Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μου την χάρισε ο Άντυ τον περασμένο Απρίλιο. «Σπάνια πιπεριά Βατοπεδίου» μου είπε, διευκρινίζοντας ότι δεν βγάζει χρυσές λίρες αλλά καυτερές πιπεριές που ξεραίνονται και χρησιμοποιούνται σε χειμωνιάτικες φασολάδες που θεραπεύουν πάσα νόσον.

Κράτησα το φυτάκι μέσα από το (ανατολικό) παράθυρο της κουζίνας μέχρι τα μέσα Μαΐου κι όταν ψήλωσε αρκετά, το μεταφύτευσα σε ένα απο τα καφάσια της ταράτσας, σε σημείο με 12 ώρες ήλιο και πλήρη προστασία απο τον βοριά.

Με καθημερινό πότισμα επί δύο μήνες, η "σπάνια" πιπεριά μας φούντωσε και γέμισε κόκκινα "κέρατα", τα οποία καίνε πολύ. Πάρα πολύ, όμως.

Αναζητώντας την ακριβή ταυτότητα του φυτού τείνω να καταλήξω ότι η λεγόμενη "πιπεριά Βατοπεδίου" ανήκει στη μεγάλη οικογένεια Καγιέν, του γένους Capsicum annuum, που πήρε το όνομά της απο την πόλη Καγιέν της Γαλλικής Γουιάνας. Με λιγότερα λόγια, πρόκειται για red hot chili peppers - κόκκινες, καυτερές πιπεριές. Πολύ καυτερές, όμως.

Αυτά τα φυτά προτιμούν τα ζεστά κλίματα και τα υγρά εδάφη. Μπορούν να φτάσουν το ένα μέτρο ύψος και καλό είναι να φυτεύονται σε απόσταση ενός μέτρου το ένα από το άλλο. Δεν συμπαθούν τα κρύα και τις παγωνιές αλλά μπορεί να βγάλουν τον χειμώνα αν προστατευτούν απο τις χαμηλές θερμοκρασίες. Θα το δοκιμάσω και θα σας πω.

Ως προς το τι θα τις κάνουμε όλες αυτές τις πιπεριές, η πρώτη και εύκολη λύση είναι να τις αφήσουμε να ξεραθούν (τις περνάμε με βελόνα σε κλωστή και τις κρεμάμε στην κουζίνα) και να τις φυλάξουμε σε βαζάκια ή να τις τρίψουμε στο γουδί . Εννοείται ότι θα ξεχωρίσουμε αρκετούς σπόρους και θα προσπαθήσουμε να τους κρατήσουμε για την "τράπεζά" μας.

Μία άλλη λύση είναι να γίνουν τουρσί με ξύδι, χοντρό αλάτι, νερό, ζάχαρη και αρωματικά και να φυλαχτούν σε γιάλινα, αεροστεγή βάζα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και πριν κοκκινίσουν, όταν είναι ακόμα πράσινες.

Αν έχετε κάποιες άλλες ιδέες και προτάσεις, τις περιμένουμε στο πεδίο των σχολίων.