Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Είναι πρώιμες ακόμα, το ξέρω. Θέλουν κανα-δυο μήνες για να φτάσουν στην ακμή της γλύκας τους. Σπεύδω όμως να τις καλωσορίσω, ώστε να χαρώ την πρωτιά στο δικτυακό μας μποστάνι. Με πρόλαβε η Θάλεια με τα μούρα, εκεί που είχα απλώσει το σεντόνι μου για να μαζέψω τα ντελικάτα φρούτα της βαρυφορτωμένης κλαίουσας μουριάς μου και δε θέλω να την ξαναπάθω. Για τις μελιτζάνες βέβαια ο λόγος, που έχουν το πρόσταγμα στα γλυκύτερα μαγειρέματα του καλοκαιριού και του φθινοπώρου μας. Σκέτο φρούτο άλλωστε κι αυτές. Δεν έχω γαλαζοαίματες εμμονές, αλλ’ αφού ονόμασα την αγκινάρα «βασιλοπούλα του καταχείμωνου και της άνοιξης», τιμές αρχόντισσας μου μένει τώρα ν’αποδώσω στην μελιτζάνα, υποκλινόμενος στο μεγαλείο της που θα υπερισχύσει στις άλλες δύο εποχές του χρόνου.

Προσοχή, ταπεινή μετανάστρια είναι ασφαλώς η αρχόντισσά μας. Από τις ανατολικές Ινδίες μας ήρθε πριν από κάμποσο καιρό, αλλ’ εγκλιματίσθηκε με τόση σιγουριά κι αυτοπεποίθηση στα λημέρια μας, που γρήγορα έγινε το λαμπρότερο αστέρι της μεσογειακής μας κουζίνας. Ποιος είπε πως δεν είμαστε φιλόξενοι, καταδεχτικοί κι ανοιχτομάτες εδώ στην Μεσόγειο; Θ’ ακολουθήσουν, ελπίζω, κι άλλα εγκωμιαστικά σημειώματα, αλλ’ ας κάνουμε σήμερα σεφτέ με τη δελεαστικότερη, ίσως, προσφορά της αγαπημένης μου συντρόφου, που η σκούφια της κάπου κρατάει και από την Κέρκυρα.

Μελιτζάνες σοφρίτο της Έμμυς και της Βίκης

Χρειαζόμαστε

Χαράζουμε πρώτα κατά μήκος τις μελιτζάνες μας. Τις πασπαλίζουμε με αλάτι χοντρό, ώστε να ξεπικρίσουν τοποθετημένες σ’ ένα σουρωτήρι. Μισή ώρα θα πρέπει ν’ αρκέσει. Τις ξεπλένουμε προσεχτικά και τις στεγνώνουμε. Τις βουτάμε σ’ ένα βαθύ τηγάνι με το ζεστό - προσοχή, όχι πολύ καυτό - λάδι και τις ροδίζουμε σε χαμηλή φωτιά γύρω στα 10 λεπτά, ώσπου να μαλακώσουν.

Ρίχνουμε μες στο τηγάνι τις σκελίδες του σκόρδου και σε χαμηλή φωτά πάντα τις αφήνουμε να προσθέσουν στο φαγητό το άρωμά τους. Σβήνουμε με το ξίδι που θα πρέπει βέβαια να εξατμιστεί. Σειρά έχουν τώρα οι ντομάτες μας, περασμένες από τον τρίφτη. Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε λίγο νεράκι, καθώς θα σιγοβράσουν οι μελιτζάνες μας γι’ άλλο ένα τέταρτο της ώρας περίπου. Ελέγχουμε το πόσο αλμυρή είναι η σάλτσα μας έχοντας κατά νου το αλάτι με το οποίο ξεπικρίσαμε το φρούτο μας. Προσθέτουμε, αν χρειάζεται, λίγο αλατάκι κι ελάχιστη ζάχαρη, αν οι ντομάτες μας ξινίζουν, και βέβαια πιπέρι από τον μύλο. Τελευταία φροντίδα μας, λίγο πριν σβήσουμε τη φωτιά, η προσθήκη του ψιλοκομμένου μαϊντανού.

Απέριττο φαγητό, όπως ταιριάζει στη λιτή αρχόντισσά μας, αλλά σας διαβεβαιώ πως διόλου δεν του λείπει η γευστική πολυτέλεια.