Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Βρέθηκα στο Άργος μέρα Σάββατο. Το κυρίαρχο γεγονός, το αντιλαμβάνεσαι μπαίνοντας, είναι το παζάρι της πόλης. Όλα λειτουργούν γύρω και γι' αυτό. Αρχίζει  ήδη από την Παρασκευή το απόγευμα, όπου θεωρείται ότι τότε βρίσκεις τα καλύτερα ζαρζαβατικά. Πραγματικοί παραγωγοί και μεταπωλητές καταφθάνουν από τα κοντινά πεδινά αλλά και τα μακρινά ορεινά μέρη του νομού.

Μέσα στο συφερτό έλληνες, τσιγγάνοι, πακιστανοί βοηθοί στην αγροτική παραγωγή, αλβανοί ενταγμένοι στο εμπόριο, ψαράδες, τυροκόμοι, βρίσκεις τα πάντα να φας, να ντυθείς, να ποδηθείς, να νοικοκυρευτείς. Με τα χρόνια έχω βρει αυτούς που με ενδιαφέρουν, εμπορικά, αισθητικά, ακόμα και για την καλημέρα τους και την καλή κουβέντα, το ειλικρινές χαμόγελό τους. Έχω λοιπόν τις προτιμήσεις μου, ακολουθώ  τυχαία την διαδρομή και χάνομαι σ' αυτόν τον κόσμο που είναι ένα ζωντανό πολύβουο μωσαϊκό. Όλα τα καταστήματα της πόλης επωφελούνται από την κίνηση του παζαριού.

Οι άνθρωποι που έρχονται μια φορά στο τόσο ή απο απομακρυσμένες περιοχές κάνουν τις προμήθειές τους. Μέσα σε αυτές είναι και τα απαραίτητα οινοπνευματώδη, τσίπουρο, ούζο, λικέρ χύμα. Υπάρχει  ένα μαγαζί στο εμπορικό κέντρο, το παλιό ποτοπωλείο του Μαυράκη που είναι λες και έχει μείνει απείραχτο εδώ και δεκαετίες. Μπαίνεις σε μια ολόκληρη εποχή ξεχασμένη απο πολλούς, που ξετυλίγεται σαν σε σκηνές παλιού κινηματογράφου και σε παρασύρει στην μαγέια του. Γίνεσαι μέρος του σκηνικού και παρακολουθείς προσεκτικά, με σεβασμό σαν να φιλμάρεις  κρυφά προστατευμένος πίσω από το φακό. Στο μαγαζί δεν βλέπεις μόνο ηλικιωμένους ανθρώπους να ψωνίζουν και να δοκιμάζουν αλλά και νέους που εκτιμούν τα παλιά λικέρ ή τα καινούρια προϊόντα της εταιρείας. Ο απόγονος Χάρης, δισέγγονος του ιδρυτή Βασιλείου Μαυράκη ακολουθεί από το 1864 την παράδοση στα οινοπνευματώδη, φτιάχνει το δικό του τσίπουρο με ρόδι, αφηγείται ιστορίες για τα παλιά και για την ιστορία του μαγαζιού, εξάγει δε σε 15 χώρες τα ποτά του.

Μια επίσκεψη με έκανε να ξαναθυμηθώ μέσα από τις μυρωδιές της χύμα μαστίχας, του ούζου, του λικέρ μαρασκήνο, της τεντούρας, του μπράντυ, της μπανάνας, του κουαντρώ, της μέντας, του αμαρέττο, του τσέρυ, του τρίπλ σεκ, της καρύδας, του παρφαι ντ’ αμούρ και δεκάδων άλλων ποτών την ωραία συνήθεια του κεράσματος σε μικρά παλιομοδίτικά ποτηράκια. Επισκέψεις, συγκεντρώσεις, επέτειοι, γιορτές, χαρές και λύπες ήταν πάντα συνοδευμένες από το ανάλογο ποτό, χύμα φυσικά για τις μεγάλες ποσότητες και εμφιαλωμένο για τις πιο ειδικές περιπτώσεις.

Παλιότερα ο πελάτης έφερνε ο ίδιος το γυάλινο ή  κρυστάλλινο μπουκάλι του για γέμισμα. Οι παλιοί άνθρωποι το συνηθίζουν ακόμα και σήμερα. Το ίδιο μπουκάλι έχει σίγουρα γεμίσει δεκάδες φορές, έχει χαρίσει απόλαυση και χαμόγελα, έχει βοηθήσει να ξεχαστούν πίκρες και καημοί, έχει μαλακώσει ντέρτια, έχει παρασταθεί στις μοναξιές και έχει συντροφέψει στις χαρές, τόσους σε κάθε σπίτι. Σ’ αυτά τα μπουκάλια που πάνε και έρχονται, που γεμίζουν και ξαναγεμίζουν με τις ανθρώπινες στιγμές, στα ξεχασμένα λικέρ. Ψάξτε αν κάπου σας βρίσκονται στο σπίτι και πιέστε μιά γουλιά. Ψάξτε και αγοράστε τη γεύση που σας δελεάζει από τα παλιά λικέρ, το όνομα που σας λέει κάτι, το χρώμα που σας ταιριάζει, το μπουκάλι που σας φτιάχνει. Τίποτα δεν είναι ξεχασμένο αρκεί να το ξαναανακαλύψουμε. Ακόμα και μέσα στη βουή και το φυγαλέο του παζαριού βρήκα κάτι μόνιμο και διαχρονικό.

[H Άννα Γαλανού είναι εθνολόγος]