Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Οι περιγραφές του Φιλάρετου Ψημμένου για τα γεύματα του περίφημου ξενώνα του και ιδίως το, βραβευμένα και από επίσημα χείλη, πρωινό, με ενθουσιάζουν. Και μόνο στο άκουσμα της θεσσαλικής μπατζίνας, της μανιταρόπιτας, της ομελέτας με σπαράγγια και μανιτάρια ή της τηγανίτας με πετιμέζι φιρικιού, νιώθω ένα βήμα πριν ξεκινήσω ταξίδι - αστραπή στην Τσαγκαράδα. Η κορύφωση της λαχτάρας έρχεται όμως με τις μαρμελάδες: βατόμουρο με τζάνερο, βανίλιες με ροδάκινα, σύκο με μαστίχα... και τόσες ακόμα! Μπορεί, λοιπόν, ο ξενώνας της νοστιμιάς να πέφτει λίγο μακριά, όμως το Nora's deli, που εσχάτως μας σύστησε η Λεονί Σταφυλά και απ' όπου τις προάλλες προμηθεύτηκα τη μαρμελάδα βατόμουρο Αμανίτα, βρίσκεται μόλις μερικά λεπτά μακριά, στην Αναγνωστοπούλου, στο Κολωνάκι.

Ανυπόμονη επιστροφή κατ' οίκον και δοκιμή: ευωδιά από φρέσκα βατόμουρα, ενώ ο χειμώνας έξω καλά κρατεί, με γεύση που ισορροπεί μεταξύ γλυκού και - όσο πρέπει - ξινού. Αυτό ήταν, προστέθηκε στη λίστα με τα ψώνια κάθε εβδομάδας. Αλειμμένη σε ψωμί, σε φρυγανιές, σκέτη... η στάθμη του βάζου κατέβαινε επικίνδυνα, οπότε αναρωτιόμουν πώς αλλιώς μπορεί να αξιοποιηθεί. «Ντόνατς!» ήταν η αμέσως επόμενη σκέψη: αφράτα και ζεστά με την υπέροχη μαρμελάδα να στάζει ηδονικά από μέσα τους. Αμ ' έπος αμ' έργον, με βάση παλιότερη σχετική συνταγή και τις απαραίτητες, ασφαλώς, προσαρμογές.

Τα αναγκαία:

Αρχικά ζεσταίνουμε λίγο το γάλα ανακατεμένο με το νερό, προσέχοντας μη ζεσταθούν πολύ, παρά να βρίσκονται σε ανεκτή για τα χέρια μας θερμοκρασία. Σ' ένα βαθύ σκεύος ανακατεύουμε τη σκόνη μαγιάς, το αλεύρι, το αλάτι και τα προσθέτουμε στο ζεσταμένο υγρό. Προσθέτουμε επίσης τη ζάχαρη, το αυγό και το βούτυρο, που καλό είναι να βρίσκεται σε θερμοκρασία δωματίου, και πλάθουμε μέχρι να φτιάξουμε ομοιόμορφη ζύμη.

Καλύπτουμε το σκεύος με μια πετσέτα ή 2-3 κομμάτια διάφανης μεμβράνης και περιμένουμε 30 με 45 λεπτά - συνήθως αρκούν για να φουσκώσει η ζύμη. Την ξεσκεπάζουμε, την ανακατεύουμε δυνατά μια - δυο φορές και αλευρώνουμε μια καθαρή επιφάνεια, πάγκο ή τραπέζι. Εκεί απλώνουμε τη ζύμη μέχρι να αποκτήσει πάχος ίσο με δύο δάχτυλα και με μια πλατιά στρογγυλή κούπα (περίπου 7 με 8 εκατοστά σε διάμετρο) κόβουμε ζυμαρένιους κύκλους. Όση ζύμη περισσέψει, ξαναπλάθεται για να ξανακοπεί με τον ίδιο τρόπο, μέχρι να εξαντληθεί.  

Όσο κόβουμε τη ζύμη, ζεσταίνουμε λάδι σε βαθύ τηγάνι μέχρι να κάψει. Δοκιμάζουμε με ένα μικρό κομμάτι ζύμης - θέλουμε να τσιτσιρίζει - και βουτάμε τα ντόνατς στο καυτό λάδι προσέχοντας ν' αφήνουμε κενό ανάμεσά τους, σεβόμενοι τις επεκτατικές τάσεις τους. Με μια τρυπητή κουτάλα τα περιστρέφουμε για να ροδίσουν ομοιόμορφα και, μόλις είναι έτοιμα, τα απλώνουμε σε απορροφητικό χαρτί ενώ μετά από λίγα λεπτά, αν το επιθυμούμε, πασπαλίζουμε με λίγη ζάχαρη.

Η μεγάλη στιγμή της γέμισης: Σε σακούλα ζαχαροπλαστικής, οι εξοπλισμένοι, ή σε μικρό, νάυλον σακούλάκι μιας χρήσης, οι ανοργάνωτοι, βάζουμε 3-4 γενναίες κουταλιές της μαρμελάδας. Ανοίγουμε μια τρύπα με τη βοήθεια μαχαιριού στο πλάι κάθε ντόνατ και μέσα της αδειάζουμε σταδιακά τη μαρμελάδα - συνεχίζουμε ώσπου να χύνεται προς τα έξω, κάνοντας τα χρυσαφένια ντόνατς ακαταμάχητα. Η συνέχεια είναι σχεδόν αυτονόητη: μέσα σε λίγα λεπτά δεν θα έχει μείνει ούτε μπουκιά.

Περισσότερες νοστιμιές από τον ανήσυχο γαστρονομικά ξενοδόχο, μπορείτε να βρείτε εδώ.