Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Επειδή η γυάλα που βάζετε τα κουλουράκια σας είμαι σίγουρη ότι έχει αδειάσει, γιατί όσα και να είχατε αυτές τις ημέρες μικροί και μεγάλοι θα τα τίμησαν δεόντως, εγώ, λοιπόν, σας προτείνω μια πολύ παλιά αλλά πανεύκολη γρήγορη συνταγή της συνονόματης γιαγιάς μου, Μαρίας. Κάθε Πάσχα που την έκανε η μαμά μου, γέμιζε το σπίτι μια απίθανη μυρωδιά βουτύρου μπλεγμένη με πορτοκάλι, πού μας έσπαγε τα ρουθούνια και περιμέναμε όλοι εναγωνίως τα κουλουράκια να βγουν από τον φούρνο για να τα τιμήσουμε. Τώρα εγώ, η τρίτη γενιά, κάνω κάθε Πάσχα αυτά τα ωραία κουλουράκια για όλους τους αγαπημένους αλλά κυρίως και πρωτίστως για τον άνδρα μου, ο οποίος σαν μικρό παιδί τα περιμένει και σαν βέρος Χωραΐτης θέλει να τα έχουμε στο σπίτι μας το Αντίλαμπρο. Αντίλαμπρο στην Άνδρο λέμε την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα.

Λοιπόν, όπως είπαμε, η συνταγή είναι εύκολη με λίγα αλλά καλά συστατικά, χωρίς σόδα, άλλα πρόσθετα ή baking. Δεν χρειάζεται μίξερ  αλλά ούτε και πολλά ζυμώματα. Για ευκολία μας βγάζουμε το βούτυρο έξω από το ψυγείο αποβραδίς για να είναι μαλακό, αλλά και αν πάλι το ξεχάσουμε, γιατί άνθρωποι είμαστε, το τοποθετούμε σ' ένα μπολ κοντά στον φούρνο που προθερμαίνεται για να μαλακώσει και να είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσουμε.

Συστατικά

Προθερμαίνουμε τον φούρνο. Βουτυρώνουμε τα ταψιά μας, τα οποία μπορούμε να τα κρατήσουμε στον προθερμασμένο φούρνο όσο ετοιμάζουμε τα κουλουράκια. Κοσκινίζουμε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ. Προσθέτουμε τα 640 γρ. μαλακωμένο βούτυρο και με τα χέρια μας τα ανακατεύουμε για να το ενώσουμε σε μια μάζα.

Σε ένα δεύτερο μπολ τώρα, ανακατεύουμε την άχνη ζάχαρη με τον χυμό πορτοκάλι, το κονιάκ, το ξύσμα από τα πορτοκάλια και το ξύσμα λεμονιού. Τα ανακατεύουμε λίγο για να ενωθούν τα υλικά και να λιώσει η άχνη.

Προσθέτουμε επίσης και τους χτυπημένους κρόκους και ανακατεύουμε για λίγο ακόμα. Προσθέτουμε σιγά - σιγά το υγρό μείγμα στη μάζα αλευριού και βουτύρου και ζυμώνουμε ελαφριά κάνοντας κυκλικές κινήσεις μέχρι να αποκτήσουμε μια απαλή και ωραία ζύμη που να μη κολλάει στα δάχτυλα. Τώρα, για ευκολία δική μας, όπου δουλέψουμε, στον πάγκο ή στο τραπέζι της κουζίνας μας, ρίχνουμε ή πασπαλίζουμε με λίγο νισεστέ και έτσι βοηθάμε να μην κολλήσει ποτέ το ζυμαράκι μας. Μπορώ να σας δώσω και εναλλακτική:  αντί νισεστέ ρίχνουμε άχνη ζάχαρη στον πάγκο και τα κουλουράκια μας έτσι θα είναι πιο τραγανά για όσους τα επιθυμούν έτσι.

Ανοίγουμε με τον πλάστη το ζυμάρι σε φύλλο πάχους ενός η ενάμισυ εκατοστού.

Εάν έχουμε φορμάκια, κόβουμε το φύλλο στα διάφορα σχήματα, αλλιώς κάνουμε το ζυμάρι ένα μπαστουνάκι και το κόβουμε σε ό,τι πάχος εμείς θέλουμε να δώσουμε. Μπορούμε επίσης με ένα πιρουνάκι να πατήσουμε την επιφάνεια και κάνουμε ένα σχέδιο γραμμούλες. Βάζουμε τα κουλουράκια δίπλα - δίπλα στο ταψί μας αλλά όχι κολλητά. Εάν θέλουμε τα κουλουράκια μας να γυαλίζουν, αλείφουμε την επιφάνειά τους με το ασπράδι των αυγών που χωρίσαμε και επίσης, αν θέλουμε επιπλέον διακόσμηση (προαιρετικό αλλά ωραίο), τους ρίχνουμε από πάνω ελάχιστη κρυσταλλική ζάχαρη.

Τα φουρνίζουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 160C. Ψήνουμε μέχρι να πάρουν ένα ωραίο χρώμα αλλά να μη μας ξεραθούν. Τα βγάζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν. Προσφέρουμε τα κουλουράκια από μια ωραία πιατέρα (όπως την λένε στην Άνδρο) ή ένα μεγάλο μπολ. Τα βάζουμε σε μια διαφανή γυάλα με καπάκι για να τα διατηρήσουμε.

Μπορείτε να κάνετε τη μισή δόση, εάν αυτή σας φαίνεται μεγάλη, διαιρώντας απλώς τα υλικά ακριβώς στη μέση. Δεν θα σας το συμβούλευα όμως, γιατί μετά θα το μετανιώσετε και θα είναι αργά!

Σημείωση:
Απλώς μια υπόδειξη: Ισχύει όποτε κάνουμε ζυμάρια αυτό το βλέπουμε στο ζυμαράκι μας στο τέλος του ζυμώματος εάν μας κολλάει προσθέτουμε λίγο αλεύρι ώστε να το ξεκολλήσουμε άνετα από τα χέρια μας.

Καλή σας επιτυχία και του χρόνου!

[Η Μαρία Κοντογεώργη είναι φίλη bostanistas. Ζει στην Άνδρο.]