Το φεγγάρι στο πιάτο

της Αναστασίας Λαμπρία 28 Αυγούστου 2013 • Συνταγές • κολοκυθάκια

«Το τερπνόν μετά του ωφελίμου»: τερπνόν εν προκειμένω είναι ότι μπορούμε να πείσουμε τα μικρά παιδάκια ότι η υπόσχεση «θα σου φέρω το φεγγάρι» μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ωφέλιμο; 1. Για όσους προσπαθούν να μειώσουν τις κακές θερμίδες, ιδού μια τέλεια σαλάτα, διόλου βαρετή. 2. Αλλά και για τους άλλους, τους επίμονους παρτόβιους που στο άψε σβήσε σκαρώνουν συγκεντρώσεις φίλων – βλέπε Γκέλη Βούρβουλη στη μποστανοταράτσα. Αν δε το φεγγάρι στην πιατέλα γίνει με προϊόντα του κήπου μας, τότε αγγίζουμε την ευτυχία.

Καρπάτσιο με κολοκυθάκια

Xρειαζόμαστε αλλά ρυθμίζουμε εμείς τις ποσότητες ανάλογα με την πιατέλα μας:

κολοκυθάκια
αλάτι και πιπέρι
φυλλαράκια από φρέσκο βασιλικό
ξύσματα από παρμεζάνα
ελαιόλαδο καλό
λεμόνι

Διαλέγουμε τη μεγαλύτερη πιατέλα μας, ει δυνατόν επίπεδη, πάντως όχι με χείλος γύρω γύρω, ούτε βαθιά. Όχι ότι επηρρεάζει την ετοιμασία αλλά μόνο για το οπτικό αποτέλεσμα.

Επιλέγουμε κολοκυθάκια από τον μανάβη που εκτός από πολύ φρέσκα και χλοερά, πρέπει να είναι παρόμοιου μεγέθους μεταξύ τους. Πέντε - έξι κολοκυθάκια είναι αρκετά για μια πιατέλα και αν βρούμε και κίτρινα για το κέντρο, 1-2 αρκούν (πολύ μικρές κολοκύθες δηλαδή).

Αν έχουμε μαντολίνο, τα κόβουμε σε ροδέλες λεπτές, ειδαλλιώς εμπιστευόμαστε ένα καλό μαχαίρι και το σταθερό μας χέρι. Πρέπει να είναι πολύ λεπτές και ισόπαχες οι ροδελίτσες.

Η όποια δυσκολία εξαντλήθηκε εδώ – από εδώ και πέρα είναι μόνο παιχνίδι και χαρά που καταλήγει σε νοστιμιά. Απλώνουμε ένα-ένα τα κολοκυθάκια στην πιατέλα μας, κυκλικά και με σκαλοπατάκια – δηλαδή το ένα να πατάει στο άλλο. Όσο πιο επιμελείς είμαστε, τόσο πειστικότερο θα ναι το αποτέλεσμα.

Πασπαλίζουμε με αλάτι και πιπέρι πρώτα κι έπειτα με τον κομμένο βασιλικό. Ακολουθούν τα ξύσματα της παρμεζάνας.

Χτυπάμε σε ένα γυάλινο βαζάκι με καπάκι (σαν σέικερ) λάδι και λεμόνι με αναλογία 3-1. Δοκιμάζουμε πάντως και αναλόγως διορθώνουμε με παραπάνω λεμόνι ή λάδι, πρέπει να 'ναι αρκετά δυνατό αλλά όχι και πολύ ξινό. Το ρίχνουμε πάνω από την απλάδα μας, με γενναιοδωρία μεν αλλά όχι υπερβολή. Δεν θέλουμε να κολυμπάνε στο λαδολέμονο αλλά να 'ναι τόσο ώστε να «ψήσει» τα ωμά, τρυφερά κολοκυθάκια μας.