Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Είθισται τα περισσότερα κέικ να ετοιμάζονται όταν ο καιρός ψυχραίνει και πλησιάζει η λήξη του καλοκαιριού, σηματοδοτώντας, τουλάχιστον στις κουζίνες, την έναρξη του φθινοπώρου. Προτιμότερα για τους ζεστούς μήνες είναι τα ελαφριά και δροσερά γλυκίσματα, όμως οι λάτρεις της ζύμης έχουμε ένα ισχυρό άλλοθι για να απολαμβάνουμε λαχταριστά κέικ ακόμα και τότε: τα μοναδικά, γεμάτα χυμούς φρούτα της εποχής που συμπληρώνουν έξοχα τη γεύση τους. Βερίκοκα, ροδάκινα, νεκταρίνια, βανίλιες και αχλάδια - φαντασία να υπάρχει και όρεξη για πειραματισμούς.

Πρώτη επιβεβλημένη στάση λοιπόν για τα καλοκαιρινά μας επιδόρπια ο γειτονικός μανάβης, όπου τις προάλλες εντόπισα τα πιο λαχταριστά μέχρι σήμερα νεκταρίνια: με ζεστά, έντονα χρώματα απ' έξω και πλούσια, ζουμερή, κιτρινωπή σάρκα. Από φυτολογικής άποψης, μαζί με τους γιαρμάδες, αποτελούν τα «ξαδέρφια» του λευκόσαρκου ροδάκινου, του ευγενέστερου γευστικά αλλά δυστυχώς δυσεύρετου πια μέλους της ευρύτερης νόστιμης οικογενείας. Με την επιστροφή στο σπίτι αρκετά εξ αυτών πλύθηκαν και φαγώθηκαν εν ριπή οφθαλμού, και όσα περισώθηκαν, όχι περισσότερα από πέντε, βοήθησαν να ετοιμαστεί ένα ζουμερό κέικ, βασισμένο στην ιδέα της ανάποδης tarte Tatin, που πάντοτε δικαιώνει τους πρωτόπειρους ζαχαροπλάστες.

Τα αναγκαία για το φρουτένιο κέικ:

Αρχικά κόβουμε τα νεκταρίνια μας σε μικρές φέτες. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και λιώνουμε το βούτυρο. Στη συνέχεια σε ένα βαθύ μπολ ανακατεύουμε πρώτα τα στερεά υλικά, το αλεύρι, τη σόδα και το αλάτι, και σε ένα δεύτερο σκεύος το γάλα, 4 κουταλιές της σούπας από το υγρό πλέον βούτυρο και τα αυγά.
Ρίχνουμε το υγρό μίγμα στο πρώτο μπολ ανακατεύοντας συνεχώς με μία σπάτουλα ώσπου να έχουμε μία μαλακή, εύπλαστη ζύμη.

Στο ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε - προτείνεται ένα με διάμετρο περίπου 20 εκατοστών - ρίχνουμε το υπόλοιπο βούτυρο, το οποίο απλώνουμε για να καλύψει επαρκώς το κάτω μέρος και τα τοιχώματά του. Πασπαλίζουμε όλο το ταψί με την καστανή ζάχαρη, που θα βοηθήσει τα νεκταρίνια να καραμελώσουν όσο η ζύμη ψήνεται.

Ξεκινώντας από το κέντρο τοποθετούμε τα κομμένα φρούτα σαν σε πεσμένο ντόμινο: το ένα σχεδόν ξαπλωμένο πάνω στο άλλο.

Αφού τα στρώσουμε με τρόπο που καλύπτει όλο το κάτω μέρος του ταψιού, προσθέτουμε τμηματικά τη ζύμη που ετοιμάσαμε, την απλώνουμε πάνω από τα φρούτα και λειαίνουμε την επιφάνειά της ώσπου να τα καλύψει καλά, ως τις άκρες. Βάζουμε το ταψί στον φούρνο και ψήνουμε στην ίδια θερμοκρασία (180°C) για περίπου 45 λεπτά ή μέχρι το μαχαίρι, που προσεκτικά θα βυθίσουμε μετά τα πρώτα 40 λεπτά ψησίματος στο κέντρο του κέικ, να βγει χωρίς ίχνος ζύμης.

Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε το γλυκό μας να κρυώσει για 15 λεπτά. Με ένα μαχαίρι το βοηθάμε να αποκολληθεί από το ταψί, κινώντας το περιμετρικά. Αν τούτη η όψη του γλυκού δε μας εντυπωσιάσει, και όχι άδικα, θα αποκαταστήσει τη φήμη του, το δίχως άλλο, η ανάποδη πλευρά του, με τα παραταγμένα καραμελωμένα νεκταρίνια. Το αναποδογυρίζουμε προσεκτικά σε ένα πλατύ πιάτο και σερβίρουμε απευθείας.

Συνοδεύουμε άφοβα με λευκό παγωτό ή και σαντιγί που ετοιμάζουμε στη στιγμή, αν και τα μελωμένα φρούτα το καθιστούν από μόνο του άκρως απολαυστικό. Ειδικά εκείνες οι μικρές, τραγανές γωνίες που τα νεκταρίνια έχουν καραμελώσει λίγο παραπάνω ποτίζοντας με τον χυμό τους τη ζουμερή ζύμη, αποζημιώνουν τον κόπο μας στο έπακρο.