Τούρτα συμιακή
Από παιδί το Πάσχα το έχω συνδέσει με τις γαργαλιστικές μυρωδιές από την κουζίνα της μάνας μου, μυρωδιές που μας βασάνιζαν γιατί Μεγάλη Βδομάδα απαγορευόταν να φάμε το oτιδήποτε αρτίσιμο και αυτή η εγκράτεια για ένα δεκάχρονο αγόρι ήταν άθλος. Aνήμερα τη Λαμπρή όμως ο ουρανίσκος μας ευφραινόταν γλυκά με κάθε λογής καλούδια, τα περισσότερα γνωστά σε όλους: κουλούρια, τσουρέκια, σοκολατένια αυγά. Aυτό όμως που μου άρεσε πιο πολύ απ' όλα ήταν οι τούρτες και όχι, μην πάει ο νους σας σε σαντιγί, σοκολάτα και κρέμα, όχι! Οι δικές μας τούρτες είναι Συμιακές τυρόπιτες μικρές και μοσχοβολιστές, μπουκιά και συχώριο. Tούρτες τις έλεγε η προγιαγιά μου η Ειρήνη, τούρτες και η γιαγιά μου η Αννίκα, τούρτες και η μάνα μου η Ευστρατία και είμαι σίγουρος ότι και η 7 μηνών ανιψιά μου τούρτες θα τις λέει, γιατί αυτού του είδους οι παραδόσεις ξεπερνάνε την γαστριμαργική απόλαυση και γίνονται οικογενειακοί δεσμοί και ευκαιρία επανένωσης γενεών.
Σας παραθέτω τη συνταγή για τις Συμιακές τούρτες, λοιπόν, με όλες τις καλές αναμνήσεις που τις συντροφεύουν!
Για τη ζύμη
- ένα τέταρτο βούτυρο
- ένα ποτήρι γάλα χλιαρό
- όσο αλεύρι σηκώσει
- 1 κουταλιά μπέικιν πάουντερ
- λίγο (5 κομματάκια) μαστίχι κοπανισμένο (μέσα στο αλεύρι)
Για τη γέμιση
- περίπου 400 γρ. κεφαλοτύρι ή άλλο σκληρό τυρί τριμμένο
- ένα τέταρτο ανθότυρο
- περίπου 10 φυλλαράκια δυόσμο ψιλοκομμένο
- ένα κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
- 2 αυγά (ή και ένα, αν προσέχετε τη χοληστερίνη σας)
Εκτέλεση
Γενομένης ,λοιπόν, της ζύμης μας με το γνωστό τρόπο (ανακάτεμα υλικών για γερά μπράτσα..) η νοικοκυρά (....ή ο νοικοκύρης) παίρνει κομματάκι-κομματάκι (ίσα με ένα καρύδι) το ζυμάρι και ανοίγει με τα δάχτυλα φύλλο μέσα στο πιατάκι της πάστας (για να καταλάβετε το μέγεθος). Έπειτα, βάζουμε μία κουταλιά γέμιση και κλείνουμε το φύλλο, πατάμε τις άκρες του με το πιρούνι, αλείφουμε τις τουρτίτσες μας με αυγό και τις ψήνουμε σε φούρνο μέχρι να πάρουν ένα χρυσαφί χρώμα...
Το σπίτι σας θα μοσχομυρίσει. Συμιακή Λαμπρή!
Καλή όρεξη!
Ο Ηλίας Κυριακίδης είναι ποδοσφαιριστής του Εργοτέλη