Τα αυγά της ραστώνης

της Θάλειας Τσιχλάκη 12 Ιουλίου 2013 • Συνταγές • αυγά, brunch

Κάποια εποχή που θέλησα να δώσω μια εξήγηση για τις διαφορετικές επιλογές μου ως προς το φαγητό επεχείρησα να εντάξω σε κατηγορίες τους τύπους των φαγητών που επέλεγα ανάλογα με τη διάθεσή μου. Η πιο κοινότοπη διαπίστωση ήταν πως η θλίψη σε κατευθύνει προς το άμυλο και η σωματική ατονία ή η κούραση στις πρωτεΐνες.

Εκείνη την εποχή κατάλαβα επίσης και πόσο λίγο σκεφτόμουν το φαγητό όποτε απασχολούσε κάτι άλλο το μυαλό μου ή πόσο εύκολα μπορούσα να πειθαρχήσω στις πραγματικές ανάγκες του σώματος μου, όταν ανακτούσα πλήρως την καλή μου διάθεση. Παράλληλα όμως άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως η υφή του φαγητού που επέλεγα κάθε φορά έπαιζε ένα σημαντικό για μένα ρόλο. Σε μέρες άγχους ή πίεσης οι τραγανές τροφές, ανεξαρτήτως της διατροφικής ομάδας στην οποία ανήκουν, λειτουργούν κατευναστικά, λες και μειώνουν την έντασή μου. Θέλω να μασήσω με δύναμη την τροφή μου και γι' αυτό επιλέγω σκληρά μήλα, ωμά, ολόκληρα καρότα ή κριθαροκουλούρες αλλά και αλμυρά πατατάκια ή αμύγδαλα.

Δεν ξέρω αν αυτές μου οι «επιθυμίες» είναι κοινές για όλους, αλλά διαπίστωσα πως και η ώρα του φαγητού, για μένα, παίζει κάποιο ρόλο. Μετά από μια κουραστική ημέρα, το βράδυ, προτιμώ η τελευταία αίσθηση να προέρχεται από δροσερές ή υγρές τροφές, ενώ αντίθετα, το πρωί, όταν ξυπνάω, αποζητώ ζεστές και πιο λείες σε υφή γεύσεις. Γι' αυτό ακόμα κι ο ελληνικός καφές με τα «γρέζια» που σου αφήνει στο στόμα λόγω της ιδιαιτερότητάς του δε μου ταιριάζει ως πρώτο ρόφημα. Επιστρέφοντας στο φαγητό, παρατηρώ πως αν το πρωί επιλέγω τα αυγά είναι γιατί αποζητώ την απαλότητα στη γεύση τους. Συχνά τα σκέφτομαι κι όταν θέλω να με κανακέψω. Ιδιαίτερα οι υγρές ομελέτες ή τα αφράτα scrabbled eggs, λόγω της υφής τους, μου δημιουργούν την αίσθηση του οικείου, σαν να με γυρίζουν πίσω στην εποχή των παιδικών φαγητών.

Από εκείνη την πολύ παλιά εποχή των γευστικών εξερευνήσεων προέρχεται και η σημερινή μου συνταγή για τα αφράτα, ψητά μου αυγά. Την έχω βέβαια παραλλάξει αρκετά με τα χρόνια κυρίως για να την εντάξω στα κυριακάτικα brunch της καλοκαιρινής περιόδου, που αρχίζουν αργά το πρωί και καταλήγουν να μαζεύουμε το τραπέζι νωρίς το απόγευμα. Και για να προλάβω τη σκέψη μερικών τα ονόμασα μόνη μου: «Τα αυγά της ραστώνης»

Σημείωση: Για να ψήσω αυτά τα αυγά χρησιμοποιώ είτε πυρίμαχα φλιτζάνια ή μπολάκια (ramequin) είτε τα κελύφη τους τα οποία, αφού τα κόψω για να αφαιρέσω το «καπάκι» τους, τα ξεπλένω με αλατόνερο κι όταν στεγνώσουν καλά τα αλείφω με ελαιόλαδο, όπως θα έκανα και για όποιον άλλο τύπο σκεύους χρησιμοποιήσω.

Υλικά - για 4 άτομα

4 ή 8 αυγά
αλάτι
ελαιόλαδο για το άλειμμα
2 κ.σ. κρέμα γάλακτος ει δυνατόν πηχτή
100 γρ. ψιλοκομμένο χοιρινό μπούτι μαγειρεμένο σε κρασί (υπάρχει και έτοιμο στο εμπόριο) ή προσούτο, που αφήνω για 1-2 ώρες να μαριναριστεί στο κρασί
2 κ.σ. χυμό λεμονιού
3 - 4 κ.σ. τριμμένο κασέρι ή γραβιέρα Κρήτης
2 φρέσκα κρεμμυδάκια πολύ λεπτοκομμένα
3 κ.σ. διάφορα φρέσκα ψιλοκομμένα μυριστικά εποχής (μάραθο, άνηθο, ξινολάπαθα, μυρώνια, βασιλικό, μαϊντανό, εστραγκόν, σχοινόπρασο, λεμονοθύμαρο ή θυμάρι)*
1 κ.σ. ελαιόλαδο
αλάτι και πιπέρι φρεσκοτριμμένο από το μύλο

Ζεσταίνω την 1 κ.σ. ελαιόλαδο και σοτάρω τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Χτυπάω σε ένα μεγάλο μπολ τα αυγά με την κρέμα γάλακτος και το λεμόνι. Τα ανακατεύω με τα υπόλοιπα υλικά και τέλος προσθέτω τα κρεμμυδάκια, μόλις κρυώσουν λίγο.

Γεμίζω τα κελύφη των αυγών ή τα φλιτζάνια κατά τα 3/4 και αν χρησιμοποιήσω τα κελύφη τα στερεώνω όρθια στο ταψί, ακουμπώντας το καθένα τους πάνω σε ένα χοντρό «δαχτυλίδι», το οποίο σχηματίζω τυλίγοντας λωρίδες αλουμινόχαρτου.

Τα ψήνω σε κλειστή σχάρα ή στο γκριλ του φούρνου μου για 8-10 λεπτά. Ο χρόνος κυμαίνεται ανάλογα με τη δύναμη του γκριλ ή το πόσο ψημένα θέλω τα αυγά μου. Συχνά τα σερβίρω και ως ορεκτικό. Η ποσότητα των αυγών που χρησιμοποιώ εξαρτάται από το μέγεθος των φλιτζανιών και από τη σύνθεση του υπόλοιπου μενού.

Μια παραλλαγή: όταν ετοιμάζω το μείγμα των αυγών, το ανακατεύω με πουρέ φρέσκου αρακά, ανακατεμένο με φρέσκο κόλιανδρο και φρεσκοτριμμένο τζίντζερ.