Σαν τα κλεμμένα, δεν έχει!
Θυμάστε το βασανιστικά ζεστό καλοκαίρι του 2012, έτσι δεν είναι; Ε, λοιπόν, μια εικόνα μου έχει μείνει πολύ έντονη από εκείνη την πολύ βασανιστική περίοδο: απόγευμα, στην οδό Τσιμισκή, μες στη σκασίλα και τον ιδρώτα, ένας διάσημος υπαίθριος κουλουρτζής να ψήνει κάστανα. Πιο αταίριαστη κατάσταση δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
«Γιατί;» θα μου πεις, «το χειμώνα δεν τρως παγωτό;» Άλλο το ένα, άλλο το άλλο, καμιά σχέση το παρασκευασμένο παγωτό κι άλλο αυτό που σημαίνει το ψητό κάστανο: ψυχρούλα, μυρωδιά φθινοπώρου και νοσταλγία. Το θυμήθηκα σήμερα, που βρέθηκα σε ένα γραφείο που συνεργάζομαι κι είδα μπροστά μου ένα καφάσι κάστανα που είχε φέρει κάποιος από το κτήμα του για να τα μοιράσει. «Μπορώ να πάρω;» ρώτησα, με το μάτι μου να βγάζει αστραπές. «Φυσικά, τα μάζεψα από το κτήμα μας κι είναι για όλους μας» είπε «ο χορηγός». Γέμισα μια σακούλα κι ένιωσα, ξαφνικά, την ίδια χαρά που νιώθω όταν βρίσκω σύκα. «Βρίσκω», εννοώ ότι δεν τα αγοράζω, αλλά τα μαζεύω από κάποια ξένη συκιά ή τα φέρνει κάποιος που είχε την καλή διάθεση να τα μαζέψει και να τα μοιράσει.
Για μας, που ζούμε στο «βαθύ άστυ», η αλλαγή των εποχών γίνεται αντιληπτή περισσότερο λόγω της θερμοκρασίας και της αναγκαστικής προσαρμογής των ρούχων μας στις συνθήκες. Μας λείπει η πτώση των ξερών φύλλων, το κιτρίνισμα και η ξεραΐλα των κλαδιών, οι ανθισμένες αμυγδαλιές, η σιωπή των πουλιών. Έτσι χαμπάρι δεν παίρνουμε αν τα κάστανα πέφτουν κι αν τα μανιτάρια κάνουν την εμφάνισή τους.
Τα κάστανα, για μένα, δεν είναι τροφή. Είναι σύμβολα της αρχής μιας νέας περιόδου που, μάλιστα, συνήθως είναι κι επαγγελματικά έντονη. Λίγη σημασία έχει αν θα τα βράσω, θα τα ψήσω ή θα τα κρατήσω μέχρι να «μουμιοποιηθούν». Το σημαντικό για μένα είναι ότι τα βρήκα «από την πηγή», μαζεμένα από χέρι προκειμένου να μοιραστούν. Όχι στον πάγκο του μανάβη. Οι καρποί αυτοί αξίζουν όταν τους βρίσκεις, όχι όταν τους αγοράζεις.
Κι όπως συμφωνήσαμε με τους υπόλοιπους στο γραφείο, τα καλύτερα κάστανα είναι τα κλεμμένα. Αυτά που βρίσκονται στο δρόμο σου. Με τη σκόνη του δάσους, τις ανώμαλες επιφάνειες, τα μικρούτσικα, τα ασχημούτσικα. Όχι τα τέλεια του πάγκου.
Καλό φθινόπωρο!
Φτωχά μου καστανάκια!