Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Ναι, το τέλος Ιουνίου θα ήθελες να σε βρει σε κάποιο κυκλαδίτικο σοκάκι, μισοκαμένο από τον ήλιο, να ξεδιψάς με δροσερά κοκτέιλ ή σε μια γαλήνια αμμουδιά με το κύμα να σκάει σε απόσταση εκατοστών από τα πόδια σου. Αντ' αυτού λόγοι ανωτέρας βίας (βλέπε δουλειά, εξεταστική - ω, ναι - ή γερές αφραγκίες) σε κρατούν εντός πόλης με τους φίλους να σε πολιορκούν με φωτογραφίες από παραλίες κι ενθουσιώδεις ανταποκρίσεις απ' όλα τα νησιά (λες και τους ρώτησε κανείς). Μη πτοείσαι: βγες στο μπαλκόνι - το δικό σου ή σε εκείνου του φίλου που είναι πιο ευρύχωρο - κι ετοίμασε, όπως εγώ, γλυκόξινη λεμονάδα, κοκκινωπή και δροσιστική. Οι φράουλες σιγά - σιγά εξαφανίζονται, αν ωστόσο βρεις φρέσκες, σαφώς τις προτιμάς από τον συσκευασμένο χυμό τους.

Τι χρειάζεσαι για λεμονάδα που φτάνει για 6;

Στύβω καλά και τα 12 λεμόνια, θέλω να προκύψει χυμός ίσος με 1 ½ φλιτζάνι. Αδειάζω τις λεμονόκουπες σε μια ευρύχωρη κανάτα, την γεμίζω με νερό και την αφήνω έτσι για περίπου 10 λεπτά*. Διαλέγω ένα μεσαίου μεγέθους κατσαρολάκι κι εκεί αδειάζω ένα ποτήρι νερό από την κανάτα καθώς και όλη τη ζάχαρη. Ζεσταίνω σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να σχηματιστεί πηχτό σιρόπι. Τότε αποσύρω από τη φωτιά.

Πλένω τις φράουλες καλά και τις ρίχνω στο μπλέντερ με μισό ποτήρι νερό - χτύπημα μέχρι να λιώσουν. Εναλλακτικά, αν δεν κατορθώσω να βρω αληθινές φράουλες, γεμίζω δύο ποτήρια του νερού με τον χυμό τους. Σ' ένα βαθύ μπολ τον ενώνω μ' εκείνο των στυμμένων λεμονιών και ανακατεύω καλά με ξύλινη κουτάλα. Εκεί, προσθέτω κουταλιά προς κουταλιά το σιρόπι και σταδιακά νερό από την κανάτα με τις λεμονόκουπες. Το ανακάτεμα δεν σταματά ποτέ και, υπολογίζοντας με το μάτι, μετά τα πρώτα δύο ποτήρια νερού, δοκιμάζω τη λεμονάδα για να δω αν είναι πολύ γλυκιά ή πολύ ξινή. Ανάλογα με τις προτιμήσεις της παρέας αραιώνω - ή όχι - με νερό και ανακατεύω εκ νέου.

Συχνά αντικαθιστώ το νερό της κανάτας με ανθρακούχο νερό η σόδα, η λεμονάδα γίνεται έτσι και χωνευτική, ό,τι πρέπει για μετά το μεσημεριανό ή το βραδινό. Κι αν η παρέα και τα κέφια μας κρατήσουν στο μπαλκόνι ως το βράδυ, στο παιχνίδι μπαίνουν η βότκα και το τζιν: δύο με τρία δάχτυλα σε ψηλό ποτήρι, μπόλικος τριμμένος πάγος και συμπληρώνω ως το χείλος του με την κοκκινωπή λεμονάδα.

*Αν υπάρχει χρόνος και όρεξη, μπορείτε ν' αφήσετε τα λεμόνια στην κανάτα ως και για μία ώρα. Όσο περισσότερο μείνουν εκεί, τόσο πιο λεμονάτη θα είναι η γεύση του νερού. Ακόμα καλύτερα αν έχετε προνοήσει για παγάκια από τον χυμό μερικών λεμονιών, όπως τα ετοίμασε εδώ η Αμαλία Λογαρά.

[Η Μαριάννα Μπούτου είναι φίλη bostanistas]