Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Πριν λίγα χρόνια είχα μετακομίσει (το κάνω συχνά αυτό) σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε περιοχή με πολλούς μετανάστες από την (κάτσε να βρω την πολιτικώς ορθή έκφραση...) πρώην ανατολική Ευρώπη. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι σε όλες τις συζητήσεις αποκαλούνται «Ρωσοπόντιοι» αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας.

Ήταν Ιανουάριος όταν εγκαταστάθηκα εκεί κι ανακάλυπτα τη νέα μου γειτονιά. Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν οι πολλοί σαλεπιτζήδες που περνούσαν όλη μέρα. Δεν μιλάμε για έναν σαλεπιτζή αλλά για πολλούς. Άρχισα να κυκλοφορώ σε σημεία του κέντρου της πόλης όπου δεν πήγαινα ως τότε, μετρώντας σαλεπιτζήδες. Πέραν από καναδυό που ήταν εγκαταστημένοι στην πλατεία Αριστοτέλους, υπήρχαν δεκάδες που γυρνούσαν εκεί στην πάνω από την Εγνατία περιοχή, στους «Ρωσοπόντιους».

Η επανεμφάνιση των σαλεπιτζήδων πιστεύω ότι συνδέεται άμεσα με την έλευση στη Θεσσαλονίκη των «Ρωσοπόντιων». Μαζεύονται σε πλατείες, παίζουν τα παιχνίδια τους, μιλούν ζωηρά, χειρονομούν, ζουν στους δημόσιους χώρους, χρειάζονται κάτι να τους ζεστάνει.

Το σκέφτομαι τις τελευταίες ημέρες που παρατηρώ ότι έκανε δυναμικά την εμφάνισή του στην πόλη το Glühwein, το ζεστό κρασί, συνήθεια καθαρά γερμανική. Μου αρέσει πάρα πολύ και λατρεύω τις καντίνες στη Γερμανία και την Αυστρία όπου μπορείς να πιεις ένα στα όρθια, να ζεστάνεις το κοκαλάκι σου, να νιώσεις Χριστούγεννα και χειμώνα, να κρατήσεις το ποτήρι ως σουβενίρ. Πρόσφατα ήπια στο Παρίσι ζεστό κρασί, αλλά καμιά σχέση με το γνήσιο, μυρωδάτο, λαχταριστό, Glühwein. Κάθε πράμα στον τόπο του.

Εδώ, μέχρι πρόπερσι, το έβρισκα κυρίως στο καφέ του Ινστιτούτου Γκαίτε και ίσως σε κάποιο χιονοδρομικό. Πέρσι το σέρβιρε ένα τεράστιο υπερπολυτελές αρτοζαχαροπλαστείο στο κέντρο. Φέτος, το Glühwein έχει αρχίσει να μπαίνει δυναμικά σε πολλά καφέ. Όλο και πιο συχνά βλέπεις γραμμένο με κιμωλία «Σερβίρεται ζεστό κρασί», συνήθως από 2,5 έως 3,5 ευρώ, ανάλογα με το χώρο.

Θέλετε κι εσείς να το ετοιμάσετε; Δείτε εδώ. Θέλει προσοχή η δοσολογία, ώστε το κρασί να μη γίνει πολύ γλυκό. Προσοχή και στο ζέσταμα, ώστε να μη βράσει. Προσοχή στα υλικά, ώστε να μην είναι υπερφορτωμένο. Προσοχή και στην ποσότητα ώστε να μην «κάνουμε κεφάλι»: είναι γλυκόπιοτο το άτιμο και κατεβαίνει εύκολα. 

Και τώρα, που ήρθε το Glühwein στη ζωή μας, μπορούμε κι επισήμως να ευχηθούμε «Καλό χειμώνα»!;