Το πεζοδρόμιο θέλει προσοχή
Από μικρό παιδάκι άκουγα ότι το πεζοδρόμιο θέλει προσοχή, γιατί είναι ζόρικη υπόθεση και δεν σηκώνει επιπολαιότητες. Όλοι λέγανε ότι ο χώρος κρύβει κινδύνους κι ένα λάθος είναι αρκετό για να βρεις τον μπελά σου. Πολλά χρόνια αργότερα, ως γεωπόνος πλέον, επιβεβαίωσα πλήρως αυτές τις διαπιστώσεις, όταν κλήθηκα να συμβουλεύσω για τη φύτευση κατάλληλων δέντρων σε πλακόστρωτο πεζοδρόμιο.
Καταρχήν, θα πρέπει να προσέξουμε να επιλέξουμε δέντρα που δεν δημιουργούν μεγάλες επιφανειακές ρίζες, ειδικά σε στενά πεζοδρόμια, γιατί εκτός του ότι ενδέχεται να σηκώσουν τις πλάκες τους, μπορούν να προκαλέσουν και προβλήματα σε υπόγειους αγωγούς ύδρευσης και αποχέτευσης. Σε αυτήν την περίπτωση αποφεύγουμε δένδρα όπως ο ευκάλυπτος, ο πλάτανος και η λεύκα.
Επίσης, σε πολυσύχναστα πεζοδρόμια με περαστικούς, επιλέγουμε φυλλοβόλα δέντρα ώστε το καλοκαίρι να έχουν πυκνή σκιά, για να προστατεύει τους πεζούς από τον καυτό ήλιο, ενώ τον χειμώνα η πτώση των φύλλων αφήνει τον ήλιο να περνά και να ζεσταίνει τους βιαστικούς διαβάτες. Ειδικά σε ορεινά μέρη, όπου υπάρχουν χιονοπτώσεις, κάτω από τα αειθαλή δέντρα δύσκολα λιώνει ο πάγος, οπότε δημιουργούνται και επικίνδυνα σημεία ολισθηρότητας. Επιπλέον το χιόνι, που θα πέφτει στα κλαδιά, μπορεί να τα σπάσει και να προκαλέσει ατύχημα σε κάποιον πεζό ή αυτοκίνητο.
Αποφεύγουμε ακόμη τα δέντρα που έχουνε καρπούς, για να μη λερώνονται τα πεζοδρόμια και τα αυτοκίνητα (π.χ. καρποφόρες μουριές). Αντίστοιχα φαινόμενα εμφανίζουν κάποια δέντρα (π,χ. κουτσουπιές) που εκκρίνουν μελιτώματα, τα οποία επιπλέον δημιουργούν επικίνδυνα σημεία ολισθηρότητας πάνω στο πεζοδρόμιο για τους περαστικούς.
Γενικότερα επιλέγουμε δέντρα που έχουν ταχεία ανάπτυξη, δεν χρειάζονται πολύ νερό και δεν είναι ευαίσθητα σε αρρώστιες και ασθένειες. Για παράδειγμα ο κανάριος φοίνικας πρέπει να αποφεύγεται, αφού γίνεται βορά στις ορέξεις του κόκκινου σκαθαριού που έχει εξαπλωθεί παντού τα τελευταία χρόνια.
Για παράδειγμα μια καλή επιλογή, για σκίαση και καλλωπιστικούς σκοπούς σε πεζόδρομια, είναι ο σφένδαμος. Φυλλοβόλο δένδρο ταχείας ανάπτυξης, με σφαιρικό σχήμα κόμης, φέρει παλαμοειδή φύλλα, συνήθως με πέντε λοβούς, που παίρνουν πολύ ζωηρά φθινοπωρινά χρώματα σε πορφυρό, πορτοκαλί, μπρούτζινο. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε έδαφος ενώ είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στο κρύο και τους ψυχρούς ανέμους. Δεν ευδοκιμεί σε παραθαλλάσιες περιοχές.
Άλλες επιλογές που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τα πεζοδρόμια είναι η καλλωπιστική μουριά (δεν κάνει καρπούς) καθώς και η καλλωπιστική δαμασκηνιά που ξεχωρίζει για το βαθυκόκκινο λαμπερό χρώμα των φύλλων της.
*Επισκεφθείτε στο facebook τη σελίδα "Tα Μυστικά του Κήπου" που επιμελείται ο Κώστας Λιονουδάκης.