Απλά, καλοκαιρινά, πολύτιμα
«Είναι όλα δικά μας», είπα χτες το μεσημέρι στον άντρα μου, καμαρώνοντας σαν το γύφτικο σκεπάρνι. Δεν μιλούσα για κτήματα, πλούτη ή καράβια, αλλά για τα απλά, καλοκαιριάτικα φαγώσιμα στο τραπέζι μπροστά μας. Από τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής είναι να τρως τα προϊόντα του κήπου σου και το τέλος Ιουνίου είναι μια εποχή που προσφέρει μεγάλη ποικιλία: οι πρώτες πατάτες, τα πρώτα γλυκά κρεμμύδια, τα πρώτα σκόρδα, οι πρώτες ντομάτες, οι πρώτες μελιτζάνες... Τις πιπεριές, τα αγγούρια, τα κολοκύθια και τα φασολάκια τα χαιρόμαστε ήδη από καιρό.
Χτες το μεσημέρι δεν υπήρχε τίποτα πάνω στο τραπέζι που να μη φύτρωσε και ωρίμασε στο πετρώδες χώμα του κήπου μας, πλουτισμένο με το κόμποστ της παραγωγής μας.
Απαριθμώ: Κολοκυθάκια τηγανητά, σκορδαλιά κερκυραϊκή, φασολάκια σαλάτα, αγγουροντοματοσαλάτα, και ελιές. Για φρούτο, τα τελευταία βερίκοκα απ το δέντρο μας.
Όλα απλά, καθημερινά και πολύτιμα.
Τόσο απλά που δε θα σας κουράσω με συνταγές. Τα κολοκυθάκια ξεροτηγανισμένα σ’ ένα αραιό κουρκουτάκι με μπύρα. Οι μελιτζάνες μας αργούν ακόμα καμιά εβδομάδα αλλιώς θα τηγάνιζα κι αυτές. Τα τρυφερά φασολάκια ζεματισμένα για πέντε λεπτά και κατευθείαν λουσμένα σε παγωμένο νερό για να κρατήσουν το χρώμα τους.
Η σκορδαλιά, ναι «σκορδαλιά» και όχι «αλιάδα»... «Αυτή είναι απ την Κεφαλονιά ή τη Ζάκυνθο» μου είπε περιφρονητικά ένας Κερκυραίος, σαν τάχα μου δεν υπήρχε καμιά διαφορά μεταξύ των δύο νησιών. Η σκορδαλιά λοιπόν, με φρεσκοβρασμένες πατάτες και μπόλικο σκόρδο (είναι πολύ ελαφρύ και γλυκό όταν πρωτοβγαίνει απ' τη γη) αλεσμένη ζεστή στο μηχάνημα κουζίνας και αραιωμένη με το νερό του βρασίματος και πράσινο αγουρέλαιο. Σε αντίθεση με τον πουρέ, το μηχάνημα κουζίνας ενδείκνυται γι' αυτή τη σκορδαλιά που βγαίνει ελαφριά (μη ξεχάστε το νερό), κρεμώδης και ελαστική, σαν παγωτό καϊμάκι.
Η σαλάτα με τις πρώτες ντομάτες του καλοκαιριού της ποικιλίας Black Krim, βαθυκόκκινες με καφετιές και μωβ αποχρώσεις, με τα γλυκά επτανησιακά κρεμμύδια, άσπρα και αφράτα, τραγανό αγγουράκι και αντράκλα (γλυστρίδα) που φυτρώνει απρόσκλητη με αφθονία ανάμεσα στις ντοματιές κάθε χρόνο.
Όλα βέβαια με το λάδι το δικό μας, πιπεράτο και μοσκοβολιστό.
Συνοδεύονται με το κρασί που φτιάχνουμε τον Σεπτέμβριο από την παραδοσιακή ποικιλία «Κακοτρύγι», κεχριμπαρένιο, ελαφρώς γλυκό και αφρώδες.
Αχ κουνελάκι, ξύλο που σου 'μελλε να φας