Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Σε αγόρασα πριν δέκα χρόνια,
σε φύτεψα σε μια γωνιά του κτήματος, να βλέπεις το εκκλησάκι του αϊ - Γιώργη,
κάθε χρόνο σε σκάλιζα,
σου έβαζα κοπριά,
σου μίλαγα να μεγαλώσεις,
κάθε χρόνο χαιρόμουνα το πλήθος τα κατακόκκινα λουλούδια σου,
όμως σε λίγες μέρες κάτω όλα τα έριχνες,
συνέχισα να σε περιποιούμαι κι ας πόναγα,
πείσμωσα, σε κλάδεψα,
σε φρόντισα, ρώτησα για σένα,
τίποτε, το ίδιο πρόβλημα.

Τότε σε έβρισα και
τέλος σε καταφρόνεσα.
Φέτος που πέρασα να χαιρετίσω τα δέντρα όλα,
(ερχόταν το φθινόπωρο και ο σκληρός χειμώνας),
πέρασα κι απ’ τη γωνιά σου,
έτσι καταχρηστικά.
Ήσουν εκεί και έλαμπες!
κατάφορτη!
με τα γλυκά σου ρόδια!

Σε τρύγησα,
με χαρά, τα μάζεψα ένα - ένα.
Όχι, δεν τά 'βαλα σε καλάθι (για να τα φωτογραφήσω),
σε κλούβα πλαστική, αγροτική τα έβαλα.
Είσαι δέντρο παραγωγικό πια και αυτό σου πρέπει!

Επιστροφή στην «πεζή» πραγματικότητα. Τι κάνει κανείς όταν βρίσκεται με πάνω από 30 μεγάλα ρόδια, αρκετά από τα οποία έχουν μικρά σκισίματα, που δεν επιτρέπουν τη μακρόχρονη διατήρησή τους;

Επέλεξα να κάνω πετιμέζι ροδιού

Υλικά

Παρασκευή

Κατ’ αρχήν φοράμε μια ποδιά για να μη βάψουμε τα ρούχα μας. Κόβουμε τα ρόδια στη μέση και τα στύβουμε με προσοχή στο στίφτη. Περνάμε το χυμό από τουλουπάνι ή σουρωτήρι. Προσθέτουμε ζάχαρη, ανάλογα με το γούστο μας (εγώ προτιμώ το αποτέλεσμα ξινούτσικο). Βράζουμε έως ότου γίνει το υγρό μας λίγο πιο πηχτό από λάδι. Βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα. Καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε μικρά και μακρόστενα βάζα.

Το πετιμέζι ροδιού το χρησιμοποιώ στις σαλάτες. Προσθέτει μια φρουτώδη υπόξινη γεύση και ταιριάζει με λάχανο - καρότο αλλά και πράσινες σαλάτες.