Πάθος για άριστο ελαιόλαδο!
Εμπειρία η συζήτηση με τον Βασίλη Φραντζολά. Δοκιμαστής και σύμβουλος ελαιόλαδου, μιλάει με πάθος για το λάδι, πώς πρέπει να το δοκιμάζουμε, για τις δυνατότητές του, τις αδυναμίες μας στην προώθησή του και άλλα πολλά.
Εδώ και 8 χρόνια πραγματοποιεί ο ίδιος σεμινάρια σε ενδιαφερόμενους να αποκτήσουν τις βασικές γνώσεις για να φτιάχνουν ποιοτικό, εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Από την ελιά και το ελαιοτριβείο μέχρι το ράφι. «Υπάρχει τεράστιο κενό στην εκπαίδευση στον τομέα αυτό. Ο κόσμος ενδιαφέρεται να μάθει. Τα σεμινάρια γεμίζουν από νέα παιδιά ή μεγαλύτερους ή και πολύ μεγαλύτερους που θέλουν να μάθουν, διψάνε,»
Τα σεμινάρια απευθύνονται σε μικρούς παραγωγούς και τυποποιητές αλλά και σε απλούς καταναλωτές, φίλους του ποιοτικού εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου. Καλύπτουν όλες τις βασικές γνώσεις που είναι απαραίτητο να έχει σήμερα ένας παραγωγός, για να παράξει ένα πραγματικά υψηλής ποιότητος ελαιόλαδο, αλλά και ένας απλός καταναλωτής, για να μπορεί να τα αξιολογεί τα ελαιόλαδα με ποιοτικά, οργανοληπτικά κριτήρια (το φρουτώδες, το πικρό και το πικάντικο).
Οι συναντήσεις γίνονται στα Μελίσσια στην ειδικά εξοπλισμένη αίθουσα «Οίνος ο αγαπητός» και είναι διάρκειας 5 ωρών.
«Όλοι μιλούν για ελαιόλαδο και δεν δίνουν έμφαση εκεί που πρέπει: στην ποιότητα του εξαιρετικού παρθένου ελαιόλαδου. Μάθαμε να κοιτάμε την εμφάνιση μιας φιάλης, να την θαυμάζουμε αν μοιάζει με γαλλική κολώνια, να φανταζόμαστε μεγαλεία και φανφάρες. Για το περιεχόμενο όμως; Πόσοι το αξιολογούν; Eκεί πρέπει να δοθεί η έμφαση όχι στην εξωτερική εμφάνιση...». Μιλά με ενθουσιασμό για τις «νέες» ποικιλίες που μας απέδειξαν πόσο καλό λάδι μπορούν να δώσουν, της Χαλκιδικής και της Άμφισσας, η Κολοβή και της Μαρώνειας· φανταστικά αγουρέλαια. Η μονοκρατορία της Κορωνέικης έχει τελειώσει. «Η τάση για το εξαιρετικό παρθένο διεθνώς, κρίνοντας από τα λάδια που βραβεύονται, το θέλει πικρούτσικο και πικάντικο, αγουρέλαιο». Ο Βασίλης Φραντζολάς, πρόσφατα, εντυπωσιασμένος από το ελαιόλαδο που μπορεί να δώσουν σωστά ελαιοποιημένες οι ελιές της Άμφισσας, προχώρησε στην τυποποίηση ενός υψηλής ποιότητας προϊόντος που κυκλοφόρησε στην αγορά με την ονομασία «Pelion Olive Farms». Η συναρπαστική διαδρομή περιγράφεται βήμα προς βήμα εδώ.
Το λάδι βραβεύτηκε με «χρυσό» στη διοργάνωση «Olive Oil Japan», όπου μεταξύ των χορηγών ήταν και η Πρεσβεία της Ελλάδας στο Τόκιο. «Δεν με πήραν ούτε ένα τηλέφωνο, είναι δυνατόν; Τότε γιατί σπονσονάρανε τον διαγωνισμό; Δέκα Έλληνες βραβευτήκαμε στη διοργάνωση και ουδείς από την πρεσβεία μας, που ήταν χορηγός της εκδήλωσης, δεν ασχολήθηκε μαζί μας. Ούτε βέβαια μας πρότειναν να οργανωθεί κάτι στο Τόκιο, μια εκδήλωση, να τα προωθήσουμε στους Ιάπωνες! Αν δείτε τι κάνουν οι Ιταλοί, ας πούμε, θα τρελαθείτε. Έχουν μάθει στους Ιάπωνες να τρων ιταλικά! Πώς πουλάνε το λάδι τους στην Ιαπωνία; Επειδή το βάζουν στο σούσι τους;». Περίπου τα ίδια και στην Νέα Υόρκη, όπου το «Pelion Olive Farms» έγινε αργυρό και ακόμη περιμένει το συγχαρητήριο email.
Έτσι (δεν) προωθείται ο χρυσός της Ελλάδας.
Το λάδι κανονικά δοκιμάζεται στο ειδικό μπλε κοντό ποτήρι του αλλά ελλείψει αυτού «μπορούμε να το βάλουμε σ’ ένα κουτάλι και να το αφήσουμε σιγά σιγά να πλημμυρίσει το στόμα: δεν το βιάζουμε να το καταπιούμε. Το αφήνουμε να κατέβει μόνο του. Ανοίγουμε το στόμα να μπει λίγος αέρας, για να μπορέσει να βγάλει τα αρώματά του». Όσο για ψωμί στο λάδι, ο Βασίλης Φραντζολάς εκρήγνυται:
«Το ψωμί είναι ο χειρότερος τρόπος για να δοκιμάσει κάποιος για να δει αν είναι καλό ένα λάδι!».
Εναλλακτικά παίρνουμε ένα ποτήρι κολονάτο. Αυτό του λευκού κρασιού, σε σχήμα τουλίπας, είναι το ιδανικό. Βάζουμε λίγο λάδι, το αφήνουμε λίγο να ζεσταθεί μέσα στην παλάμη μας και βυθίζουμε τη μύτη μας προκειμένου να πάρουμε όλα τα αρώματα του ελαιόλαδου.
Για περισσότερες γνώσεις: oliveoilseminars.com
Ελαιόλαδο που λάμπει (και) από βραβεία
Η ιστορία με το λάδι έχει πολύ ψωμί