Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

405 αυστηροί κριτές, ανάμεσα στους οποίους και 38 επαγγελματίες γραφιάδες για θέματα διατροφής, επί 50 μέρες στην Αγγλία και την Ιρλανδία, από τον Μάιο έως το τέλος του Ιουλίου, δοκίμαζαν προϊόντα απ’ όλο τον κόσμο με σκοπό να απονείμουν αστέρια και διακρίσεις, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Great Taste 2013.

Στην πρεμιέρα τους σε συμμετοχή σε διεθνή διοργάνωση τα προϊόντα της Μαριάννας του Αμπελουργικού Οίκου Καζάκη, από την Νέα Γωνιά Χαλκιδικής, κέρδισαν έξι βραβεία στον πολύ αυστηρό και σημαντικό αυτό διαγωνισμό, στον οποίο παίζει ρόλο αποκλειστικά η γεύση και καθόλου η συσκευασία. Κάθε προϊόν δοκιμάζεται από 12 κριτές. Αυτά που τιμήθηκαν είναι τα ντολμαδάκια, τα βιολογικά αμπελοβλάσταρα, τα βιολογικά αμπελόφυλλα, το βιολογικό πετιμέζι, η χειροποίητη πίτα και η βιολογική μαρμελάδα πορτοκάλι - περγαμόντο. Μεγάλη η έκπληξη, μεγάλη και η χαρά για την επιχείρηση που θα προχωρήσει σε γευστικές δοκιμές σε σημεία πώλησης καθώς και στις εγκαταστάσεις της την Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου, ημέρα ανοιχτών θυρών για την εκδήλωση «Pick your own grapes». Μεγάλη χαρά και για τους bostanistas που είχαν παρουσιάσει τα προϊόντα της Μαριάννας ήδη από τις πρώτες μέρες της λειτουργίας τους.

Άνοιξα το site του διαγωνισμού για να διαβάσω τα αποτελέσματα. Με χαρά είδα ότι η πρώτη ελληνική επιχείρηση που βρίσκω είναι ο Αρβανίτης με το φημισμένο τυρί τσαντίλας που είχαμε, επίσης, παρουσιάσει ως bostanistas. Χαζεύοντας τον μακροσκελή κατάλογο προσπαθώ να εντοπίσω κι άλλες ελληνικές επιχειρήσεις ή ελληνικά προϊόντα. Και βρίσκω: μέλι, melissourgion.com και amorgiano.gr, το τυροκομείο Αρβανίτη με το κασέρι του, τις επιχειρήσεις storiesofgreekorigins.com, mrandmrsgreek.com και orexis.biz.

Μπράβο στους παραγωγούς και μακάρι να πάρουν θάρρος κι άλλοι, να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς και να κερδίζουν διακρίσεις. Όπως γράφουν οι διοργανωτές του «Great Taste 2013», «η νίκη είναι σημαντική για τους παραγωγούς καθώς διαφοροποιεί τα προϊόντα τους και σημαίνει ότι εσείς, σαν καταναλωτής, έχετε την εγγύηση ότι το προϊόν που αγοράζετε έχει μια αξιόπιστη σφραγίδα έγκρισης που βασίζεται στην καλή γεύση και όχι στο μάρκετινγκ».

Εκείνο που μ’ ενόχλησε ήταν μια διάκριση που είδα σε γιαούρτι από την Ιρλανδία. Ιρλανδέζικο γιαούρτι; Μα, είναι δυνατόν; Θυμάμαι την πρώην πρόεδρο της εταιρίας Veuve Clicot, Mireille Guiliano, μια από τις ελάχιστες γυναίκες που κατέκτησαν την κορυφαία θέση σε επιχείρηση ειδών πολυτελείας, να περιγράφει στο βιβλίο της «Γιατί οι Γαλλίδες δεν παχαίνουν;» ότι δεν είχε το γιαούρτι σε κάποια ιδιαίτερη υπόληψη μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα. «Τίποτα δε συγκρίνεται με το κρητικό γιαούρτι από κατσικίσιο γάλα» αναφέρει χαρακτηριστικά. Γίνεται να λείπει το ελληνικό γιαούρτι από τέτοιες διακρίσεις;

Και να ήταν μόνο το γιαούρτι... Τόσα και τόσα ξεχωριστά, αγνά, ποιοτικά προϊόντα υπάρχουν. Είναι στο χέρι των παραγωγών να τολμήσουν και να κατακτήσουν διακρίσεις και αγορές.

Και του χρόνου, λοιπόν, καλά να είμαστε και να χαιρόμαστε για περισσότερους.