Σαλάτα με ό,τι βρω
Μια από τις ερωτήσεις που με φέρνουν σε αμηχανία είναι στο super market, όταν κάποια ταμίας μπορεί να ρωτήσει: «Με τι το συνδυάζετε αυτό;». Η αμηχανία προέρχεται απ’ το ότι τα γευστικά μου γούστα είναι λίγο περίεργα - προς το άνοστο -, βολεύομαι με ιδιόρρυθμες, δικές μου συνταγές και ξέρω ότι δεν είμαι ο πιο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει συμβουλές σε οτιδήποτε έχει να κάνει με μαγειρική.
Έτσι και προχθές, όταν ρωτήθηκα για το άισμπεργκ που μόλις είχα αγοράσει, το οποίο δεν είχε καταφέρει η ταμίας να συνδυάσει με ικανοποιητικό τρόπο με κάτι. Της είπα ότι του ταιριάζει λάδι, μπαλσάμικο ή λεμόνι και, οπωσδήποτε, κάποιο κίτρινο πικάντικο τυρί, όπως παρμεζάνα.
Δεν της αποκάλυψα ότι, στην πραγματικότητα, είχα πρόσφατα ανακαλύψει ένα νέο fusion για το άισμπεργκ. Καταρχάς μου αρέσει πολύ η κρατσανιστή υφή του, ενώ δεν είμαι φαν ούτε του λάχανου ούτε του μαρουλιού. Το άισμπεργκ, όμως, είναι κάτι άλλο, θελκτικό αρχικά για το κρατς κρατς του.
Την περασμένη Κυριακή ανακάλυψα ότι είχα ξεμείνει από λάδι. Κι όχι μόνο: κι από μπαλσάμικο. Συμβαίνουν αυτά - τουλάχιστον σε μένα. Ήθελα μια σαλάτα και στο ψυγείο είχα κομμένη πράσινη σαλάτα αρωματισμένη από τον άνηθο που της είχα βάλει και άισμπεργκ. Χρειαζόμουν οπωσδήποτε κάτι να την υγράνει.
Ανακάλυψα τρία πολύ γινωμένα βερίκοκα. Θυμήθηκα τότε τη φίλη μου Βάσω, που βλέπω να τρώει μια σαλάτα με άισμπεργκ και διάφορα άλλα καλούδια, ανάμεσα στα οποία και κεράσια. Γιατί όχι και με βερίκοκα; Το σκέφτηκα λιγάκι κι αποφάσισα να τα κόψω και να τα ρίξω στα λαχανικά. Η τριμμένη παρμεζάνα έδεσε πολύ ωραία, όπως και η γαλοπούλα φουαντρέ. Τα βερίκοκα έκαναν το θαύμα τους κι η σαλάτα μου ήταν πολύ ωραία εν τέλει.
Σκεφτόμουν πόσο ταιριάζουν τα ώριμα φρούτα στη σαλάτα. Έτσι, βλέποντας στο σούπερ μάρκετ κάτι ονειρεμένα βασιλικά σύκα απ’ το Μαρκόπουλο, τα αγόρασα με σκοπό να τα αναμίξω με άισμπεργκ. Αφού το έκοψα κι έριξα λάδι, μπαλσάμικο και παρμεζάνα, έκοψα ένα ώριμο σύκο και το έβαλα επάνω. Το εσωτερικό του ήταν κατακόκκινο και επάνω στο λαχανί άισμπεργκ έδειχνε μούρλια. Όσο για τη γεύση της σαλάτας, ήταν το κάτι άλλο.
Ζήτω ο αυτοσχεδιασμός!
Αυγουστιάτικη πανδαισία