Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από τότε που καταφέραμε να τα εξημερώσουμε, υποχρεώνοντάς τα να μην σκάνε οι λοβοί τους στους πέντε ανέμους, παρά να κρατούν υπομονετικά τους σπόρους τους μέσα τους ώσπου να τους συλλέξουμε, και τι δεν κάναμε μ’ αυτά: Λάδωσε το αντεράκι μας (ιδιαίτερα πρωτεϊνούχο γαρ το περιεχόμενό τους), αντισταθήκαμε στα κρύα του χειμώνα (ρωμαλέα άμυνα κατά της παγωνιάς η ζεστή σούπα), ενώ και ως σημαντικότατο παράπλευρο κέρδος διδαχθήκαμε κάποια στιγμή απ’ αυτά - να’ ναι καλά και ο πεισματάρης Αυστριακός μοναχός Γκρέγκορυ Μεντέλ - τους απόκρυφους νόμους της Γενετικής. Ψηλά ή κοντά φυτά, πράσινοι ή κίτρινοι καρποί, ας μην βιαζόμαστε να πορευτούμε σε μονόδρομους. Μεγάλη η χάρη οπωσδήποτε των επικρατών γονιδίων, αλλά και τα ονομασθέντα υπολειπόμενα έχουν πάντα κι αυτά μια τελευταία κουβέντα να πούνε.

Για τα μοσχομπίζελα βέβαια ο λόγος. Αποξηραμένα, αποφλοιωμένα και από του φυσικού τους πλέον σχισμένα στα δύο (οι Αγγλοσάξονες επιμένουν σ’ αυτήν τους την την εμφάνιση, αποκαλώντας τα split peas), είναι το πιο ενδεδειγμένο ίσως όσπριο για μια ραφινάτη, ψυχαμοιβό φθινοπωρινή ή χειμωνιάτικη σούπα. Με κρεμώδη υφή αλλά και με κυρίαρχη πάντα νότα την ιδιαιτερότητα της τρισεύγενης πρώτης ύλης. Πριν ωστόσο συνεχίσουμε με το βασικό μέλημά μας, την μαγειρική επεξεργασία της, επιτρέψτε μου μια τελευταία αναφορά στις κατά Μεντέλ γενετικές αναλογίες: την τελευταία λέξη των υπολειπομένων γονιδίων των μπιζελιών μας - το γκριζοπράσινο χρώμα - θα εμπιστευθούμε για τη σούπα μας, αφήνοντας για άλλες νοστιμιές το επικρατές κίτρινο.

Η Βίκη είχε ολοκληρώσει τη λιτή αλλά και τόσο ελκυστική σύνθεσή της. Άπληστος, όμως, εγώ αναζητούσα συμπληρωματικές παρεμβάσεις: «Τι θα’ λεγες, θα το κατέστρεφα μήπως το αριστούργημά σου, αν πρόσθετα μια ιδέα φρέσκια κρέμα γάλακτος - το συνηθίζουν αυτό οι φίλοι Γάλλοι; Υπάρχει δε και ο πειρασμός να ενισχύσουμε την μπιζελόσουπά σου με ένα παχύρρευστο αβγό ποσέ...». «Κάνε ό,τι νομίζεις, εγώ πάντως αυτό το τόσο γλυκό και φυσικό πράσινο χρώμα δεν το ανακατεύω με τίποτα. Τα συνοδευτικά κρουτονάκια είναι μια άλλη ιστορία». Συμμορφώθηκα με την κατηγορηματική επιλογή της. Και προφανώς αυτή είναι που υπερίσχυσε και στην πρόταση που ακολουθεί.

Μπιζελόσουπα

Χρειαζόμαστε

Τα μπιζέλια μας δεν χρειάζεται να μουλιάσουν στο νερό. Γερό ξέπλυμα μόνο χρειάζονται πριν τα βάλουμε να βράσουν σε ένα περίπου λίτρο νερού. Ξάφρισμα επίμονο στις πρώτες βράσεις. Προσθέτουμε αμέσως μετά το ψιλοκομμένο κρεμμύδι και το λάδι. Ανακατεύοντας κατά διαστήματα αφήνουμε τα μπιζέλια να βράσουν άλλη μια ώρα (45’ λεπτά, αν έχουμε την τύχη να είναι πολύ βραστερά).

Ήρθε η ώρα να βάλουμε και τον ψιλοκομμένο άνηθο και ν’ αλατοπιπερώσουμε το φαγητό. Τα μπιζέλια μας θα πρέπει να έχουν ήδη λιώσει, δίνοντάς μας μια πρόγευση της κρεμώδους υφής της σούπας μας. Ευεργετικό θα είναι όμως και το τελικό πέρασμα από τον πολτοποιητή της κουζινομηχανής.

Αχνίζει ακόμα η μπιζελόσουπα όταν σερβίρουμε τα ροδοψημένα κρουτόν από δίπλα κι έχουμε έτσι μιαν ακόμα ευκαιρία να διαπιστώσουμε πόσο σπαρτιάτικα είναι τα γούστα αυτών που μοιράζονται το τραπέζι μας.