Οίνος πορτοκαλής: Μεθυμναίος

του Νίκου Ορφανού 1 Ιανουαρίου 2014 • Παραγωγοί + προϊόντα • κρασί, Λέσβος, έλληνες παραγωγοί

Η Λέσβος τι βγάζει; ούζο εξαιρετικό, αναφωνούν οι περισσότεροι. Τα κρασιά της τα ξέρετε; Ε, τώρα θα μάθετε ένα πολύ εκλεκτό.

Τα Χύδηρα είναι χωριό της Λέσβου. Ημιορεινό, με εδάφη ηφαιστειογενή, κοντά στο απολιθωμένο δάσος του νησιού. Από παλαιοτάτων χρόνων οι ντόπιοι φρόντιζαν το αμπέλι τους για το κρασί του σπιτιού και της παρέας. Ενίοτε, ανυπεράσπιστοι απέναντι σε εξωγενείς εχθρούς όπως η φυλλοξύρα (ζουζούνι καταβροχθίζον τις ρίζες του αμπελιού), βίωναν καταστροφές της σοδειάς. Και βεβαίως το όποιο κρασί παρήγαγαν έμενε εντός των τειχών του νησιού, ποιος να φτιάξει κρασί όταν το τοπικό ούζο σάρωνε;

Το 1985 αρχαιολάτρης οινοποιός αποφασίζει να φυτέψει αμπέλι στο χωριό του, τα Χύδηρα, αναβιώνοντας τη γηγενή ποικιλία Χυδηριώτικο. Το ηφαιστειογενές έδαφος με το φυσικό θειάφι βοηθάει στην ιδιαίτερη προσωπικότητά του, ομού με το σαθρό υπέδαφος που διευκολύνει την αποστράγγιση των νερών. Οι πρώτες καλές σοδειές εμφιαλώνονται και το όνομα αυτού: Μεθυμναίος. Με αλλεπάλληλες δοκιμές ο Μεθυμναίος φτάνει σε ανώτερα γευστικά επίπεδα. Ξέχασα να σας πω ότι μιλάμε για οίνο βιολογικής καλλιέργειας, που σημαίνει ότι δε χρησιμοποιούνται χημικοί ζυμομύκητες και η χρήση των θειωδών που αποτρέπουν την οξείδωση είναι εξαιρετικά περιορισμένη.

Γνώρισα τον οινοποιό Γιάννη Λάμπρου προ ετών σε μια παρουσίαση και γοητεύτηκα από το λευκό του χυδηριώτικο. Κατέβηκα πρόσφατα τα σκαλιά του γραφείου του για να γνωρίσω και το κόκκινο αλλά εκεί με περίμενε μια έκπληξη ακόμη μεγαλύτερη. Το λευκό χυδηριώτικο, ξηρό μεν, φρουτώδες και ελαφρύ, ωραιότατο μόνο του, ανθίζει με συνταγές απλών γεύσεων. Το δε κόκκινο, με λίγο κρέας, κυριολεκτικά μεταμορφώνεται και στέκει ιδανικά και μετά το τελείωμα του γεύματος, επίσης ελαφρύ και αρωματικό.

Ρωτώ τον οινοποιό:
- Γιάννη, βγάζεις και ροζέ;
- Όχι ροζέ, πορτοκαλί.
- Τι πορτοκαλί;
- Έτσι λέγεται, orange wine.

Μου ανοίγει ένα μπουκάλι και γεμίζει ένα ποτήρι. Θαυμάζω το βαθύ πορτοκαλί του χρώμα. Δοκιμάζω και μένω ενεός, που λένε! Αμάν, τι κρασί είναι αυτό; Γιάννη περί τίνος πρόκειται;

- Σε ένα ταξίδι μου στην Ιταλία, είδα ότι έβγαζαν κρασιά χρώματος πορτοκαλί, ακολουθώντας παλιές τεχνικές. Είπα να το δοκιμάσω. Μιλάμε για ένα λευκό κρασί που οινοποιείται, «βράζει» δηλαδή, σε υψηλότερη θερμοκρασία, στους 25 βαθμούς, αντί για τους 19 του λευκού, αλλά πριν την οινοποίηση απομακρύνουμε τα φλούδια και τα κουκούτσια των σταφυλιών, τα οποία και δίνουν το χρώμα στο κόκκινο κρασί. Κατόπιν το πορτοκαλί παλαιώνει ελαφρώς και έτσι έχουμε τελικά το παρόν αποτέλεσμα.

Ο πορτοκαλί οίνος του Μεθυμναίου είναι ένα κρασί με πιο έντονη από το λευκό γεύση αλλά όχι τόσο όσο του κόκκινου, βρίσκεται δηλαδή κάπου στη μέση, πράγμα που σε συνδυασμό με το στιβαρό του "σώμα" το κάνει να στέκει άνετα και ως απεριτίφ αλλά και ως εξαιρετικό συνοδευτικό για κάθε είδος φαγητού. Εκεί που το λευκό υποχωρεί μπροστά στο κρέας και το κόκκινο ολιγωρεί προ του ψαριού, το πορτοκαλί ταιριάζει και στα δύο άψογα. Σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου, φύσει πιο δροσιστικό από το κόκκινο. Επίσης το κρασί φέρει μια επιπρόσθετη γοητεία: θυμίζει καλά χύμα μπρούσκα στο πιο ανάλαφρο και στο πιο σικ.

Βουτάω στο δίκτυο: βλέπω για πορτοκαλί οίνους με μεγάλη διάδοση. Η αναβίωση ξεκίνησε από το Φριούλι της Ιταλίας αλλά μπήκαν και οι Αμερικανοί στο κόλπο και τώρα σερβίρουν πορτοκαλί οίνους στα εκατό δολάρια το μπουκάλι. Εκ των πραγμάτων η παραγωγή του πορτοκαλή είναι σαφώς πιο περιορισμένη αλλά μη φανταστείτε τίποτα το εξωφρενικό. Ο δικός μας πορτοκαλής Μεθυμναίος φτάνει στην κάβα γύρω στα 9 με 10 €, χάρμα τιμή για τέτοιο κρασί. Μια κούτα που πήρα για την πρεμιέρα μου έγινε ανάρπαστη και κυρίως από τις κυρίες.

Αρπάξτε τον πορτοκαλή Μεθυμναίο όπου τον βρείτε και θα με θυμηθείτε. Όπως και τον λευκό και τον κόκκινο. Σε λίγα χρόνια θα μιλάμε και για άλλα πορτοκαλή κρασιά, αλλά όπως και να το κάνεις ο Μεθυμναίος είναι και πρώτος και ωραίος!

Πού τα βρίσκω:
Πρατήριο Αθήνας: Αχιλλέως 8, Παλαιό Φάληρο, τηλ.: 210-9884284