Μπάμιες, πιπεράτες. Ν’ ακούγεται το καλοκαίρι!

του Δημήτρη Ποταμιάνου 19 Ιουνίου 2013 • Συνταγές • μπάμιες

Ακόμα έχει μείνει στο πιο μαύρο κατάστιχό μου εκείνο το άθλιο διαφημιστικό σποτάκι, όπου διασύρονταν οι ανυποψίαστες μπάμιες. Και μαζί όλες οι προκομμένες Ελληνίδες που, δίπλα στις άλλες υποχρεώσεις τους, εξακολουθούν να επωμίζονται καθημερινά την ευθύνη - χωρίς κανένα αντίτιμο, παρακαλώ - της φροντίδας του σπιτικού. Ο κουβαλητής - τρομάρα του - έφτανε, λοιπόν, στο σπίτι. (Από τη δουλειά; Από το καφενείο; Δεν ξέρουμε, ούτε και χρειάζεται βέβαια να μάθουμε.)
«Τι φαΐ έχουμε σήμερα, γυναίκα;». «Μπάμιες, αντρούλη μου». «Μπάμιες; Μιλάς καλά;».
Και χωρίς δεύτερη κουβέντα την έπαιρνε με τη βία από το χέρι, να πάει να την δώσει πίσω στη μάνα της που δεν είχε μπορέσει να της βάλει της άχρηστης ούτε τόσο δα μυαλό.

Είχα ξεσπαθώσει πέρυσι εναντίον του άκομψου και αναχρονιστικού αυτού «μηνύματος».
(Και μας ενοχλεί, δηλαδή, τώρα, που η κυρία του Ερντογάν εξακολουθεί να φοράει όλο ντροπαλοσύνη τον φερετζέ της, όσο ο δικός της κόβει τα δέντρα για να χτίσει γεφύρια και μεγαλόσχημα τζαμιά.)
Δεν θα επαναλάβω, φυσικά, το περσινό οργισμένο μου σχόλιο. Καλύτερη απάντηση στους μεμψίμοιρους (για τη δήθεν ταπεινή καταγωγή και τη γλοιώδη υφή της μπάμιας) δε μπορώ να δώσω, παρά προτείνοντας το δικό μου τουρλού με το γλυκύτατο αυτό ζαρζαβατικό, που «δοξάζει κι αυτό
(με τον τρόπο του) το καλοκαίρι».

Πιπεράτες μπάμιες

Χρειαζόμαστε

½ κιλό μπάμιες
2 λευκά χοντροκρέμμυδα (κομμένα σε πολύ λεπτές ροδέλες)
2 πιπεριές Φλωρίνης (ξεσποριασμένες και κομμένες σε μπαστουνάκια)
πιπεριές κέρατα (κατά βούληση - φροντίδα ως ανωτέρω)
3 ωραίες κόκκινες ντομάτες περασμένες στον τρίφτη
ντοματίνια Σαντορίνης επίσης ανοιγμένα στα δύο
1 - 1 ½ φλιτζάνι λάδι
2 κουταλιές καλό ξίδι
αλατοπίπερο (και οπωσδήποτε λίγη γλυκιά καπνιστή πάπρικα)
1 κουταλάκι ζάχαρη
φύλλα ντοματιάς (απ’ το καλότυχο μποστάνι σας ή από γλαστρούλες που έχετε προνοήσει να προμηθευτείτε)
λίγο φρέσκο βούτυρο
φυλλαράκια μαϊντανού ψιλοκομμένα

Οι μπάμιες μας ασφαλώς με καθαρισμένα και στρογγυλεμένα τα κεφαλάκια τους - περιττεύει μάλλον πλέον το παραδοσιακό βάφτισμα στο ξίδι και το στέγνωμα, εν συνεχεία, στον ήλιο. Ξέπλυμα μόνο γερό και τρίψιμο κάτω από το τρεχούμενο νερό.

Στο φαρδύ τηγάνι όπου έχει κάψει (όχι υπερβολικά) το μισό περίπου από το λάδι, ροδίζουμε τις λεπτές ροδέλες των κρεμμυδιών μαζί με τα πιπεράτα μπαστουνάκια μας. Προσθέτουμε τις μπάμιες και τις αφήνουμε να ροδίσουν κι αυτές καλά. (Ω του θαύματος, όσο ροδίζουν, τόσο πιο χλωροπράσινο χρώμα παίρνουν!)

Σβήνουμε με τις μετρημένες σταγόνες του ξιδιού. Ποτίζουμε με τον χυμό από τις ντομάτες κι απλώνουμε επίσης στο τηγάνι τα ντοματίνια μας. Θα χρειαστεί να ξαναπροσθέσουμε εδώ λάδι, ανακατεύοντας καλά ώσπου ν’ αρχίσει να χυλώνει, σε μία πρώτη φάση, η σάλτσα μας. Βάζουμε και λίγο νερό. Αλατοπιπερώνουμε (θυμηθείτε ασφαλώς εδώ και τη γλυκιά καπνιστή πάπρικα) κι αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει.

Και τώρα το μικρό μυστικό μας: θέλουμε οπωσδήποτε ν’ ακούγεται το καλοκαίρι στις μπάμιες μας. Βάζουμε λοιπόν μες στο τηγάνι και 3 - 4 τρυφερά κλωναράκια με φύλλα ντοματιάς. Οι πιο τολμηροί θα τ’ αφήσουν να φτάσουν ως την πιατέλα του σερβιρίσματος, μπορούμε όμως επίσης άνετα να τ’ αποσύρουμε λίγο πριν ολοκληρωθεί το μαγείρεμά μας. Σιγοβράσιμο λοιπόν και πάλι (όχι πάνω από μισή ώρα) προσθέτοντας ενδεχομένως εναλλάξ λίγο νερό και λάδι, και στο τέλος δυo - τρεις φετούλες φρέσκο βούτυρο, για μια γεροδεμένη πλέον ντοματένια σάλτσα.

Σκορπίζουμε από πάνω τον ψιλοκομμένο μαϊντανό. Οι μπάμιες μας τρώγονται κατά προτίμηση χλιαρές.