Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τρίτη πρωί, πρώτη μέρα Ιουλίου. Ο υδράργυρος ανεβασμένος - έχει ξεχαστεί ήδη ο παρατεταμένος, πεισματάρικος χειμώνας - και από τα δέντρα του κήπου ακούγονται ελπιδοφόρα τα τζιτζίκια. Επιτέλους.

Βγαίνω στον μπαξέ να μαζέψω μπερεκέτια κι ανάμεσα στις άσπρες μελιτζάνες, στα φασολάκια και τις καυτερές της πιπεριές, ιδού: το πρώτο κατακίτρινο, ώριμο πεπόνι.

Η μεθυστική του μυρωδιά, η λεπτή του γεύση αφήνει στο στόμα - περισσότερο από οτιδήποτε άλλο - μια  πρωινή αίσθηση καλοκαιριού, μια διάθεση αισιόδοξη που είναι ικανή να παραμερίσει κάθε μιζέρια του χειμώνα. Ελπίζω το ίδιο και σε σας. Γι’ αυτό και είπα να το φωτογραφίσω και να σας το στείλω.   

Για πρωινό αλλά και επιδόρπιο. Δροσερό, χυμώδες, απολαυστικό. Λίγο μέλι και κανέλα του είναι αρκετά.