Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Επιτέλους, σαββατοκύριακο. Συνήθως το πρωινό του Σαββάτου κηρύσσει την αρχή της, έστω σύντομης, ανεμελιάς, το μικρό απαραίτητο διάλειμμα ανάμεσα σε δύο εβδομάδες που όλα τρέχουν με ρυθμούς κουραστικούς - αν όχι εξαντλητικούς. Για τους απανταχού εργένηδες δε, το τέλος της εβδομάδας είναι η ευκαιρία για όσα δεν “επιτρέπονται” στη διάρκειά της: έξοδοι από νωρίς το βράδυ ως νωρίς το πρωί, ανέμελοι πολύωροι καφέδες και χαλάρωση.

Κι αν τα οικονομικά μας δεν επιτρέπουν - που δεν επιτρέπουν - ασωτίες και μεγάλα έξοδα; Το κέφι της παρέας θα παραμείνει αμείωτο ακόμα και εντός των τειχών και των τοιχών. Ένα μικρό πάρτυ, ένα γιορτάκι, μπορεί να προκύψει από το τίποτα. Η λίστα με τα αναγκαία της μάζωξης σύντομη: ποτό και φαγητό. Πρόθυμα ντελίβερι θα φέρουν ζουμερές πίτσες, νόστιμα σουβλάκια ή λαχταριστά μπέργκερ για να τους χορτάσουν όλους, εκτός κι αν, με τα μισά έξοδα, ετοιμάσουμε κάτι γρήγορο, χορταστικό και σπιτικό. Το κρέας απαραίτητο και η ευκολία στην ετοιμασία επίσης. Η λύση βρίσκεται στο μεξικάνικο street food και τα φαχίτας, λωρίδες ψημένου κρέατος ή κοτόπουλου με λαχανικά και κάποιο είδος δροσερής σάλτσας τυλιγμένα σε τορτίγιας, τις καλαμποκένιες πίτες - πασπαρτού. Μικρές απιστίες προς την κλασική τους εκδοχή επιτρέπονται· θα τα ετοιμάσουμε λοιπόν με τα μπαχαρικά που λίγο-πολύ ήδη διαθέτουμε στη θέση της καυτερής τους σάλτσας και δροσερό γιαούρτι αντί της sour cream.

Τα υλικά, και ιδίως τα μυρωδικά, αλλάζουν ανάλογα με τις γευστικές μας προτιμήσεις και οι ποσότητες ανάλογα με την πείνα της παρέας - περίπου όμως για 8 άτομα θα χρειαστούμε:

Σε ένα ρηχό σκεύος κόβουμε το κοτόπουλο σε λεπτές λωρίδες - δεν μας ενδιαφέρει η ομοιομορφία, αρκεί να είναι σε πάχος που να τους επιτρέπει να μαγειρευτούν γρήγορα. Εκεί προσθέτουμε ρίγανη, κύμινο, αλάτι, ζάχαρη, το μισό φλιτζάνι λάδι και τον χυμό λεμονιού ή λάιμ. Ανακατεύουμε και το αφήνουμε να μαριναριστεί όσο εμείς θα ασχολούμαστε με τα κρεμμύδια και τις πιπεριές. Αν προτιμούμε τις πίτες τορτίγιας ελαφρώς ψημένες, προετοιμάζουμε τον φούρνο στους 100 βαθμούς.

Στο μεγαλύτερο τηγάνι που διαθέτουμε ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύοντας συχνά - θέλουμε να παραμείνει σχετικά μαλακό - για περίπου 5 λεπτά. Στρώνουμε ένα ταψί με ένα κομμάτι λαδόκολλας, απλώνουμε πάνω του τις πίτες και τις ζεσταίνουμε στον φούρνο. 

Πίσω στο τηγάνι με τα κρεμμύδια: προσθέτουμε τις κομμένες πιπεριές και ανακατεύουμε μέχρι να μαλακώσουν. Μόλις ροδίσουν ελαφρώς, τα αδειάζουμε όλα σε ένα βαθύ πιάτο. Στο ίδιο τηγάνι προσθέτουμε λίγο ακόμα ελαιόλαδο και, μόλις ζεσταθεί, αδειάζουμε το κοτόπουλο, που έχει κάπως μαριναριστεί. Λίγα λεπτά αρκούν για να ροδίσει, δοκιμάζουμε για να σιγουρευτούμε πως έχει μαγειρευτεί καλά στο εσωτερικό και ρίχνουμε ξανά, για ένα γρήγορο ανακάτεμα, τις πιπεριές με τα κρεμμύδια. Δυο - τρεις στροφές για να αναμιχθούν οι γεύσεις και γρήγορα τα μεταφέρουμε όλα στο ίδιο βαθύ πιάτο - ας γλιτώσουμε ό,τι μπορούμε από τη λάντζα της επομένης.

Κάπου εδώ οι πίτες στον φούρνο είναι σίγουρα έτοιμες και σχεδόν έχουμε τελειώσει. Μοιράζουμε τα υλικά σε διαφορετικά μπολ και πιάτα: Οι πίτες, το κοτόπουλο με τα λαχανικά, το γιαούρτι, το τυρί και, ενδεχομένως, ψιλοκομμένο μαρούλι και σάλτσα ντομάτας ή ψιλοκομμένη. Οι φροντίδες μας ολοκληρώνονται, πλέον ο καθένας φτιάχνει μόνος του φαχίτας ανάλογα με την όρεξη και τις προτιμήσεις του.

Θεωρήστε την, αρκετή, τεκίλα σχεδόν απαραίτητο συνοδευτικό τους - μάλιστα δύο σφηνάκια της μπορούν να προστεθούν στη γρήγορη μαρινάδα του κοτόπουλου κάνοντάς το ακόμα πιο γευστικό. Και μια μικρή συμβουλή: αγοράζοντας τα υλικά, υπολογίστε 3 με 4 άτομα παραπάνω, λίγες ώρες αργότερα η παρέα σίγουρα θα απαιτήσει “επανάληψη”.