Κι αν δεν μ' αρέσουν τα λαδερά;
Μετά από πολυετή καταπίεση μπορώ να ξεστομίσω πια την μεγάλη ύβρη/αχαριστία προς την καλοκαιρινή ελληνική κουζίνα: δεν συμπαθώ τα λαδερά, τα βαριέμαι αφόρητα. Η μαγειρεμένη ντομάτα δεν μου αρέσει, τα φασολάκια-μπάμιες-μελιτζάνες-αρακάς (που εν γένει λίαν εκτιμώ) νομίζω ότι χάνουν κάθε χάρη όταν λιγοθυμίσουν από το πολύ βράσιμο και την κόκκινη σάλτσα. Είναι σπάνιο να τα βρω όχι πλαδαρά αλλά τραγανά και η φρεσκάδα της γεύσης τους, το άρωμα του μποστανιού που φέρουν να έχει διασωθεί.
‘Αλλα κόλπα προτείνω, ιδού:
Φασολάκια με πέστο αμυγδάλων
- ½ κιλό φασολάκια φρέσκα
- αλάτι θαλασσινό
- 2 μεγάλες σκελίδες σκόρδο
- 2 φλιτζ. μαϊντανό
- ½ φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
- ½ φλιτζάνι αμύγδαλα, ασπρισμένα και χοντροκομμένα
Καυτό – παγωμένο: βάλτε την κατσαρόλα να βράσει με αλατισμένο νερό ώστε να υποδεχτεί τα φασολάκια. Παράλληλα, ετοιμάστε μια λεκάνη ή ενα βαθύ μπολ με παγωμένο νερό για να συνεχίσουν τα φασολάκια, βρασμένα πια το σκωτσέζικο λουτρό τους.
Τα βράζω για λίγα λεπτά, πέντε το μάξιμουμ, σε δυνατή φωτιά, θέλω να κρατάνε να μη γίνουν νιανιά. Τα δοκιμάζω και μόλις δω ότι μαλάκωσαν αλλά παραμένουν τραγανά τα σουρώνω στα γρήγορα και τα ρίχνω μεμιάς στο παγωμένο νερό.
Τα αφήνω εκεί όση ώρα θα ασχοληθώ με το πέστο: στο μπλέντερ ή στο γουδί, δουλεύω μαζί το σκόρδο, τον μαϊντανό με αλάτι (12 κουταλάκι το πολύ). Είτε χρησιμοποιήσω τη χειροκίνητη μεθοδο είτε την ηλεκτρική, η διαδικασία δεν διαφέρει: ρίχνω σιγά σιγά σε σταθερή ροή το λάδι και δουλεύω το μίγμα ώστε να πάρει τη μορφή μαλακού, ενιαίου πουρέ. Τελευταία ρίχνω και τα σπασμένα μύγδαλα και συνεχίζω το χτύπημα μέχρι να δέσουν καλά.
Στραγγίζω τα φασολάκια καλά από το κρύο νερό και τα στεγνώνω ανάμεσα σε μια πετσέτα κουζίνας. Τα βάζω σε βαθύ μπολ και τα αναμειγνύω με το πέστο.
Τα αφήνω λίγο να έρθουν σε θερμοκρασία δωματίου και, εάν το κάνω κέφι, τα ολοκληρώνω και μ’ ένα μελάτο ή ποσέ αυγό.