Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Τους είδα να καταφθάνουν στο τραπέζι, αχνιστοί όπως βγήκαν από το τηγάνι, αλλά δεν μπόρεσα εξαρχής να καταλάβω από τι ήταν φτιαγμένοι τούτοι οι κακοσχηματισμένοι,  πορφυροί ψευτοκεφτέδες που μοσχοβολούσαν δυόσμο. Το ζεστό τους άμυλο ανέσυρε όμως από τη μνήμη μου τα φαλάφελ που τρώγαμε, κρυφά από τη μάνα μου, πριν από 30 - 40 χρόνια, σ' ένα αιγυπτιακό μαγέρικο στην Καλλιθέα. Ο πατέρας μου, όποτε βγαίναμε για βόλτα, λες και ξύπναγε μέσα του κάποιος φελάχος, εκεί μ’ έσερνε. Μια σούδα ήταν όλη κι όλη αλλά η γριά Ντάλια που τηγάνιζε τους ρεβιθοκεφτέδες ήταν μαστόρισσα. Τους έβγαζε στεγνούς από το τηγάνι, ούτε υποψία λαδίλας. Κι από μέσα τόσο ζουμεροί που φοβόμουν πως θα διαλύονταν μες την πιτούλα τους. «Μαφίς», έλεγε ο πατέρας μου κι αυτό στα αιγυπτιακά σήμαινε «αέρας».

Σταδιακά προσγειώνω το βλέμμα μου στη λουλουδάτη φαγιάντσα, οι ρεβιθοκεφτέδες έχουν ένα παράξενο καφέ - πορφυρό χρώμα. Μπερδεύομαι. Η γλυκιά μυρωδιά του τηγανισμένου άμυλου μου είναι τόσο οικεία κι ο δυόσμος; Τι στο καλό; Χωρίς να το πολυσκεφτώ, βουτάω έναν στο φτερό, τον δοκιμάζω και τα χείλη μου καίγονται. Παντζάρι, αποφαίνομαι κοιτώντας τη Λουκία που χαμογελούσε πονηρά. Παντζάρι και ταχίνι; Τι στον άνεμο σκάρωσες εδώ; «Εγώ; Τίποτα», μου απαντάει μ' εκείνο το τάχα μου αθώο γελάκι της. «Τους βρήκα στο διαδίκτυο. Ούτε θυμάμαι πού και πότε».

Πήρα τη συνταγή και να που σήμερα, που μου περίσσεψαν και βρασμένα παντζάρια και ρεβίθια από μια σαλάτα οσπρίων, τηγάνισα μερικούς για να δοκιμάσω τη συνταγή της φιλενάδας μου και να την προσαρμόσω στα μέτρα μου. Λίγο γιαούρτι με ζαφορά, όπως το συνήθιζε η γιαγιά μου, θα ταίριαζε πολύ με τούτο το ορεκτικό.

Κόκκινοι ρεβιθοκεφτέδες

Υλικά

Για τη σάλτσα γιαουρτιού με ζαφορά

Ετοιμάζω πρώτα τη σάλτσα του γιαουρτιού για να παγώσει λίγο στο ψυγείο. Διαλύω τον κρόκο σε 2 κουταλίτσες ζεστό νερό και τον αφήνω να σταθεί μερικά λεπτά. Ρίχνω το γιαούρτι στο μπολ με τον κρόκο, προσθέτω το ελαιόλαδο, το λεμόνι κι όσο αλάτι χρειάζεται για να πάρει γεύση η σάλτσα μου και ανακατεύω καλά. Τη βάζω στο ψυγείο να κρυώσει και ετοιμάζω το μείγμα των ρεβιθοκεφτέδων. 

Στύβω τα παντζάρια, πιέζοντάς τα μες το σουρωτήρι για να φύγουν όλα τα υγρά τους και τα ρίχνω σε μια λεκανίτσα και ρίχνω όλα τα υπόλοιπα υλικά, ενσωματώνοντας τα ένα - ένα και τα ζυμώνω καλά. Πλάθω κεφτέδες και τους πιέζω ανάμεσα στις παλάμες μου να γίνουν σαν μεγάλες τηγανίτες (6 - 7 εκ. διάμετρο).

Ζεσταίνω καλά το ελαιόλαδο σ' ένα βαθύ τηγάνι και ρίχνω τους κεφτέδες, σε δόσεις, αφήνοντας διάστημα 1 εκατοστού ανάμεσα τους. Μόλις ψηθούν κι από τις δυο πλευρές τους και ροδοκοκκινίσουν, βγάζω με την τρυπητή κουτάλα και τους αφήνω να στεγνώσουν πάνω σε απορροφητικό χαρτί. Προσθέτω λίγο ελαιόλαδο για να πέσει ελαφρά η θερμοκρασία του τηγανιού, ρίχνω τους υπόλοιπους και επαναλαμβάνω τη διαδικασία.

Την ώρα που θα τους σερβίρω βγάζω και το γιαούρτι από το ψυγείο, το διακοσμώ με φύλλα δυόσμου ή φουντίτσες άνηθου και σερβίρω τους ρεβιθοκεφτέδες μου ζεστούς. Προτείνω δίπλα και ζεστές αραβικές πιτούλες για να τους βάλουν μέσα όσοι τους φαντάζονται σαν ένα είδος φαλάφελ, όπως τους φαντάστηκα κι εγώ την πρώτη φορά που τους είδα.