Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Από food styling, τ’ ομολογώ, δεν πάμε καλά σήμερα. Βιαζόμουν όμως, είναι η αλήθεια, να καθίσω κι εγώ στο οικογενειακό τραπέζι γενεθλίων προς τιμην μιας καλής φίλης. Η φωτογράφηση έγινε έτσι πρόχειρα, ενόσω οι άλλοι είχαν ήδη αρχίσει ανυπόμονα να σερβίρονται στα πιάτα τους. Το φαγητό, όμως, σας διαβεβαιώ, ήταν απολαυστικότατο - και θα φροντίσουν, πιστεύω, οι ενδιαφερόμενοι αναγνώστες για την πιο ελκυστική παρουσίασή του, όταν με το καλό δοκιμάσουν κι αυτοί την τύχη τους.

Ακόμα πιο διασκεδαστική ήταν όμως ίσως η ιδέα που οδήγησε στην ετοιμασία του κυρίως πιάτου του τραπεζιού μας. Παίξαμε, λοιπόν, το παιχνίδι του μυστικού κουτιού της Πανδώρας (έτσι μου αρέσει να παραφράζω τη δοκιμασία του Mystery box, στην οποία υποβάλλονται οι διαγωνιζόμενοι στην επιμελημένη και ευρηματική αμερικανική εκδοχή της επιτυχημένης διεθνούς τηλεοπτικής παραγωγής Masterchef.) Όπου τα υλικά για τη σύνθεση του φαγητού επιλέγονται με πλήρη μυστικότητα από τους κριτές του διαγωνισμού και ο δίσκος που τα περιέχει αποκαλύπτεται μόνον την τελευταία στιγμή, πριν στρωθούν στη δουλειά οι επίδοξοι αρχιμάγειροι. Το δικό μου κουτί της Πανδώρας, που το επιμελήθηκαν κρυφά δύο ιδιαίτερα απαιτητικοί συνδαιτυμόνες, περιείχε, έτσι, διαλεχτές, ολόφρεσκες μικρές γλώσσες, από την ψαραγορά, ένα κεφάλι σκόρδο, μια ωραία μαραθόριζα (κοινώς φινόκιο) και γλυκοπατάτες. Από δίπλα, επιτρεπόταν βέβαια να χρησιμοποιήσω το λίπος και τα καρυκεύματα της αρεσκείας μου, διαθέσιμα στο μαγειρικό εργαστήριό μας.

Επί το έργον, λοιπόν. Πριν προχωρήσουμε ωστόσο στην εκτέλεση της συνταγής, να σας συστήσω, πέραν του νοστιμότατου αποτελέσματος (κατά τη γενκή παραδοχή) που τελικώς προέκυψε, το ίδιο το παιχνίδι. Στα τραπεζώματα που ανταλλάσσετε με τους φίλους, αξιοποιείστε την ιδέα του «μυστικού κουτιού», και θα ’χει έτσι μια πρόσθετη χαρμόσυνη νότα η κάθε συνάντησή σας, ως επιστέγασμα, κυρίως, της εμπιστοσύνης που θα δείχνετε στα άξια χέρια του εκάστοτε οικοδεσπότη. Χωρίς όμως άλλη καθυστέρηση, ας περάσουμε τώρα στη σημερινή μας πρόταση.

Γλώσσες με λαδερό σκορδάτο πουρέ γλυκοπατάτας και μαραθόριζας

Χρειαζόμαστε

Κόβουμε τα κεφάλια των ψαριών μας, που θα αξιοποιηθούν στη σάλτσα του φαγητού, αφαιρούμε επίσης τα άχρηστα πλαϊνά πτερύγια. Έτοιμοι για το ευωδιαστό ψαρόζουμο. Ψαλιδίζουμε κι αλευρώνουμε φειδωλά τα κεφάλια από τις γλώσσες. Ροδίζουμε στο λάδι της ελιάς σε μια μικρή κατσαρόλα λίγο καρότο, κοτσανάκια σέλινου και λίγο κρεμμύδι - όλα ψιλοκομμένα. Προσθέτουμε τα ψαλιδισμένα κι αλευρωμένα ψαροκέφαλα. Να πάρουν χρώμα, παρακαλώ. Σβήνουμε με το άσπρο κρασί, που το αφήνουμε να εξατμιστεί. Νεράκι τώρα, που θα σκεπάσει τα ροδισμένα υλικά της κατσαρόλας. Αλατοπιπερώνουμε κι αφήνουμε το ψαρόζουμο να βράσει 20 λεπτά περίπου, έως ότου αρχίσει να δένει η σάλτσα μας. Την θέλουμε, προσοχή, αρκετά αραιή.

Έχουμε βάλει, εν τω μεταξύ, να βράσουν οι καλά καθαρισμένες γλυκοπατάτες - προσέχουμε ν’ απαλλαγούμε από τη στιγματισμένη εξωτερική επιφάνεια της σάρκας τους -,  μαζί με το φινόκιο, κομμένο σε λωρίδες και τις σκελίδες του σκόρδου με τη φλούδα τους επάνω. Τις λωρίδες της μαραθόριζας μαζί με τιο ξεφλουδισμένο πλέον σκόρδο τις λιώνουμε στο γουδί μας ή στο moulti. H τελική σύνθεση του πουρέ μας θα γίνει παράλληλα με το ψήσιμο στο τηγάνι, με λίγο ελαιόλαδο, των ψαριών μας. Τ’ αλατοπιπερώνουμε ετούτα εδώ, τ’ αλευρώνουμε πολύ ελαφριά και τα βάζουμε σε ρηχό τηγάνι να ροδίσουν καλά και από τις δύο πλευρές.

Έχουμε 7-8 λεπτά στη διάθεσή μας για να ολοκληρώσουμε τον πουρέ μας. Οι καλά βρασμένες γλυκοπατάτες μας θα πρέπει να έχουν στεγνώσει όταν θ’ αρχίσουμε να τις πολτοποιούμε, ανακατεύοντάς τες σταδιακά με όσο λάδι χρειαστεί για έναν όχι πολύ σφιχτό πουρέ. Εν ανάγκη, και προκειμένου να έχουμε έναν λευκότερο και πιο ζουμερό πουρέ, δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως να προσθέσουμε και λίγη φρέσκια κρέμα γάλακτος, που δεν θα την αφήσουμε όμως να πάρει βράση. Στο τελικό στάδιο ενώνουμε τον πουρέ της γλυκοπατάτας με το μίγμα του λιωμένου σκόρδου και της μαραθόριζας.

Σερβίρουμε στολίζοντας τόσο τις ροδοψημένες γλώσσες μας όσο και τον συνοδευτικό πουρέ με κόκκους ροζ πιπεριού. Η σάλτσα του ψαρόζουμου από δίπλα, αν και εφόσον είναι του γούστου των φίλων μας που κάθονται στο τραπέζι μας.

Καλή σας όρεξη, και είμαι βέβαιος, το ξαναλέω, πως η παρουσίαση του φαγητού σας θα σταθεί στο ύψος της περίστασης, περισσότερο απ’ ό,τι η δική μου χλομή σημερινή απεικόνισή του.