Στα μουσεία τρώμε ωραία!
Πριν χρόνια, όπου και να έτρωγες στη Θεσσαλονίκη ήταν καλά. Μιλάμε, όμως, για αρκετά χρόνια πριν. Κάτι ο «εκμοντερνισμός» και η μίξη των γεύσεων, κάτι η είσοδος νέων υλικών και ξένων όρων και η κουζίνα της πόλης έχασε την ταυτότητά της. Ήρθε μια εποχή όπου έπρεπε να προσέχεις πολύ πού τρως, διότι δεν ήταν παντού καλά. Εδώ και λίγα χρόνια άρχισε και πάλι να αντιστρέφεται το κλίμα. Τα «τουριστικά» μαγαζιά δεν φτούρησαν κι έδωσαν τη θέση τους σε αληθινά εστιατόρια, ταβερνάκια, μπιραρίες με ωραίους μεζέδες, τσιπουράδικα με άποψη. Ευτυχώς.
Πριν λίγες μέρες άρχισε το Thessaloniki Food Festival και θα διαρκέσει ως τις 15 Δεκεμβρίου. Στο πλαίσιό του βλέπουμε παρουσιάσεις προϊόντων, εργαστήρια για παιδιά, Τρίτες με μενού των 10 ευρώ. Πανταχού παρούσα κι η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Δήμου Θεσσαλονίκης, να παιανίζει συνοδεύοντας τις εκδηλώσεις στην πλατεία Αριστοτέλους και στο φουαγιέ του δημαρχείου όπου τα σαββατοκύριακα πωλούνται προϊόντα.
Στο παιχνίδι μπήκε η «κίνηση των πέντε». Όχι, δεν εννοούμε των πέντε δημάρχων, αλλά των πέντε μουσείων της Θεσσαλονίκης που έχουν συνάψει μνημόνιο συνεργασίας και κάνουν κοινές εκδηλώσεις. Όλα διαθέτουν από έναν πολύ ωραίο χώρο, καφέ ή εστιατόριο, όπου από σήμερα παρουσιάζονται γευστικές προτάσεις εμπνευσμένες από έργα τέχνης και πολιτισμού. Η δράση βαφτίζεται Yummy Museum.
Βασική ιδέα της δράσης είναι ότι κάθε μουσείο, μια συλλογή, ένας πίνακας, ένα έκθεμα έχει κάτι να μας πει και να μας προτείνει. Ως επέκταση του θέματος παρουσιάζεται μία γευστική πρόταση που αποτελείται από ένα πιάτο και ένα ποτό. Η γευστική πρόταση σχετίζεται με το θέμα του έργου και την κοινωνική του διάσταση. Το περιεχόμενο, η αισθητική, ο τόπος, ο χρόνος δημιουργούν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσεται και η γευστική προσέγγιση.
Θες ρωσική πρωτοπορία στο Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης; Δοκίμασε Καπνιστή ρέγγα στη σχάρα, κροκέτες βραστής πατάτας με ξινολάχανο και αγγουράκι τουρσί, παραλλαγή στη σκορδαλιά με μαύρο ψωμί και κρέμα Smetana μαζί με ένα σφηνάκι βότκα. Η έμπνευση είναι το έργο του Σολομώντα Νικρίτιν, «Γυναίκα που πίνει», και θα το πληρώσεις 10 ευρώ.
Στο Αρχαιολογικό Μουσείο προτείνεται μενού από Μακεδονικό συμπόσιο. Κρασί κόκκινο ξινόμαυρο, καρύδια, ρόδι, σταφύλι, ξερά σύκα και παξιμάδια και κοστίζει 5 ευρώ. Στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, με 10 ευρώ, θα βρεις χορτόσουπα, φάβα με οσομπούκο κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.
Από το έργο “Σινιάλα” του Τάκι, που εκτίθεται αυτήν περίοδο στους χώρους του, είναι εμπνευσμένη η γευστική πρόταση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης: λευκό ή κόκκινο κρασί με συνοδευτικό πιάτο γεύσεων με κόστος 4 ευρώ.
Το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών ΑΠΘ εμπνέεται από τον Μάκβεθ και τα χρυσοκέντητα κοστούμια που σχεδίασε ο Γιάννης Μετζικώφ και προσφέρει μενού «Μάκβεθ» στα 11 ευρώ, καθώς και «Σε λευκό και μαύρο» στα 6 ευρώ, εμπνευσμένο από το έργο «Ψαράδες» της έκθεσης της Βάσως Κατράκη, που εκτίθεται αυτή την εποχή στο Τελλόγλειο.
Τα καφέ και τα εστιατόρια των μουσείων σε πάρα πολλά μέρη του κόσμου είναι ατραξιόν για τους επισκέπτες. Ε ναι, κι εδώ, σε μας, το ίδιο!
