Διακοπές τέλος: το κοκτέιλ της επιστροφής

της Μαριάννας Μπούτου 23 Αυγούστου 2014 • Συνταγές • κοκτέιλ, αχλάδι, βότκα

«Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα» ακουγόταν από τα ηχεία του μπαρ το τελευταίο βράδυ των δικών μας διακοπών και, όσο κι αν θέλαμε να πιστέψουμε στο στιχάκι, αντί να χορεύουμε ξέφρενα, πίναμε σκυθρωποί τα ποτά μας. Στην παρέα το κλίμα είχε βαρύνει αισθητά με την προοπτική της επιστροφής στην πόλη. Το επόμενο πρωί μαζέψαμε τις σκηνές, αποχαιρετίσαμε τους νέους μας φίλους από το camping και εμφανώς θλιμμένοι μοιραστήκαμε στα αυτοκίνητα. Φτάνοντας σπίτι, κι επειδή ήθελα να φτιάξω κάπως τα κέφια, σκέφτηκα να επιστρατεύσω το αγαπημένο μου κοκτέιλ τούτης της εποχής: αχλάδι με λίγη βανίλια και κάμποση βότκα, γιατί πώς να βρεις παρηγοριά μακριά από το αλκοόλ; Μια τσάντα με κοντούλες που αγοράσαμε στη διαδρομή από έναν υπαίθριο πάγκο αρκούσε. Η βότκα; εκ των ων ουκ άνευ στο ντουλάπι μου - μόλις σιγουρεύτηκα πως υπήρχε έστω κι ένας λοβός βανίλιας δεν περίμενα λεπτό. Ωστόσο και χωρίς αυτόν, θα τα κατάφερνα περίφημα.

Κοκτέιλ με βότκα, αχλάδι και (προαιρετικά) βανίλια - αρκετό για 4 ποτήρια

1 ½ φλιτζ. χυμός αχλαδιού
περίπου 200 ml βότκα
ζάχαρη για το χείλος του ποτηριού
3 φλιτζ. παγάκια
1 λοβό βανίλιας, προαιρετικά, κομμένο στη μέση και ξυσμένο

Καθαρίζω πρόχειρα 7 - 8 κοντούλες και περνώντας τις από τον αποχυμωτή ή το μπλέντερ παίρνω τον χυμό τους.

Χαράζω τον λοβό βανίλιας, αν μου βρίσκεται, κατά μήκος και από το εσωτερικό του, μ' ένα μαχαίρι ή το πίσω μέρος ενός κουταλιού, βγάζω τα πολύτιμα σποράκια . Σε ένα σέικερ που κλείνει καλά αδειάζω τον χυμό του αχλαδιού και τη βότκα, κλείνω το καπάκι, κουνάω με το χέρι μου και μετά από λίγο προσθέτω τη βανίλια κι ένα φλιτζάνι από τριμμένο πάγο (πώς «τριμμένο»; Τυλίγω τα παγάκια σε μια πετσέτα και ξεσπάω πάνω τους όλα τα νεύρα της επιστροφής χτυπώντας τα, έτσι, τυλιγμένα, πάνω στον πάγκο - θρύψαλα μεμιάς!).

Ανακατεύω εκ νέου όλα τα υλικά μέσα στο σέικερ καλά και μοιράζω σε ποτήρια που προηγουμένως έχω στολίσει με ζάχαρη. Αδειάζω λίγη σ' ένα ρηχό πιάτο, βρέχω τα δάχτυλά μου και υγραίνω το χείλος του ποτηριού περιμετρικά, ώστε όταν το ακουμπήσω ανάποδα πάνω στο πιάτο, η ζάχαρη να κολλήσει. Έτσι κάθε γουλιά θα έχει παραπανίσια γλύκα.