Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Όσοι αγαπάμε και με λαχτάρα παιδιού προσμένουμε τα Χριστούγεννα, πιστεύω πως χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες. Σε όσους στο άκουσμά τους σκέφτεστε αυτομάτως φωτάκια, γιορτινή ατμόσφαιρα, βόλτες, στολίδια και σε εκείνους που ο ερχομός τους ένα και μόνο πράγμα μας φέρνει στο μυαλό: λιχουδιές. Αλμυρές, γλυκές, σοκολατένιες, ζαχαρωτές, σπιτικές ή από αγαπημένους φούρνους και ζαχαροπλαστεία. Οι γιορτές τούτης της εποχής μοιάζουνε βουτηγμένες στο βούτυρο, το κάστανο και το μέλι, είναι αναμφισβήτητα η χαρά του λιχούδη. Ακόμα και έξω από τον πριβέ κύκλο των κλασικών, ήτοι τα ζουμερά μελομακάρονα, τους χιονισμένους κουραμπιέδες και τα μελωμένα ξεροτήγανα, βρίσκονται αμέτρητες ιδέες για απολαύσεις μεγάλες και μικρές, ικανές να μας χαρίσουν τα πιο γλυκά Χριστούγεννα. Καιρό τώρα είχα μαρκάρει μια λαχταριστή συνταγή της Huffington Post για μικρά και ζουμερά κέικ μανταρινιού, αλλά όσα μανταρίνια είχα μέχρι πρότινος δοκιμάσει μου φαίνονταν πολύ ξινά.

Όταν όμως τις προάλλες έτυχε να βρίσκομαι στο κέντρο της Αθήνας, θυμήθηκα το ένοχο μυστικό που πέρυσι μοιράστηκε μαζί μας ο Ανδρέας Πετρουλάκης, για τα πιο γλυκά και ζουμερά μανταρίνια της πόλης. Βρίσκονται στην αυλή του Προεδρικού Μεγάρου, δίπλα στον εξωτερικό του τοίχο. Το κόστος τους; Μηδενικό, ένα μόνο μικρό άλμα, για να τα φτάσουμε, αρκεί. Με ενοχή και έντονο δισταγμό περπάτησα προς τα εκεί. Βλέμματα προς κάθε πλευρά, προσεκτικές, γρήγορες κινήσεις και η τσάντα μου γέμισε με κάμποσα από δαύτα. Επέστρεφα στο σπίτι με τη χαρά του κλέφτη που τις καπούλαρε και την περηφάνεια του, έστω εντός δακτυλίου, τροφοσυλλέκτη. Οι περιγραφές επαληθεύτηκαν με το παραπάνω: έντονα πορτοκαλιά στην όψη τους, γεμάτα χυμούς και τόσο, μα τόσο γλυκά! Τα περισσότερα φαγώθηκαν καθ' οδόν - με τα υπόλοιπα, και αφού τα δέοντα βγήκαν γρήγορα από το ψυγείο, ξεκίνησε η ετοιμασία της συνταγής.

Για περίπου 15 ζουμερές λιχουδιές θα χρειαστούμε

Για το σιρόπι

Για τα μικρά μας κέικ θα χρειαστούμε την κατάλληλη φόρμα με τις στρογγυλές υποδοχές. Αν δεν μας βρίσκεται, οι μικρές στρογγυλές φόρμες μιας χρήσης είναι ό,τι πρέπει. Προμηθευόμαστε 15 ίσως και μια-δυο παραπάνω.

Ο φούρνος ζεσταίνεται στους 180 βαθμούς. Πριν καλά-καλά ξεκινήσουμε ετοιμάζουμε το ξύσμα και κόβουμε τα μανταρίνια σε φέτες στρογγυλές - όσες κοπούν στραβά, τις απολαμβάνουμε επί τόπου. Προαιρετικά, με τη βοήθεια του ακούραστου βοηθού που ακούει στο όνομα “μούλτι”, αλέθουμε για λίγα δευτερόλεπτα την κρυσταλλική λευκή ζάχαρη. Έτσι η υφή της ζύμης μας θα είναι σίγουρα αρκετά λεία.

Την χτυπάμε στο μίξερ μαζί με το βούτυρο μέχρι το μίγμα γίνει απαλό και αφράτο. Προσθέτουμε τα αυγά ένα προς ένα, περιμένοντας κάθε φορά να ενσωματωθούν στη ζύμη. Ακολουθεί το ξύσμα του μανταρινιού και ανακατεύουμε καλά. Σειρά έχουν αλεύρι και μπέικιν πάουντερ, που επίσης προστίθενται σταδιακά και ξανά ανακάτεμα. Βουτυρώνουμε ελαφρώς τις φόρμες που θα υποδεχτούν τα κεκάκια και ρίχνουμε σε καθεμιά από μία κουταλιά του γλυκού καστανή ζάχαρη.

Από πάνω τοποθετούμε τις φέτες του μανταρινιού - ναι, και εδώ εμπιστευόμαστε την αναποδιά των Tatin -

και τις σκεπάζουμε με μία γενναία κουταλιά ζύμης. Περίπου τα 3/4 κάθε θήκης θα πρέπει να έχουν καλυφθεί. Φούρνισμα για 25 με 30 λεπτά, μέχρι να ροδίσουν.

Στο μεταξύ ετοιμάζουμε το ζεστό σιρόπι που θα τα περιλούσει. Σε ένα μεγάλο μπρίκι ή μια μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε τον χυμό του μανταρινιού και τη ζάχαρη, ώσπου εκείνη να διαλυθεί, ανακατεύοντας πότε-πότε. Μόλις το σιρόπι αρχίζει να πήζει, αποσύρουμε από τη φωτιά.

Τα μικρά κέικ κάπου εδώ έχουν ροδίσει. Με τη βοήθεια σπάτουλας τα βγάζουμε από τις θήκες της φόρμας. Με τις φορμίτσες μιας χρήσης τα πράγματα είναι ευκολότερα: τις σκίζουμε προσεκτικά μέχρι η λιχουδιά να απελευθερωθεί. Οι μυρωδιές που θα γεμίσουν την κουζίνα, υπεράνω περιγραφής! Τοποθετούμε τα ζεστά κεκάκια σε σχάρα και ρίχνουμε γρήγορα το ζεστό σιρόπι, ώστε να απορροφήσουν, αχνιστά ακόμα, όσο γίνεται περισσότερο.

Οι φέτες του μανταρινιού θα έχουν καραμελώσει από το ψήσιμο ενώ το σιρόπι θα τα κάνει ηδονικά υγρά, κάθε δαγκωματιά και μια ζουμερή, σιροπιασμένη μπουκιά. Τελικά, αυτό θα πει Χριστούγεννα, ευωδιαστές κουζίνες και γλύκα στο στόμα. Και, ως γνωστόν, το κλεμμένο έχει άλλη χάρη!