμε στη φωτιά. Μόλις δούμε πως εκείνο αρχίζει να καίγεται, προσθέτουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε γρήγορα με το αναδευτήρι. Σκοπός μας είναι η σάλτσα να ομογενοποιηθεί και να αποκτήσει χρυσοκίτρινο χρώμα. Ήδη η κουζίνα γεμίζει μυρωδιές που σε καλούν να ηρεμήσεις - στόχος «θαλπωρή» σχεδόν επετεύχθη.
Προσθέτουμε σιγά-σιγά το γάλα ενώ χαμηλώνουμε τη θερμοκρασία και ανακατεύουμε συνεχώς. Αφήνουμε το μίγμα να βράσει για περίπου πέντε ακόμα λεπτά, ώσπου να έχουμε μία δεμένη σάλτσα. Την ενισχύουμε με τα μπαχαρικά, την κουταλιά μουστάρδας και, δοκιμάζοντας, αλάτι.
Προετοιμάζουμε παράλληλα τον φούρνο θερμαίνοντάς τον στους 180 °C.

Έφτασε η ώρα των τυριών! Περιχύνουμε την καυτή σάλτσα με την παρμεζάνα, ένα-ένα τα κομμάτια από τις φέτες του τσένταρ και ανακατεύουμε έντονα μέχρι να λιώσουν. Συνεχίζουμε προσθέτοντας τα μακαρόνια χωρίς να σταματήσουμε το ανακάτεμα και ρίχνουμε το μίγμα σε ένα απλωτό πυρέξ.
Πασπαλίζουμε με την υπόλοιπη παρμεζάνα, τη φρυγανιά, τις φέτες της ντομάτας και προαιρετικά την πάπρικα. Το ψήσιμό του δε θα πάρει πάνω από 10 λεπτά - ανάλογα με το πόσο ξεροψημένη προτιμούμε την επιφάνεια - το δε φάγωμά του ίσως και λιγότερα. Οι ντομάτες προσθέτουν ζουμάκια δροσερά, η γλύκα της κρέμας ανάμεσα στα μακρόνια μετατρέπεται σε πρώτης τάξης φάρμακο για όλα τα προβλήματα των ημερών: κάθε μπουκιά και μία μικρή, τυρένια ανακούφιση.