Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Oποια πέτρα και να σηκώσεις, όπου και να ψάξεις λίγο για το πώς το κράτος, το Υπουργείο ή οι απανταχού γραφειοκράτες του το αντιμετωπίζουν, θα σε πιάσει θυμός. Θυμός για το κυνηγητό που κάνουν στο ελληνικό ελαιόλαδο, θυμός επίσης που κανένας από κανένα κόμμα ή επαγγελματικό φορέα δεν ασχολείται με κριτική διάθεση με τα προβλήματα ενός πολύπαθου προϊόντος και που οι περισσότεροι από αυτούς με υπερηφάνεια το αποκαλούν... «ναυαρχίδα των αγροτικών μας προϊόντων».

Ερώτηση προς τον Υπουργό Γεωργίας, κύριο Αθανάσιο Τσαυτάρη, που υπογράφει τα προγράμματα επιδοτήσεων ΜΕΤΡΟ 123Α για τη “Βελτίωση της Ανταγωνιστικότητος” κλπ...

Η μελέτη της McKinsey η οποία και αποτέλεσε τη βάση της άφαντης και στο σκοτάδι διακινούμενης (μακριά από όλους εμάς, τους άμεσα ενδιαφερόμενους) μελέτης για την Ανάπτυξη της Ελλάδος με τίτλο “Εθνικό Σχέδιο Ανάπτυξης”, αναφέρει με σαφήνεια ότι ο λόγος που προτείνει την ίδρυση μόνο δύο (!) ελαιοτριβείων σε όλη των χώρα είναι η συμπίεση του κόστους με σκοπό να γίνει πιο ανταγωνιστική η παραγωγή ελαιολάδου. Αυτή είναι και η λέξη - κλειδί που εσείς χρησιμοποιείτε και στον τίτλο του Άξονα 1: “ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ”! 

Εχουν έρθει λοιπόν στα σεμινάρια ελαιολάδου τρεις ιδοκτήτες ελαιοτριβείων από τη Δυτική Πελοπόννησο οι οποίοι σκέφτονται, προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να συνενώσουν τα τρία ελαιοτριβεία τα οποία έχουν συνολική δυναμικότητα επεξεργασίας 10 τόνων την ώρα (3 + 3 +4 τόνοι) και να δημιουργήσουν ένα νέο διφασικό ελαιοτριβείο δυναμικότητος 15 τόνων την ώρα με χρηματοδότητη μέσα από το Πρόγραμμα 123 Α. Εσείς, κε Υπουργέ, γνωρίζετε ότι αυτό τους το απαγορεύει πολυδιαφημισμένο σας πρόγραμμα; Το πρόγραμμα, λοιπόν, επιτρέπει “Συγχωνεύσεις ελαιοτριβείων με δυναμικότητα ανάλογη των συγχωνευθέντων”! Δηλαδή το νέο σύγχρονο ελαιοτριβείο πρέπει να είναι το πολύ 10 τόνων την ώρα, δηλαδή να μην ξεπερνά τις προηγούμενες δυναμικότητες. Ποιο μαγικό χέρι, από ποιον εγκέφαλο και γιατί γράφτηκε αυτός ο περιορισμός μπορείτε να μας πείτε κε Υπουργέ; Γιατί άραγε δεν θέλετε μεγαλύτερες και επομένως πιο ανταγωνιστικές μονάδες αλλά μόνο ελαiοτριβεία - τέρατα των 150.000 τόνων ελαιολάδου; Θέλετε προφανώς να σβήσουν σιγά - σιγά τα μικρότερα ελαιοτριβεία αφού απαγορεύετε σαφέστατα την χρηματοδότηση μεγαλύτερων από τα υφιστάμενα.

Αλλά μήπως το άλλο το ξέρετε; To ΦΕΚ αναφέρει ότι χρηματοδοτείται ο εκσυγχρονισμός ελαιοτριβείων με απαραίτητη προϋπόθεση να μη γίνεται αύξηση της δυναμικότητος του εκσυγχρονισμένου ελαιοτριβείου! Δηλαδή, παρέλαβες από τον παππού σου ένα ελαιοτριβείο παραδοσιακού τύπου με δυναμικότητα π.χ. 500 κιλά την ώρα ή ένα μικρό τριφασικό των 1.500 κιλών την ώρα και αν θέλεις να το κάνεις συνεχούς λειτουργίας μοντέρνο, διφασικό δυναμικότητος 3.000 κιλών την ώρα, εσείς του λέτε ένα μεγαλοπρεπές «όχι». Θα μείνεις στην παλιά δυναμικότητα. Αυτά είναι τρελά πράγματα.

Εντάξει, κοιτάω τώρα λίγο παρακάτω στην τρίτη περίπτωση χρηματοδότησης ελαιοτριβείων (παρ. 7.3) και με χαρά βλέπω επιτέλους την μαγική λέξη “Ιδρυση” (νέων) ελαιοτριβείων. Αλλά... δυστυχώς επιτρέπεται η χρηματοδότηση νέων ελαιοτριβείων μόνο όταν επεξεργάζονται αποκλειστικά βιολογικές ελιές και η περιοχή ίδρυσης είναι ορεινή η νησιωτική! (Σημ.: Ελεος πια κύριοι γραφειοκράτες, δεν μιλάμε για γάλα, για ελαιόλαδο μιλάμε -  ποιες ποικιλίες ελιάς είναι κατάλληλες για ορεινές περιοχές;) Δηλαδή χρηματοδοτείται η ίδρυση νέων ελαιοτριβείων π.χ. στην Λήμνο αλλά και εκεί μόνο για βιολογικές ελιές.

Τέλος, για να γίνει καλύτερα αντιληπτή η αγάπη του κράτους για τη ναυαρχίδα μας, το ελαιόλαδο, για ίδρυση ή επέκταση η μετεγκατάσταση νέων σπορελαιουργείων (καλαμποκέλαιο, σογιέλαιο, κλπ) υπάρχει χρηματοδότηση χωρίς κανέναν απολύτως περιορισμό. Ολοι ξέρουμε βέβαια ότι κανένας ιδιώτης δεν μπορεί να ιδρύσει σπορελαιουργείο λόγω του τεράστιου κόστους, παρά μόνον πολυεθνικές με ισχυρή κεφαλαιακή βάση. Δηλαδή το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί την παραγωγή σπορελαίων που έχουν αποδεδειγμένα προκαρκινογόνο δράση ενώ την παραγωγή ελαιολάδου με τις πολυφαινόλες, βιταμίνες και τα ωφέλιμα μονοακόρεστα κλπ την υποβιβάζει όπου και όπως μπορεί. Και βεβαίως και για τις ραφιναρίες των μη βρώσιμων, καμένων ή υψηλόβαθμων ελαιολάδων επίσης δεν υπάρχει κανένας περιορισμός χρηματοδότησης, δηλαδή για τον “εκσυγχρονισμό ή επέκταση” τους! Αλλά τελικά για το ελαιόλαδο γιατί τόση αγάπη, κε Υπουργέ; Μήπως θα πρέπει να μας απαντήσετε κάποτε στα ερωτήματα;

Υ.Γ.: Aυτή η απαγόρευση χρηματοδότησης νέων ελαιοτριβείων και οι άλλες ανεξήγητες περιοριστικές προϋποθέσεις, μου θύμισαν το κυνηγητό για νέες άδειες ανεπιθύμητων επαγγελμάτων στον νομό Αττικής όπως βυρσοδεψεία, βαφεία αυτοκινήτων κλπ. Συνειρμοί...