Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Προσφάτως μόλις έμαθα την καίρια φράση του Φεντερίκο Φελλίνι: "Ζωή είναι ο συνδυασμός μαγείας και ζυμαρικών". Με βλέπω να την κεντάω για τον τοίχο μου... Ευτυχώς όμως για μένα, διόλου προσφάτως αλλά από πολύ παλιά, γνώριζα και χαιρόμουν τη θεωρούμενη φελλινική μακαρονάδα, την Αματριτσιάνα. Φελλινική γιατί είναι η πιο υμνητική της ρωμαϊκής ζωής (κι ας μην κολλήσουμε στη λεπτομέρεια ότι ο Φελλίνι δεν καταγόταν από την πόλη που λάτρεψε και τραγούδησε με τις εικόνες και τα όνειρά του, αλλά από το Ρίμινι).

Αναλογιστείτε τη φράση του και βάλτε νερό να βράσει.

Μακαρονάδα Αματριτσιάνα

Βάζουμε κατά τα ειωθότα το αλατισμένο νερό των μακαρονιών να βράσει, να κοχλάσει για να τα εμβαπτίσουμε. Διαλέγουμε, θα 'λεγα, παχουλά μακαρόνια γιατί η σάλτσα είναι βεβαίως πλούσια.

Ετοιμάζουμε τη σάλτσα: Κρεμμύδι και μπέικον πέφτουν σε ζεστό βαθύ τηγάνι με το λάδι, προστίθεται το σκόρδο, το ελάχιστο της πιπερίτσας. Όλα ανακατεύονται μέχρις ότου το κρεμμύδι γίνει διάφανο αρχικά και μετά αρχίσει να χρυσίσει. Επ’ ουδενί δεν το τσιγαρίζουμε και αν τυχόν το κάψουμε, αρχίζουμε τη διαδικασία από την αρχή!

Σβήνουμε με το κρασί + την κουταλιά του ξυδιού και μετά από 1-2 λεπτά ρίχνουμε τη ντομάτα. Φειδωλοί είμαστε στο αλάτι αλλά γενναιόδωροι στο πιπέρι. Χαμηλώνουμε τη φωτιά, σκεπάζουμε και βράζουμε για ένα 20 λεπτο περίπου. Βεβαίως η σάλτσα γίνεται ανυπέρβλητη με φρέσκιες ντομάτες, ωστόσο αν δεν είναι η εποχή (όπως τώρα) ή αν δεν είμαστε τόσο οργανωμένοι ώστε να 'χουμε στην κατάψυξή μας από το καλοκαίρι βάζα με τριμμένη ντομάτα, καταφεύγουμε στην κονσέρβα. Του λόγου μου, προτιμώ πάντα ολόκληρα ντοματάκια (τα ΚΥΚΝΟΣ είναι έξοχα).
Λίγο πριν την εκπνοή του εικοσάλεπτου, ρίχνω το φυλλαράκια του βασιλικού (όχι νωρίτερα, γιατί θέλω το άρωμα του ζωντανό πολύ).

Πεκορίνο ρομάνο και έξτρα πιπέρι από τον μύλο στο τραπέζι - η Ανίτα Έκμπεργκ και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι λίγο πιο κει.