Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μ’ αρέσει αυτό που με το “καλωσορίσατε” σε ένα σπίτι, το μπολάκι με το ντιπ περιμένει στο τραπεζάκι του σαλονιού, έτσι, σαν εισαγωγή για το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Το ιδανικό μου είναι ασφαλώς το χειροποίητο - αλλά και το έτοιμο από καλά επαγγελματικά χέρια, περνάει κι αυτό. Ας πούμε μια πάστα ελιάς με αντσούγιες, λεμόνι και ελαιόλαδο ή μια μαλακή φέτα χτυπημένη με γιαούρτι, σκόρδο και άφθονα μυρωδικά. Ή το πιο ωραίο απ’ όλα, μια ταραμοσαλάτα - την προτιμώ χωρίς ψωμί στο σώμα της, μόνο με ελαιόλαδο.

Και με τι θα τα απολαύσεις όλα αυτά τα αριστουργήματα; Μα με κάποιο ψωμάκι ή κριτσίνι που θα μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και πάλι προτιμώ τα χειροποίητα - ή έστω μισο-χειροποίητα. Μια καλή και απλή λύση είναι τα λεπτά φρυγανάκια, που φτιάχνονται από ένα ωραίο μπαγιάτικο ζυμωτό ψωμί.

Τελευταία δοκίμασα πάντως κάτι άλλο: Έφτιαξα ένα ζυμάρι για χωριάτικο φύλλο, το άνοιξα σε σχετικά χοντρό φύλλο και σε χρόνο μηδέν είχα έτοιμα τα αλμυρά μπισκότα που θα συνόδευαν την ταραμοσαλάτα.

Την επομένη, αποδείχτηκαν εξαιρετικοί συνοδοί και για ένα ωραίο κατσικίσιο τυρί που είχα στο ψυγείο!

Μπισκότα αλμυρά

Κοσκινίζω τα αλεύρια και προσθέτω τα υπόλοιπα υλικά (εκτός της γαρνιτούρας). Τα ανακατεύω και αρχίζω να ζυμώνω προσθέτοντας λίγο-λίγο το νερό (θα χρειαστεί γύρω στο μισό φλιτζάνι νερό) μέχρι να έχω μια ζύμη μαλακή που δεν κολλάει στα χέρια.

Την αφήνω ένα μισάωρο σκεπασμένη και μετά ανοίγω ένα φύλλο αρκετά χοντρό σε αλευρωμένη επιφάνεια. Με ένα κουπ πατ κόβω τα μπισκότα (εννοείται στο σχήμα που μ’ αρέσει) και τα αραδιάζω σε λαμαρίνα στρωμένη με λαδόκολλα.

Με ένα πινέλο τα αλείφω με νερό και πασπαλίζω την επιφάνεια με παπαρουνόσπορο, πιπέρια, μυρωδικά ή ό,τι άλλο θέλω.

Τα ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για ένα τέταρτο περίπου. Όταν ψηθούν τα αφήνω να κρυώσουν σε σχάρα και τα κρατάω για πολύ καιρό σε αεροστεγές δοχείο.