Το κοτόπουλο που μου ετοίμασε ο Τζέιμι
Μέσα στον πυρετό και τα ααααψού κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να σκεφτώ ποιος θα θελα να είναι τώρα στην κουζίνα και να μαγειρεύει για μένα. Ποιος θα μού φτιαχνε τα κέφια να εμφανιστεί στο άνοιγμα της πόρτας με ύφος παιχνιδιάρικο, μάτια γελαστά και να μου πει «Έλα μωρό μου ανασηκώσου στα μαξιλάρια κι εγώ θα σε κάνω περδίκι».
Λοιπόν, το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στον Τζέιμι Όλιβερ, τον Εγγλέζο εσαεί νεαρούλη με την αλήτικη ελαφράδα, και στο ψητό κοτοπουλάκι του που νεκρούς ανασταίνει, πόσο μάλλον γριπόπληκτους.
Κι επειδή πυρέσσω, βλέπω μπροστά μου τον Όλιβερ με τα γοργά δάχτυλα και τα τσαχπίνικα κόλπα να ετοιμάζει το πιάτο.
Το κοτόπουλο που μου ετοίμασε ο Τζέιμι
- 1 τροφαντό κοτόπουλο καθαρισμένο
- 2 γενναιόδωρες κουταλιές φρέσκο βούτυρο
- 1 ζουμερό λεμόνι
- Πατάτες καθαρισμένες και κομμένες σε τέταρτα ή μικρές ολόκληρες
- Δεντρολίβανο
- Αλάτι και πιπέρι
Κάνει λοιπόν ο Όλιβερ ένα γρήγορο μασαζάκι στο κοτόπουλο με αλάτι και πιπέρι για να το ζεστάνει και να το νοστιμίσει. Το ξαπλώνει με το στήθος επάνω στο ταξί (με συγχωρείτε ταψί) και στην κοιλιά χώνει το λεμόνι ολόκληρο αφού πρώτα μ’ ένα πιρούνι το χει τρυπήσει από όλες τις πλευρές. Πάνω από κάθε στήθος ακουμπά με το κουτάλι από μία κουταλιά φρέσκο βούτυρο. Σε ήδη πολύ ζεστό φούρνο, και στους 200 βαθμούς βάζει το ταψί (ή και πυρέξ αν θέλετε ή και πήλινο σκεύος, για καλύτερη πιο γαιώδη γεύση). Είκοσι λεπτά αργότερα αναποδογυρίζει το κοτόπουλο, το στήθος προς τα κάτω δηλαδή. Όσο το πουλερικό ψήνεται, ανάβει το μάτι της κουζίνας και μέσα σε αλατισμένο νερό βράζει τις πατάτες μέχρις ότου αρχίζουν να τρυπιούνται (15 λεπτά περίπου). Στη μία ώρα του ψησίματος του κοτόπουλου, ο φίλος μας στραγγίζει καλά τις πατάτες και τις ρίχνει στο σκεύος, ανακατεύει καλά ώστε να αναμειχθούν τα ζουμάκια και τα βουτυράκια, ρίχνει και πιπέρι, κλαράκια από δεντρολίβανο και συνεχίζει το ψήσιμο…
Στην υπόλοιπη μία ώρα κι ένα τέταρτο (άρα συνολικά 2 και ¼) η κότα θα είναι τρυφερή και ροδοκοκκινισμένη, έξοχα αρωματισμένη από το λεμόνι και οι πατάτες λαχταριστές. (Μικρή λεπτομέρεια, απαραίτητη για να κατακτήσει την τελειότητα: το τελευταίο 15λεπτο του ψησίματος ξαναγυρνάει το πουλερικό με το στήθος προς τα επάνω).
Ήδη νοιώθω καλύτερα.