Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Παρακολουθώ με εντεινόμενο ενδιαφέρον τις κινήσεις της αγαπημένης μου ομάδας στο μεταγραφικό παζάρι. (Ναι, το ομολογώ, είμαι ανάμεσα σε αυτούς που στηρίζουν τον τζίρο των αθλητικών εντύπων το καλοκαίρι, τώρα που, ελλείψει δράσης, κυριαρχεί η παραμυθητική φημολογία για τον εμπλουτισμό του ρόστερ των συλλόγων μας με τούτο ή μ’ εκείνο το λαμπερό όσο και φευγαλέο πάντα αστέρι.
Παίζω με όλα τα φύλλα, ανάλογα με το διαμέτρημα του αστεριού που το καθένα προβάλλει.
Προς άρση πάντως παρεξηγήσεων, υπάρχει μία αθλητική εφημερίδα, που, όποιον παικταρά κι αν υποσχεθεί πως θα μας φέρει στο λιμάνι, δεν πρόκειται ποτέ να της πληρώσω το αντίτιμο που μου ζητά - είναι αυτή που δίπλα στον “πρωταθλητισμό” επέλεξε από την αρχή να τα βγάζει “όλα” στη φόρα.

Ο Πρόεδρος (ένας είναι ο πρόεδρος) μας έταξε πως βασική του προτεραιότητα θα ήταν η ελληνοποίηση της ομάδας. Δεν το βλέπω αυτό να γίνεται, αντιθέτως, όλο και περισσότερα ταλαντούχα φιντάνια μας, ακολουθώντας την δραματικά εδραιωνόμενη τάση της εποχής, παίρνουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο το δρόμο του ξενιτεμού. Ας είναι, καλύτερα από όλους ξέρει βέβαια ο Πρόεδρος, κι αν είναι να μας βγουν σε καλό οι ξένοι που μας έχουν ήδη έρθει κι εκείνοι που συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε πως θα μας έρθουν, τότε χαλάλι του. Μία είναι όμως και πάλι η ένστασή μου:
Από τη Νιγηρία ψωνίσαμε, από την Αργεντινή και την Ισπανία επίσης, η Γαλλία και η Σερβία είναι πάντα στα υπ’ όψιν, Ασιατική σιλουέτα δεν βλέπω ωστόσο πουθενά. Και όμως, τόσοι και τόσοι προικισμένοι παίχτες, από την Ιαπωνία και την Κορέα ιδίως, διακρίθηκαν τα τελευταία χρόνια στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό στερέωμα.

Επανορθώνω εγώ σήμερα εδώ, πολιτογραφώντας ως Φαληριώτη Έλληνα έναν εκπρόσωπο της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Είμαι απολύτως βέβαιος πως θα εγκλιματισθεί πολύ γρήγορα και θα δέσει υποδειγματικά με την ομάδα, διότι από τα πολύ παλιά χρόνια οι ομοειδείς του, τα μεσογειακά γαυράκια, αλώνιζαν στον φαληρικό όρμο.

Γαύρος πεταλούδα

Χρειαζόμαστε 

Ο καλός μας ο ψαράς θα κόψει και θα κρατήσει τα κεφαλάκια του γαύρου. Η υπόλοιπη προετοιμασία είναι, πιστέψτε με, παιχνιδάκι.

Χωρίζουμε με τον αντίχειρα κατά μήκος, απ’ την κορφή ως την ουρίτσα, τα ψαράκια και με λίγη προσοχή αφαιρούμε το μεσιανό κόκκαλο, που θα έχει ήδη αποδεσμευτεί από τα φιλετάκια.
Προσοχή πάντως, θα επιμείνω, ώστε τα φιλετάκια μας να παραμείνουν ενωμένα, παρόλο που το κόκκαλο που κατά κάποιον τρόπο τα συγκρατεί δεν θα είναι πια εκεί.

Έχει σχηματισθεί μια πεταλουδίτσα με ανοιχτά τα φτερά της. Ξέπλυμα καλό και στέγνωμα. Αλάτισμα κι ελάχιστο αλευράκι από πάνω. Το λιγοστό σπορέλαιο θα έχει ήδη κάψει στο αντικολλητικό τηγάνι. Ροδίζουμε τον γαύρο, όχι πάνω από 1 ½ λεπτό. Δεν  χρειάζεται να γυρίσουμε τα φτερωτά γαυράκια μας. Αναταράζουμε απλώς το τηγάνι κι όσα γυρίσουν κι από την άλλη πλευρά, έχει καλώς.

Σβήνουμε με το κρασί κι αμέσως μετά προσθέτουμε τις εξωτικές σάλτσες μας. Σερβίρουμε πασπαλίζοντας με τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και με το σουσάμι, ελαφριά καβουρντισμένο, χωριστά. Αρμυρίκια ή κρίταμο από δίπλα. Πράσινο τσάι ως ρόφημα και, στο τσακίρ κέφι, λίγο σάκε.