Όλοι στο Χουδέτσι για το Φεστιβάλ!
Ο παππούς μου ο Νικολής είχε μια κρεβατίνα. Κρεβατίνα είναι ο αμπελώνας που τα σταφύλια κρέμονται σε μικρούς πασσάλους, έτσι που σχηματίζεται ένα πράγμα σαν υπόστεγο. Με έπαιρνε τα καλοκαίρια στην Κρήτη και πηγαίναμε και χωνόμασταν στην κρεβατίνα από κάτω, μέσα στα χώματα. Έβγαζε ένα αναδιπλούμενο σουγιαδάκι και ξεκινούσε να κόβει σταφυλάκια. Η κρεβατίνα ήταν σ' ένα λοφάκι έξω από το χωριό του, το Χουδέτσι. Επειδή από κάτω είχε νερά τρεχούμενα, το λοφάκι αυτό το λέγανε «βουρκιά», γιατί το υπέδαφος λάσπωνε. Η κρεβατίνα δεν υπάρχει πια δυστυχώς, στη θέση της φτιάξαμε ένα λιτό σπιτάκι, αλλά ο μικρός μας ελαιώνας ζει και μας προμηθεύει το λαδάκι της χρονιάς.
Πριν καμιά εικοσαριά χρόνια, ο Ρος Ντέηλι, ένας Ιρλανδός μουσικός μετανάστης, φτάνει στο Χουδέτσι. Ο Δήμος του παραχωρεί ένα πανέμορφο μεγάλο πέτρινο σπίτι με κήπο, που είχε μέχρι τότε γιομίσει χορταρούδια και χαλάσματα και ο Ρος εγκαθιδρύει εκεί το μουσικό του εργαστήρι, τον Λαβύρινθο. Στην αρχή κάποιοι χωριανοί δεν καλοείδανε την άφιξη μουσικών που δεν παίζανε μόνο κρητικά, αλλά σπουδάζανε τη μουσική ολάκερης της εγγύς ανατολής. Βλέπανε ανθρώπους με κελεμπίες και μούσια παράξενα να φτάνουνε, κρατώντας λύρες αλλόκοτες, ταμπούρλα και τουμπερλέκια θεόρατα, «μρε ήντα ζυρεύουνε τούτοι οι παράουροι», λέγανε.
Σιγά σιγά, το χωριό αγκάλιασε τον Λαβύρινθο και τους μουσικούς του. Και όταν αργότερα ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος ξεκίνησε την πρώτη του προσπάθεια για ένα αγροτοτουριστικό φεστιβάλ, ο Λαβύρινθος ήταν πρώτος και καλύτερος. Πέρυσι, στις τέσσερις μέρες του φεστιβάλ, το επισκέφθηκαν πάνω από 25 χιλιάδες άνθρωποι. Φέτος το φεστιβάλ είναι επίσης τετραήμερο, από τις 7 μέχρι και τις 10 Αυγούστου.
Επί τέσσερις ημέρες, τοπικοί παραγωγοί με παραδοσιακά προϊόντα κάθε λογής απ' όλη την Κρήτη αραδιάζουν την εκλεκτή τους πραμάτεια. Στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού, καλόγουστα τραπεζάκια φορτώνονται κάθε φαντασίας καλούδια: μέλι εκλεκτό, ρακές αμέτρητες, κρασιά, γλυκά κουταλιού λιγωτικά, σαπούνια μυρωδάτα κάθε μυρωδιάς: από λεβάντα και μοσχολέμονο μέχρι μέλι, κανέλα και ό,τι μυρωδικό μπορείς να φανταστείς.
Επιπλέον βρίσκεις κεραλοιφές, κρέμες αλόης, υφαντά και κεντήματα, ξύλινα χειροποίητα παιχνίδια, σπιτικά λικέρ, κοσμήματα (από εδώ αγοράσαμε τα στέφανα του γάμου μας), καλαθάκια, θιαμπόλια (μικρές φλογέρες), αυτό το πήλινο σα σταμνάκι που του βάζεις λίγο νερό, το φυσάς και κάνει σαν να κελαηδάει και που δε θυμάμαι πως το λένε, κιλίμια πολύχρωμα και τόσα άλλα που συνεχώς προστίθενται.
Παράλληλα οι μουσικοί του Λαβυρίνθου παίζουν σε διάφορα μέρη του χωριού μουσικές γνήσια πολυεθνικές και μεθυστικές, με ελεύθερη είσοδο, μέχρι την εξάντληση της αντοχής των μουσικών και ως τις πρώτες πρωινές ώρες.
Το Χουδέτσι απέχει 23 περίπου χιλιόμετρα από το Ηράκλειο, προς το εσωτερικό του νομού, έχει υψόμετρο γύρω στα 400 μέτρα, επομένως το κλίμα του είναι δροσιστικό και ευχάριστο.
Καθώς αμέσως μετά, εν όψει Δεκαπενταύγουστου, τα Κρητικά πανηγύρια παίρνουν τη σκυτάλη στο νησί, αξίζει τον κόπο να γνωρίσετε το μοναδικό παραδοσιακό και ταυτόχρονα πολυεθνικό μουσικό φεστιβάλ του νησιού. Να δείτε μια κρητική γιορτή που ξεπερνάει το φολκλόρ που ίσως έχουμε πολλοί συνηθίσει. Και να επιβραβεύσετε μια μοναδική προσπάθεια.
Εδώ σας παραθέτω ένα βιντεάκι που γυρίσαμε με το Θοδωρή Παπαδουλάκη, αναμεταξύ μας στο Χουδέτσι, την επαύριο του περσινού φεστιβάλ, προς ενίσχυση και στήριξη του Λαβυρίνθου: houdetsifestival.com/profile/news/55-papadoulakis
Και εδώ το σάιτ του φεστιβάλ: houdetsifestival.com
Εγώ πάντως θα είμαι εκεί! Στον κήπο του Λαβυρίνθου, αραχτός στο χορτάρι! Καλώς να ορίσετε!
Χουδέτσι Ηρακλείου: εδώ τα καλύτερα πεπόνια